Podsumowanie

   Gdyby Illuminati kosztował, tak jak miał, dziesięć tysięcy, to bym powiedział, że jest problematyczny. Do wzmacniaczy i końcówek można z powodzeniem (i to jakim!) używać tańszego Garganui, który wprawdzie posiada nieco inny charakter, ale jest zasadniczo podobny. Z mniejszym akcentem na porządek a większym na zawieruchę i też super spektakularny. Słabiej obrazujący głębsze plany, ale z bardziej spektakularnym basem. Jedni taki bas strasznie cenią, inni go nie lubią i unikają, ale na pewno stanowi argument, podobnie jak muzyczne skłębienie. Można woleć sceniczny porządek i dokładne ogniskowanie, a można zawieruchę i skotłowany muzyczny szał. Z tym, że – zauważmy – Gargantua do źródeł się nie nadaje, a nadający dla nich zamiennik tego kabla (którego nie słyszałem) kosztuje coś koło piętnastu tysięcy.

Natomiast kiedy Illuminati można pozyskać za skromniejsze o całą połowę pięć tysięcy, to sprawa się upraszcza. Wciąż można oczywiście wybrać Gargatuę z jej stylem do wzmacniacza, ale to będzie już większy wydatek. Można także wybrać styl Harmoniksa i bardzo dobrze bym to zrozumiał; spokojna pewność ulokowana w niższym i bardziej jednolitym dźwięku z sopranami bardziej na smyczy i całościowym realizmem branym wprost z powszedniejszego życia. Tyle że Harmonix o tej samej długości to jest prawie osiem a nie pięć tysięcy, a przede wszystkim jest to czas przeszły, bo kabel z rynku zniknął. Zastąpiła go seria Hijiri, której nie umiem oszacować, ponieważ nie miałem przyjemności. Z kolei Crystal Cable Refference, mogący się poszczycić licznymi nagrodami, to przewód tylko do źródeł i taki bardziej baśniowy; budujący dźwiękowe katedry aniołów, jak zwą bazylikę w Reims. To mniej jest prawdziwe, ale jakże spektakularne, i to też można woleć. Niemniej w grę wchodzi jeszcze jeden czynnik – przy słabszej jakości sygnale, z jaki mieliśmy do czynienia przy komputerze, Illuminati wygrywał przejrzystością i precyzją z wszystkimi oprócz Gargantui, która, jak już wspominałem, jest tylko do wzmacniaczy. A zatem uniwersalność i użyteczność stoi przy polskim kablu, przy kablu debiutancie. Za pięć tysięcy okazuje się okazją, choć pięć tysięcy za kabel sieciowy dla kogoś nie wkręconego w audiofilizm zabrzmi raczej jak żart. Ale takie mamy realia – są tego rodzaju kable za trzydzieści i są za pięćdziesiąt, a najdroższy krajowy kosztuje ponad osiemnaście.

W punktach:

Zalety

• Uniwersalizm. (Do źródeł i wzmacniaczy.)
• Dorównuje wybitnym.
• Po redukcji ceny stanowi okazję.
• Wyjątkowe uporządkowanie przekazu.
• Popisowa lokacja źródeł.
• Równie popisowa przejrzystość.
• Spektakularne oddanie akustyki.
• W efekcie najlepsze spośród wszystkich porównywanych ukazywanie drugiego i dalszych planów.
• Pełne spektrum sopranowe.
• Z jednoczesnym poczuciem braku przegrzania przekazu sopranami.
• Żywość i szczegółowość.
• Wokale na styku sopranowego odmładzania i basowej dojrzałości.
• Energetyczność, przekładana na najgłośniejsze po Gargantui granie.
• Doskonale radzi sobie przy słabszej jakości źródłach.
• Kipi energią i szczegółami.
• Idealnie dobrana temperatura.
• Bardzo też dobrze dobrane światło.
• Pełna rozwartość i wyważenie pasma.
• Szybkość.
• Dynamika.
• Prawidłowo długie wybrzmienia.
• Żadnego sztucznego upiększania ani nadmiernej ekscytacji.
• Głęboki, odpowiednio masywny dźwięk.
• Efektowny meszek na fakturach.
• Przekaz migotliwy, ale nieprzesadnie.
• Dopracowana powierzchowność, znamionująca przynależność do elity.
• Bardzo staranne wykonanie.
• Odporny na wibracje.
• Dodatek piezoelektryków.
• Najwyższej jakości wyselekcjonowane odsłuchowo markowe wtyki.
• Przewody w oparciu o miedź klasy 5N wytworzoną w USA.
• Od fachowca, prawdziwego specjalisty.
• Tymi kablami Destination Audio zastąpiło przewody Entreqa.
• Sam się do takiego przymierzam.

Wady i zastrzeżenia.

• Debiutant.
• Niespecjalnie giętki.
• Smakosze superbasu wybiorą przy wzmacniaczu Gargantuę.

Sprzęt do testu dostarczyła firma: Audio Illuminati

Dane techniczne Audio Illuminati Power Reference One:

• Trzy główne żyły przewodzące: splot 10 x 0,8 mm z miedzi beztlenowej klasy 5N każda.
• Warstwy izolacyjne: 2 x gęsta plecionka miedziana; 2 x teflon; 1 x folia aluminiowa.
• Wytłumienie przeciwdrganiowe: włókna sizalowe w pergaminowej osłonie i trzy zewnętrzne pierścienie drewniane.
• Gniazdo wtyku: Schuko Wattgate 390 AU Evo black z dodatkiem kryształów piezoelektrycznych.
• Gniazdo IEC: IEGO 8085 black (Furukawa copper) 15A z dodatkiem kryształów piezoelektrycznych.
• Standardowa długość: 2,0 m. (Dostępne inne.)
• Cena na rynek krajowy: 5000 PLN.

System:

• Źródła: PC, CD Restek Epos+.
• Przetwornik: Ayon Sigma.
• Przedwzmacniacz: ASL Twin-Head Mark III.
• Końcówka mocy: Croft Polestar1.
• Wzmacniacz słuchawkowy: Ayon HA-3.
• Słuchawki: AKG K1000 (kabel Entreq Atlantis), Fostex TH900 Mk2.
• Interkonekty: Sulek Audio, Sulek 6×9.
• Kolumny: Reference 3A MM de Capo/i.
• Kable głośnikowe: Sulek Edia.
• Kable zasilające: Acoustic Revive Triple-C, Acoustic Zen Gargantua II, Crystal Cable Reference, Harmonix X-DC350M2R, Audio Illuminati Power Reference One
• Listwa zasilająca: Power Base High End.
• Stolik: Rogoz Audio 6RP2/BBS.
• Podkładki pod kable zasilające: Acoustic Revive RCI-3H.
• Platformy pod kable głośnikowe: Rogoz Audio 3T1BBS.