Recenzja: Shure SRH1840

Budowa

No i tak to się powinno pakować!

   Pierwsza rzecz jaka się narzuca, to lekkość. Słuchawki są lekkie (268 g) i bardzo dobrze osiadają na głowie. W efekcie są oczywiście wygodne. Przyczyniają się do tego owalne muszle w dużym rozmiarze, zdolne objąć swobodnie każdej wielkości uszy, a także w dobrym gatunku pady, których są dwa komplety – skórzany i welurowy. Do wygody przyczynia się też dość długi (2,1 m) i elastyczny kabel z miedzy beztlenowej obciągniętej kewlarem. Na dodatek odpinany, a więc otwierający drogę do poszukiwania lepszych zamienników. Rzeczą niespotykaną jest fakt, że słuchawki dostarczane są z dwoma kompletami tych odpinanych kabli, dzięki czemu nie musimy obawiać się skutków przypadkowego zniszczenia jednego z nich. Zdublowanie nie ogranicza się przy tym do samych kabli, bo padów także są dwa zestawy – aksamitne i skórzane. Zapasy jak na zimę.

Na stojaku Omega jak w domu

Druga istotna sprawa, to solidność konstrukcji. Mimo że lekkie, słuchawki wyglądają na bardzo wytrzymałe. Tworzywo muszli nie sprawia wrażenia kruchości, a sprężynujący metalowy pałąk wydaje się odporny na uszkodzenia. W dodatku muszle nie są pokryte lakierem, tylko pozostawiono im kolor odlewu, dzięki czemu nie będę się rysować i nic nie będzie z nich odpryskiwać. To bardzo ważne. Z moich leciwych Sennheiserów HD 600 i HD 650 lakier poobłaził w sposób tak paskudny, że nie sposób ich na użytek recenzji fotografować. Okropnie to wygląda i zupełnie nie przystoi słuchawkom, jakby nie było, flagowym i to od bardzo sławnego producenta. U Shure tego nie ma, a wytwórca szczyci się wykonaniem oprawy przetworników ze stopu aluminiowego o specyfikacji lotniczej oraz osłonami w postaci stalowych grilli, gwarantujących najwyższą lekkość i trwałość. Rzeczywiście, rzuca się w oczy, że grille te są z bardzo cienkiej ale i bardzo mocnej siateczki, dzięki czemu dźwięk może propagować przez nie swobodnie, co powinno mieć dobre przełożenie na jakość sceny.

Pełna elegancja

Ogólnie biorąc doznania wzrokowe i dotykowe oraz wygoda noszenia sprawiają bardzo dobre wrażenie. Nie jest to co prawda wyszukany luksus, ale rzecz ładna a nawet  na swój dyskretny sposób efektowna, i pod każdym względem pozytywna w odbiorze. W dodatku także bardzo porządnie zapakowana w wielkie lakierowane pudło, skrywające doskonałej jakości podróżny neseser wyłożony piankową wyściółką.

Odnośnie wyglądu można na koniec dopowiedzieć, że jego estetyczna elegancja i brak prób przyciągania uwagi jakimkolwiek efekciarstwem, stanowi pewną paralelę do brzmienia, pospołu łącząc się z nim w coś rzeczywiście wartościowego, mającego wymiar inny niż chwilowa sensacja.

I do tego lekkie

Gdy chodzi o sprawy techniczne, przetworniki mają średnicę 40 mm i są jak zwykle w wysokiej klasy słuchawkach dynamicznych napędzane magnesami neodymowymi. Skuteczność wynosi 96 dB, pozwalając na współpracę ze sprzętem mobilnym, a 65 ohmowa impedancja nie jest szczególnie niska ani wysoka. Słuchawki przenoszą niespecjalnie szerokie pasmo 10 Hz – 30 kHz, ale szerokość pasma jak wiadomo o niczym nie przesądza.

Samo Shure chwali się wyjątkową naturalnością brzmieniową, imponującą ekstensją sopranów oraz akuratnością dolnych zakresów, łączącymi się z brakiem rezonansów i innego rodzaju zniekształceń w coś mającego ogólnie niezrównaną wartość użytkową. Pamiętając jak grały Shure E3, wcale nie traktowałem tego z przymrużeniem oka.