Recenzja: HiFiMAN EF-6

  Brzmienie cd.

  Zacznijmy od szybkiego briefingu słuchawek.

DT 880 zagrały spokojnie i kulturalnie. Jednak słuchane bezpośrednio po nich T90 potwierdziły uprzednie ustalenia i ukazały brzmienie znacznie bogatsze. Z kolei Sennheiser HD 650 nawiązał do prezentacji DT 880, jakby chcąc podkreślić, że należy wraz z nimi do  trochę innego typu prezentacyjnego, nie zabiegającego o ekscytowanie słuchacza zalewem szczegółów i migotliwym tłem, tylko wydobywającego sam muzyczny miąższ i na nim się skupiającego. Takiego, dla którego ważna jest główna linia melodyczna i koherentny wokół niej obraz, a nie techniczne fajerwerki i głębokie wniknięcia. Pod tym względem Audio-Technica ATH-W5000 okazała się przeciwieństwem HD650, abratnią duszą T90, w jeszcze większym stopniu cisnąc na szczegół i ukazując wszystko w głębokiej pogłosowej aurze. Nie była to inscenizacja naturalna, jednak budząca szacunek dla możliwości technicznych flagowca Audio-Techniki, wymagającego szczególnego traktowania i pietyzmu albo zwykłego szczęścia w doborze towarzystwa. (Jak wiadomo Audio-Technica zrobiła dla swych W5000 własny wzmacniacz i z nim słuchawki te podobno grają pierwszorzędnie, ale nie miałem okazji słuchać.) W innych okolicznościach, przeważnie niestety jest gorzej, ale jak dobrze poszukać, to potrafi być pięknie. A szukać nie trzeba jakoś szczególnie daleko, wystarczy Sonic Pearl. Z kolei wzmacniacz EF-6 powstał z myślą o słuchawkach HE-6, tak więc to z nimi powinniśmy oczekiwać najlepszego brzmienia. I tu rozczarowania nie ma. Ale uwaga, dla okazania pełni możliwości trzeba przy cicho nagranych płytach (niemal prawidłowość w przypadku muzyki klasycznej) i w towarzystwie odtwarzacza mającego na wyjściach RCA standardowe 2 V, ustawić głośność na aż 19-20 krok potencjometru. Inaczej soprany nie mają wystarczającej dźwięczności i należytego rozpostarcia. Pozostają przygaszone i już miałem napisać, że z T90 i W5000 szybują wyżej, ale to nieprawda. HE-6 muszą jedynie dostać odpowiednio silny sygnał, a z tym zarówno Shiit Mjølnir jak i HiFiMAN EF-6 miały o dziwo pewne problemy i bardzo daleko trzeba było odkręcać ich potencjometry. Tylko z własnym Croftem nie było w tym względzie kłopotów, ale on jest dużo mocniejszy. Kiedy jednak odpowiednio silny sygnał HE-6 dostaną, wspaniale rozwijają skrzydła, dystansując rywali pod względem autentyzmu i bogactwa. Czuje się to od razu i nie ma z tym dyskusji.

Każde słuchawki ukazują trochę lub bardzo inny muzyczny obraz, tę samą muzykę odziewając w inne szaty, inaczej ją oświetlając, inną ostrością spojrzenia traktując i każąc przybierać jej inną pozę aranżacyjną. Zarazem każdy z nas dobrze wie na czym polega naturalność i piękno. Mamy to dane intuicyjnie i nie wymaga to tłumaczenia. Z dedykowanym sobie wzmacniaczem EF-6 tylko prezentacja HE-6 była w pełni taka, łącząc w ujmującą całość bogactwo szczegółów, lokalizację słuchacza, realizm głosów, miarę pogłosowości, perspektywę sceniczną, wielkość źródeł, koloryt, oświetlenie i maestrię samych dźwięków.