Recenzja: ZMF Caldera

Inżynieria i forma

      Po recenzję przyjechał model otwarty z muszlami z białego dębu, alternatywna wersja to zebrano – ceny obydwu jednakowe. Różnicy cenowej nie ma też w odniesieniu do wersji zamkniętej, zasklepione Caldera kosztują, jak wspominałem, identyczne osiemnaście tysięcy pięćset.

     Słuchawki nie są pakowane po japońsku, nie ma wykwintnej skrzyneczki, chyba że ktoś sobie życzy. Zamiast niej praktyczny „pancernik” z utwardzonego tworzywa – wyposażony w składaną rączkę, zamykany na dwa zatrzaski. W nim, na wyściółce z grubej pianki, oprócz słuchawek kabel produkcji samego ZMF[2], materiałowa saszetka, ściereczka do polerowania i dożywotnia gwarancja. Ściereczki nie znalazłem, nie było też gwarancji, a oprócz firmowego kabla dystrybutor spakował srebrny własny, konkretnie tańszy z dwóch przez siebie oferowanych, kosztujący niewiele ponad tysiąc. Sam miałem do dyspozycji Tonalium, Sulka i Luna Cables, o kable nie było zmartwienia.

     Na oko flagowe Caldera od oczko tańszych Atrium za bardzo się nie różnią, główna różnica to przetworniki – u tamtych dynamiczne, u tych flagowo-planarne. Półłukowo modelowane okrągłe otoki muszli są identycznie co do kształtu, tyle że w innym drzewie, inaczej bejcowanym i obramowującym okrągłe grille z innymi rozetami, tu nie fantazyjnie giętymi, a gęsto utkanymi z drobniutkiej jodełkowej iteracji.

    Kable wybiegają pionowo do dołu, a wzornictwo pałąka zaczerpnięto od Grado, a tak naprawdę od jeszcze starszych, choć nie aż tych pamiętających radiotelegrafistów Titanica. Zwieńczenie nagłowne oferuje dwa wykończenia do wyboru – oprawa aluminiowego pałąka może być z naturalnej skóry jagnięcej bądź wegańskiej. Mnie dostała się welurowa z wegańskiego weluru – podwojona, mięsista, bardzo wygodna w noszeniu. Na obu końcach trzymaki z czarnego, półlśniącego tworzywa, przez które przechodzące złociste prowadnice mają gęste żłobienia. Trzymanie jest bardzo pewne, ilość ustawień duża.

      Drewniane otoki przechodzą w pady, tak samo wegańskie lub skórkowe, w obu wypadkach pokryte drobniutką perforacją. Pady są trochę wyższe za uszami, klasycznym stylem zapewniając równoległość do małżowiny usznej; ogólna wygoda bez zarzutu, pomimo wagi 550 g.  

     Clou oczywiście między grillami a wewnętrzną tkaniną osłony, tam czekają na sygnał planarne przetworniki z berylowymi (?) membranami ø80 mm, wyposażone w unikalną, wynalezioną przez Zaha technologię CAMS (Caldera Asymmetrical Magnet Structure). Za akronimem skrywa się struktura z magnesami o trapezoidalnym kształcie, których forma i układ wzajemny doskonalej niż ma to miejsce gdzie indziej pozwalają na niezaburzony przepływ dźwięku od membrany do ucha, z jednoczesnym gaszeniem pasożytniczych, odbiciowych fal. Dodać można do tego, że cewka jest poczwórna – ma postać czterech równoległych serpentyn w miejsce typowo jednej, a magnesy są z neodymu N52, a zatem bardzo mocne. Dane techniczne uzupełniają wiedzę o impedancję 60 Ω i skuteczność 95 dB, nie informując ani o paśmie przenoszenia, ani dopuszczalnej mocy sygnału.

      Dla lubiących epickie akcenty coś jeszcze o nazwie Caldera, jako odniesionej do płaskiego wierzchołka i zapadniętego wnętrza wulkanu. Caldera ZMF to ma być wulkan energii, dźwięk ma się wydobywać z iście wulkaniczną potęgą. Mniej patetyczne wyjaśnienie informuje natomiast, że grill jest lekko wklęsły, stąd podobieństwo do kaldery.

[2] W razie dokupowania $60 za podstawową wersję.