Recenzja: Trilogy 933

Podsumowanie

   Wzmacniacz słuchawkowy Trilogy 933 to duże zwierzę o nietypowych własnościach. To zresztą charakterystyczne dla dużych zwierząt i przypomina się w tym miejscu przytaczana już przeze mnie anegdota o rodzinie cygańskiej zwiedzającej ogród zoologiczny. Natrafiwszy na żyrafę wszyscy oniemieli, a senior rodu przypatrzywszy się uważnie oświadczył: „– Takiego zwierzęcia nie ma.”

To nie jest poprawne politycznie w sensie lewicowej ideologii próbującej tylnymi drzwiami ponownie zapanować nad światem, ale dobrze oddaje stan faktyczny. Pewne byty okazują się łączyć cechy pozornie do skupienia w jednym miejscu niemożliwe. Tranzystor grający jak lampa? I jeszcze do tego super dynamiczny? Ze znakomitym wypełnieniem? To może jeszcze i latać potrafi? W sumie potrafi, tyle że przez muzykę. Pięknie się nim przez muzykę latało, a choć nie można powiedzieć, by stanowił nową jakość, przy której konstrukcje takie jak Phasemation, Bryston czy Divaldi w ogóle nie mają czego szukać, to tworzy konglomerat cech na polu wzmacniaczy tranzystorowych bardzo rzadki, chociaż nie zupełnie unikalny. Jak mówiłem, nie było sposobności porównania z Brystonem, tak więc nie ośmielę się definitywnie wyrokować, który jest bardziej analogowy i brzmieniowo obfity, chociaż wydaje mi się, że Trilogy. Będzie za to sposobność porównania z Sugdenem i wówczas bardzo ciekawe zjawiska powinny mieć miejsce. W tle pozostaje jeszcze podobnie analogowy i sporo droższy Bakoon, który dla słuchawek Sennheiser HD 800 jest niczym raj dla duszy. Bardziej chyba nawet wypełniający, bardziej chwilami niesamowity i z jeszcze mocniejszym basem. Lecz nie słuchałem go w towarzystwie kabla słuchawkowego od FAW, a on poza tym ma specyficzne, bardzo wysokie wymagania dla źródła i interkonektu, podczas gdy Trilogy chętnie ze wszystkimi współpracował na nic nie wybrzydzając ani się nie skarżąc. No i ten Bakoon jest właściwie tylko dla HD 800, bo wszystkie inne słuchawki wypadają z nim słabiej, podczas gdy Trilogy każde akceleruje bardzo skutecznie i smakowicie. Poza tym Bakoon jest bateryjny, a grać podczas ładowania baterii nie umie, tak więc obchodzić się z nim trzeba jak z dzieckiem, cały czas uważając, by prądem w nocy został nakarmiony, bo niczym dzidziuś sam sobie jedzenia nie weźmie.

Kręci się karuzela z różnymi konikami do dosiadania, a na którym komuś będzie siedziało się najwygodniej i na który przejazd bilet sobie może wykupić, to już sam musi wybadać i skalkulować. Mogę tylko dorzucić, że na pewno da się zasiąść świetnie a taniej. Ale czy podobnie analogowo? Tak, owszem – Little Dot MK VI+ nie mniej jest analogowy i ma jeszcze to magiczne lampowe czarowanie. Ale on z kolei chiński jest i wentylatory w nim burczą, a je można tylko ściszyć takimi od lepszych producentów, natomiast całkiem wyeliminować szumu się nie da. Poza tym grzeje niemiłosiernie, o wiele bardziej niż Trilogy. Tak więc wzmacniaczowy korowód przepływa nieustająco i na pewno jest to taniec z wieloma figurami, z których jedną z najelegantszych właśnie przedstawiłem. A już na horyzoncie widać kolejne, tak więc noworoczny bal ze słuchawkami w całej krasie. W końcu grudzień to czas świętowania, a spostponowanym na Audio Show słuchawkom należy się rewanż.

Na koniec odpowiem na pytanie, które i tak w powietrzu wisi i pada co sekundę. Czy chciałbym mieć Trilogy? Tak, chciałbym. Przy komputerze wypadł najlepiej spośród wszystkich próbowanych dotąd wzmacniaczy tranzystorowych, a lampowe do tej lokalizacji jak wiadomo się nie nadają, bo lampy od komputera dostają wzbudzeń. Z komputerowymi przetwornikami zabija dynamiką i to było najbardziej ekscytujące granie jakie przy komputerze słyszałem.

W punktach

Zalety

• Fantastyczna dynamika.
• Super drajw.
• Wyjątkowo analogowy dźwięk z tranzystora.
• Żadnych zniekształceń.
• Przyjemne, łagodne ocieplenie w prezencie od klasy A.
• Pełna rozpiętość pasma.
• Czyste, dźwięczne soprany bez żadnej reglamentacji.
• Wybitna indywidualizacja ludzkich głosów.
• Rozdzielczy, przestrzenny i na sam dół schodzący bas, jak wszystko inne bez żadnych zniekształceń.
• Naturalne, pozbawione echowości granie.
• Znakomite połączenie szczegółowości z muzykalnością.
• To samo w odniesieniu do głęboko oranych tekstur.
• Mocny realizm.
• Bezpośredniość.
• Dobra współpraca ze wszystkimi słuchawkami, przetwornikami i źródłami.
• Wydzielona sekcja zasilania.
• Czysta klasa A.
• Pełna separacja kanałów.
• Brak potencjometru.
• Możliwość współpracy z zewnętrznym przedwzmacniaczem.
• Brak kondensatorów w ścieżce sygnału.
• Selekcjonowane komponenty.
• Aluminiowa obudowa.
• Pilot.
• Renomowany producent.
• Made in London.
• Polski dystrybutor.

Wady i zastrzeżenia

• Stosunkowo niewielka scena i nacisk na plan pierwszy kosztem dalszych.
• Mimo rozdzielenia torów brak symetryzacji.
• Oddzielna sekcja zasilania powinna stać z dala od wzmacniacza właściwego.
• Regulacja głośności tylko z pilota, a ręka sama szuka pokrętła.
• Wysoka cena.

 Sprzęt do testu dostarczyła firma:

Dane techniczne:

• Wymiary: 150 x 220 x 38 mm.
• Waga: 1,8 kg sekcja wzmacniacza; 2,85 kg zasilacz.
• Pobór mocy: 22 W.
• Wejścia: 2 x RCA.
• Impedancja wejściowa: ≥20 kΩ.
• Współczynnik wzmocnienia: 19 dB.
• Pasmo przenoszenia: 15 Hz – 120kHz +/- 0.5dB.
• Impedancja wyjściowa: ≤ 3 Ohms.
• Moc wyjściowa: 800 mW przy 300 Ω; 250 mW przy 60 Ω.
• THD: ≤ 0.05%.
• Stosunek szumu do sygnału:  ≥ 85 dB.
• Cena: 11 900 PLN.

System:

• Źródła: PC, Accuphase DP-700.
• Przetworniki: Mytek Manhattan, Phasemation HD-7A192.
• Wzmacniacze słuchawkowe: Phasemation EPA-007, Trilogy 933.
• Słuchawki: Audeze LCD-3 (kabel FAW Noir Hybrid), Sennheiser HD 800 (kable Cardas AKA Cross, FAW Noir Hybrid).
• Interkonekty: Harmonix HS101 Improved-S, TaraLabs Air1.