Recenzja: Takstar HF-580

Wygląd, konstrukcja i wygoda

Opakowanie jest typowe – pudełko z obwolutą.

Randkowanie ze słuchawkami Takstar zacznijmy za użytkową koleją, czyli najpierw w rękach pudełko. Pudełko jest całe białe, ale przyobleczone biało-czerwoną obwolutą z kolorowym zdjęciem słuchawek. Ściągnąwszy obwolutę (zajadle przyssaną podciśnieniem) i otwarłszy pudełko możemy już wyciągać pełnoformatowe, wokółuszne słuchawki o słusznej wadze 550 gramów. Prezentują się elegancko i na dodatek zgrabnie, gdyż muszle nie są okrągłe, a podłużne, i pośród dominującej czerni zdobione srebrzystymi obwiedniami wokół dziurkowanych maskownic. Ta czerń jest i lśniąca i matowa – lśniące są same muszle i lśniące maskownice, matowe dziurkowane pady. Lakierowanie na połyskliwą czerń wykonano wzorowo, a sądząc po temperaturze dotykowej korpusy są z tworzywa, a grille z lekkiego stopu. Jedne i drugie wyglądają pierwszorzędnie, ale jeszcze lepiej matowe pady. Nie przesadzę gdy powiem, że są jak żywcem przeniesione z wysokich modeli Focala i Ultrasona – mięciutkie, bardzo przyjemne w kontakcie dotykowym i na dodatek wentylowane, a sam ich surowiec to nie skórka, tylko wg specyfikacji producenta jakaś pochodna bawełny. Czymkolwiek surowcowo są, dotyka się ich z przyjemnością i miło otulają, a dzięki gęstej perforacji w lecie mniej będą grzały. Pałąk jest z hartowanej stali z pokryciem srebrną oksydacją, a prowadnice skraca się i zdłuża poprzez bezstopniowe suwanie. Obrotowe stopnie swobody mamy dwa a nie jeden, dzięki czemu osiadanie na głowie realizuje się bez problemu, zwłaszcza że rozmiar padów ściśle odpowiada średniej wielkości ucha. Wewnątrz, nad przetwornikiem, cienkie jak z pajęczyny czarne płótno osłony, a w samym przetworniku o konstrukcji planarnej coś jeszcze dużo cieńszego – mająca rozmiar 76 x 97 x 12,4 mm membrana aluminiowa w technologii TUYU (cokolwiek ten skrót oznacza) o grubość zaledwie 0,005 mm, napędzana przez układ magnetyczny na bazie magnesów neodymowych NdFeB.

Pałąk w części nagłownej wykonano z metalowego płaskownika i miękko wyścielono, a jego pokrycie to też przyjemna sztuczna skórka. Całości dopełnia zamontowany na stałe trzymetrowy kabel w gumowej izolacji: gładki, trochę sprężynujący i całkowicie giętki. Kończy go mały jack – w komplecie jest przejściówka, wszelako zwolennicy symetrycznych przyłączy muszą obejść się smakiem. Oznaczenie L-R realizują małe literki na wewnętrznej stronie pałąka, co z uwagi na symetrię boczną mocowania muszli (a więc stron po wyglądzie nie poznasz) warto będzie samemu uzupełnić jakąś czerwoną opaską przy wlocie kabla po prawej. Nie będzie to jednak konieczne, o ile wszystkie egzemplarze, jak ten testowany, mają przy wlocie do lewej opaskę z literami CE (Conformité Européenne), oznaczającą deklarację producenta o spełnianiu przez wyrób wymagania dyrektyw tzw. „Nowego Podejścia” Unii Europejskiej do ochrony użytkownika i środowiska. (Z czasem pewnie CE zastąpi mordka Greci, łatwiejsza dla analfabetów.)

Wewnątrz typowa czarna pianka.

Producent chwali się przenoszeniem szerokiego pasma, ze szczególnie imponującym zejściem do 10 Hz na dole, także swobodą propagacji dzięki otwartym grillom. Odnośnie pozostałych cech technicznych, to impedancja wynosi 32 Ω, czułość 90 ± 3 dB, a moc szczytową przetwornika oszacowano na 20 mW. Wspomniana waga ponad pół kilograma nie daje się we znaki – słuchawki może nie aż z głowy znikają, ale noszą się bardzo wygodnie. Długi kabel zapewnia swobodę w wynajdywaniu odsłuchowego miejsca, czarna kolorystyka brak rzucania się w oczy, a pady są zdejmowalne i można łatwo je zmieniać. W dołączonej instrukcji znajdziemy wykres odpowiedzi impulsowej, którego płaski przebieg zapowiada neutralność brzmieniową. A przede wszystkim to flagowiec – planarny popis firmy, którego cenę porównując z takim popisem od HiFiMAN-a zyskujemy proporcję tysiąca dwustu złotych do trzydziestu tysięcy. 

Pokaż cały artykuł na 1 stronie

28 komentarzy w “Recenzja: Takstar HF-580

  1. Andrzej pisze:

    Czy byłaby możliwość recenzji konkurencyjnych cenowo wobec Takstar -ów chińskich słuchawek Soundmagic hp1000?. Na AVS grały na tyle dobrze że wszystkie je wykupiono.

    1. Piotr Ryka pisze:

      Jasne. Z tego co widzę, to MIP dystrybutorem, a mamy dobre kontakty. Ale że szybko, to nie obiecuję, bo kalendarz wypełniony.

  2. Marcin pisze:

    Panie Piotrze,
    Takstar, Fostex 60RP czy Night Hawk. Które z tych kupił by Pan dla siebie i dlaczego?
    Pozdrawiam

    1. Piotr Ryka pisze:

      Każde mogę szczerze polecić. Wszystkie są high-endowe, każdych używałbym z przyjemnością. Takstar najbardziej przejrzyste, Fostex najcieplejsze, NightHawk najbardziej gęste, basowe i echowe. Ale bas u wszystkich mocny. U Takstar najbardziej z tej trójki eksponowane soprany. Ale z pełną kulturą.

  3. Petr pisze:

    Piotr Takstar czy Sundara na muzyke poważnou ?
    Pozdrawiam

    1. Piotr Ryka pisze:

      Jak na mój gust, to Takstar.

  4. Adam pisze:

    Kilka dni temu stałem się posiadaczem tych słuchawek, jestem oczarowany ich graniem, lekkość, a jednak dynamika, szybkość ale i plastyczność, no i ta śpiewność. Nie jestem nowicjuszem w tej materii, w kolekcji kilkadziesiąt par, może nie hajendów, tak do 1kzl i te takstary robią robotę, a że ostatnio dużo jazzu, wokali, fusion, zresztą i na metalu dają radę. Szczerze polecam i dziękuję za recenzję.

    1. Piotr Ryka pisze:

      Gratuluję nabytku i cieszę się, że mogłem choć trochę pomóc.

  5. Andrzej pisze:

    Takstary HF-580 posiadają w sobie naturalną gęstość, nie są suche. Są szczegółowe ale nie męczą przesadną szczegółowością jak inne planary gdzie jest nadmiar szczegółów względem nasycenia. Bas przy mocnym wzmacniaczu potrafi pokazać swoją potęgę przy słabszym będzie spełniał wymagania utworów akustycznych. Nie nadają się do smartfonów. Podłączone do Xiaomi Redmi Note Pro 3 dopiero na 10 pokazują swoją pełnie możliwości,(próba zaraz po wyjęciu słuchawek z pudełka). Nie wymagają wygrzewania. Wysokie tony nie kłują w uszy. Efekt tunelu to mit. Takstary nawet zaraz po wyjęciu z pudełka nie brzmią w sposób tunelowy. Owszem scenicznie preferują bardziej głębokość aniżeli szerokość. Nie jest to jednak duże odstępstwo ponieważ scena przy zasilaniu średnio mocnym wzmacniaczem rozciąga się od słuchawki do słuchawki. Na głębokość pierwszy plan jest na linii bazy czyli pomiędzy przetwornikami, czyli w głowie, ale nie jest to źle ponieważ jeżeli chcemy dobrze ukazać gradację wszystkich źródeł pozornych w głębi sceny musimy mieć na to miejsce. Klasę Takstarów można docenić po tym iż potrafią one w sposób płynny pokazać gradację źródeł pozornych w głębi sceny. Docenić należy również fakt iż najdalsze plany są również dobrze słyszalne. Cechą charakterystyczną w tych słuchawkach jest jakby naśladowanie brzmienia triody, czyli rzecz raczej jednoznacznie pozytywna. Jest to brzmienie z tzw. zaśpiewem,(nie mylić z pogłosem), gdzie dźwięk ma pełną długość wybrzmienia, inaczej mówiąc nie jest ucinany i można usłyszeć pełną paletę harmonicznych. Takstary dla kogoś kto chce wejść w audiofilski świat mają bardzo dobry stosunek ceny do jakości. Choć są mniej wygodne to mogą być gwoździem do trumny dla staszych wersji Beyerdynamica,(DT:7..,8..,9..). Metalowe wykończenia pałąka, oraz lakier fortepianowy sprawiają iż w rzeczywistości Takstary wyglądają na produkt luksusowy. Kultura przekazu jest w pełni audiofilska – To znaczy są szczegółowe ale nie epatują detalem w taki sposób aby stawało się to nieprzyjemne, jednocześnie nie czyniąc ze słabszych nagrań utworów niesłuchalnych. Przy odpowiednim wzmocnieniu potrafią oddać także dobrą dynamikę. Ich kultura przekazu pozwala początkowemu audiofilowi na satysfakcjonujące odsłuchy z pominięciem dobrego źródła, natomiast konieczny jest raczej dynamiczny wzmacniacz, najlepiej o mocy 2×1 W na kanał. Wraz z wejściem formatu MQA dokonał się w cyfrowym dźwięku przełom większy aniżeli wprowadzenie formatu DSD. Jest to tzw. cyfrowy winyl. Przy tej okazji podobnie jak w przypadku formatu DSD powstał nam kwalifikator. Możemy sprzęt w torze audio oceniać pod względem większej lub mniejszej przydatności do odtwarzania tego formatu. Takstary HF-580 świetnie się do tego nadają. Jeżeli byłby przyznawany certyfikat zgodności z formatem MQA Takstary HF-58O dostały by go bez najmniejszego problemu. Takstary HF- 580 mają potencjał aby ich dźwięk polepszyć poprzez wymianę kabla na lepszy i symetryczny. Przy czym sama symetryczność nawet bez poprawy jakościowej kabla już powinna dużo dać. Proszę o informacje osoby które dokonywały symetryzacji zasilania tych słuchawek jakie dało to efekty i gdzie to można tego dokonać.

    1. Piotr Ryka pisze:

      Cieszę się z ich sukcesu. Jest na rynku trochę słuchawek niedrogich a high-endowych, ale ciągle za mało. Za to na wysyp drożyzny nie można narzekać.

  6. Sławek pisze:

    A czy miłośnik HE-6 może je polubić? Napisałem kiedyś, że moje HiFiMan HE-6 mają u mnie dożywocie. Ale coraz trudniej oprzeć się wrażeniu, że ten czas już się zbliża. prawa słuchawka odpadła od pałąka (w HE-500 to samo). na razie skleiłem i gra dalej, ale dobrze to nie wróży…

    1. Piotr Ryka pisze:

      Polubić może może, ale dobrze napędzane HR-6 to jednak wyższy poziom. Zwłaszcza z odczepów głośnikowych.

      1. Piotr Ryka pisze:

        Nieco prędzej Monoprice Monolith.

        1. Sławek pisze:

          Dziękuję za odpowiedź.
          Pozdrawiam

  7. Marcin pisze:

    Zamówiłem te Takstary razem z Hifiman He400i2020. Te ostatnie po 50 godzinach grania grały znacznie lepiej niż Takstar prosto z pudełka. HF-580 brzmiały potężnie, mocny bas, głośniejsze niż He400i, pierwsze wrażenie Super, ale już po chwili bas zaczął aż męczyć, a do tego dźwięk był bardzo zamulony w takim sensie, że źródła na siebie nachodziły i robił się mały „kociął”. Zjawisko te nie występowało aż tak w He400i, jednak AKG K702, do których porównywałem oba planary, radziły sobie w tej kwestii znacznie lepiej. Poza tym Hifiman znacznie wygodniejsze niż Takstar, a do tego mają odpinany kabel, czego Takstar nie ma.

    Podsumowując: oba planary po dzisiejszych testach wracają do sklepów (14 dni na zwrot), bo grają w podobnej lidze jakościowej, co K702, nie widzę więc sensu zostawiać sobie któreś z nich. Słychać w każdym z tych trzech przypadków, że to uogólniając półka średnia, jeśli przyjmiemy że półki są 3.

    Pozdrawiam serdecznie!

    1. Piotr Ryka pisze:

      W opisie zabrakło przedstawienia toru, na którym tak się działo.

      1. Marcin pisze:

        Przepraszam, to fakt. Transport iFi iOne, DAC recenzowany nie dawno Berkeley, wzmacniacz iFi Zen iCan.

        1. Andrzej pisze:

          Jeżeli kupujemy lepsze czyli audiofilskie słuchawki trzeba je do czegoś konkretnego podłączyć. Jeżeli to coś składa się zamiast jednej z kilku elementów, trzeba to jeszcze odpowiednio skonfigurować softwarowo i sprzętowo. W audiofiliźmie mieć nie oznacza automatycznie być. Przedstawiony w opisie skład toru odsłuchowego stwarza możliwości konfliktu sprzętowego czego wynikiem może być opisywane powyżej zkluszczenie dźwięku. Jest on źle zbilansowany kosztowo. Każdy z jego elementów ma nieodpowiednio dobrany stosunek ceny do roli jaką ma pełnić w torze odsłuchowym. Najlepiej może byłoby podobnie jak w przypadku słuchawek pozbyć się go, i zbudować cały tor odsłuchowy na nowo. Obecnie rynek słuchawkowy jest bardzo dobrze rozwinięty. Z łatwością można dobrać jakieś słuchawkowe combo i słuchawki polecane do niego.

          1. Marcin pisze:

            Źle zbilansowany kosztowo? No proszę, takiego określenia jeszcze nie słyszałem. Chcesz przez to powiedzieć że oprócz dobrego dobrania do siebie sprzętu, szukania synergii i odpowiedniego okablowania łączącego, trzeba jeszcze odpowiednio zbilansować do siebie cenowo sprzęty? Śmiechłem.

            IFi Zen iCan to nie jest wzmacniacz najwyższej klasy, ale otrzymuje sygnał analogowy klasy co najmniej bardzo wysokiej. Do wzmacniacza dobrałem słuchawki cenowo podobne (o popatrz, jednak zbilansowanie cenowe tutaj jest!), ale efekt był bardzo średni. Możliwe że wystąpił tu brak synergii lub coś jeszcze innego. Albo Takstary jednak potrzebują wygrzania, do czego bym się skłaniał.

            Tor słuchawkowy jest dla mnie tylko dodatkiem do systemu opartego o najnowsze kolumny JWS Floga (być może pojawią się w recenzji, jeśli p. Piotr i ich konstruktor ponownie się spotkają) oraz monobloki robione w małej manufakturze na zamówienie.

            Pozdrawiam.

        2. Andrzej pisze:

          Andrzej do – Marcin. W torze występuje ewidentny brak synergii. System kolumnowy gdzie prawdopodobnie działa drogi DAC przesyła sygnał bezprzewodowo do ifi ione, który z kolei przesyła sygnał przewodowo do wzmacniacza słuchawkowego, którego realna wartość materiałowa nie przekracza 250 zł. Posiadając mało wiedzy, i jeszcze w dodatku mieszając dwa systemy odsłuchowe takie właśnie mogą być efekty. Występuje tu jak najwięcej stopni pośrednich wprowadzających zniekształcenia fazowe, tłumienie i w efekcie tego degradujące dźwięk. Czy nie lepiej byłoby w takim przypadku kupić sobie po prostu same przyzwoite słuchawki bezprzewodowe. Spektakularne efekty stereofoniczne można osiągnąć bez stosowania tak drogich rozwiązań jak monobloki. W audio tony posiadanego sprzętu, metafizyka, czy przedziały cenowe nie tworzą nam dobrego dźwięku. Liczy się zastosowanie fizyki które bezpośrednio przekłada się na dźwięk.

          1. Marcin pisze:

            Człowieku, nie wiesz o czym piszesz. Masz się za eksperta (przynajmniej tak Cie odbieram po tym w jaki sposób piszesz), a tymczasem masz wiedzę co najwyżej średnią. Po czym stwierdzasz że ja przesyłam sygnał bezprzewodowo? Czy fakt, że w torze jest iOne musi od razu oznaczać dźwięk via Bluetooth?

            Prostuję: iOne służy mi w systemie jako konwerter sygnału z USB na coax. Następnie z iOne sygnał idzie po kablu koaksjalnym Furutecha do DACa Berkeley, który przekazuje sygnał po RCA (kabel RCA również wyprodukowany w małej manufakturze, nie do kupienia w tradycyjnym sklepie) właśnie do Zen iCan.

            Kable zasilające są mojej produkcji, swojego czasu wysłałem jeden panu Piotrowi razem z DACiem (w ramach prośby o opinię) i otrzymalem krótkie sprawozdanie, że kabel moj nie wiele ustępuje tym bardzo drogim.

            Po Zen iCan wiele bym się nie spodziewał w sensie hi-endu, ale proszę mi nie pitolić że reszta toru jest słaba, tym bardziej że na oczy tego sprzętu nie widziałeś, a tym bardziej na uszy nie słyszałeś.

  8. Andrzej pisze:

    HF-580 nie zagrają z przysłowiowego ziemniaka. Dobrze skalują się z mocnymi urządzeniami przenośnymi. Powyższy opis świadczy o podpięciu ich do dziurki lub wzmacniacza starego typu preferującego słuchawki studyjne 600 Ohm. Podobny efekt można uzyskać podpinając słuchawki 600 Ohm do nowych wzmacniaczy preferujących słuchawki nisko omowe. HF-580 posiadają impedancję 32 Ohm i są bardzo wyrozumiałe dla toru, pod warunkiem że dopasujemy je elektrycznie do wzmacniacza.

    1. Marcin pisze:

      iFi Zen iCan to nie jest wzmacniacz starego typu preferujący słuchawki studyjne 600 Ohm.

      Pudło.

      1. Andrzej pisze:

        Hejtujesz udane i już sprawdzone słuchawki, nie podając przy tym jakie komponenty składają się na twój słuchawkowy system odsłuchowy. Nie jestem wróżką, nie wiedząc co posiadasz, podawałem Ci możliwe przyczyny które mogły zaistnieć na zasadzie prawdopodobieństwa, coś na zasadzie działu technicznego w firmie. Nie potrafisz się wystarczająco wysłowić z czego twój tor słuchawkowy się składa. Nie podałeś nazwy przewodu USB z którego korzystasz. Może należysz do grona osób którym to po przekrojeniu działającego kabla USB wylatują zera i jedynki?. Z tego co wiem nie starczyło Ci środków na zakup całego kompletu, czyli: przetwornik, konwerter plus oprogramowanie. Twój bardzo drogi High-End -owy przetwornik nie potrafi przetwarzać DSD, a na upgrade do MQA nie masz środków. Twój przetwornik ma za to „unikalną” funkcję sztucznego postarzania. W przypadku pomyłki lub wgrania nie oryginalnego oprogramowania można go poważnie uszkodzić. Czy aby na pewno nie próbowałeś wgrywać do niego nieoryginalnego oprogramowania?. Twój system kolumnowy mnie nie obchodzi ponieważ temat dotyczył toru słuchawkowego.
        Co do źle zbilansowanego toru mam rację. Gdy łączymy wzmacniacza słuchawkowy z takim przetwornikiem powinien on być przynajmniej o oczko wyżej. Czyli IFI Zen Ican signature. Gdzie samo IFI pisze że zastosowało w nim prawie High- End -owe komponenty. Zwykły Ifi Zen Ican to grupa targetowa pasująca pod karty dźwiękowe w komputerach.

        Zkluszczanie się dźwięku w słuchawkach to jest bardzo poważny zarzut. To tak jakby powiedzieć że słuchawki za ponad tysiąc złotych grają tak samo jak bardzo tanie bazarowe słuchawki. Jest to ewidentne obrażanie ludzi od producentów, dystrybutorów po nabywców którzy natrudzili się po to aby one istniały, lub po to aby je posiadać. Nie obchodzi mnie jaki sprzęt masz. Możesz sobie go przerzucać tonami. Proszę nie odreagowuj tego w postaci hejtu. A wracając do przetworników to za podobne pieniądze warto posłuchać topowego Denafripsa.

        1. Marcin pisze:

          Pierwsza sprawa – jeśli czyjąś opinię bierzesz za hejt, to Ci współczuję, bo wtedy wszystko dla Ciebie będzie hejtem.

          2. Cały system podałem w następnym poście, a nawet przeprosiłem za to, że nie podałem go w pierwszym.

          3. „Z tego co wiem nie starczyło Ci środków” – no tutaj pojechałeś. Tak właśnie wygląda hejt kolego.

          4. Ponownie odnosisz się do mojego toru, którego nie znasz.

          5. Twierdzisz że połączenie taniego wzmacniacza z drogim przetwornikiem jest nie właściwe? No proszę. Tutaj może p. Ryka mógłby się o tym wypowiedzieć, robi to przecież nagminnie w recenzjach tańszych wzmacniaczy czy słuchawek.

          6. Zen iCan Signature nie jest o oczko wyżej od zwykłego Zen iCan. Jest tylko specjalnie strojony pod Sennheisery 6xx. Pozatym dodanie do wzmacniacza 300 zł to raczej nie jest pójście o poziom wyżej 🙂

          7. „Zkluszczenie” – ja tego słowa nie użyłem, tylko Ty. Ja opisałem, że dźwięki na siebie nachodziły i robił się kocioł.

          8. Nie łączyłbym opini o produkcie z obrażaniem całego sztabu odpowiedzialnego za ten produkt. Mam prawo do swojej opinii i nie znaczy to że chce kogoś obrazić.

          9. Słuchawki ewidentnie potrzebują wygrzania, bo już grają lepiej niż po wyjęciu z pudełka. Grały non stop 36 godzin i jest poprawa, ale sprawdzam je narazie na telefonie.

          Dodam jeszcze, że gdybyś jeszcze nie zauważył, muzyki słucham na systemie z kolumnami, a wzmacniaczyk iFi służy mi tylko do gier i filmów. Z tym zamysłem go kupowałem, a planary kupiłem tylko po to, żeby zobaczyć czy mi się spodobają, trochę w ciemno. A więc trochę luzu polecam, jeśli Tobie te słuchawki się podobają, to super – niech Cie cieszą.

          Pozdrawiam

  9. Marcin pisze:

    Pytanie do pana Piotra Ryki:
    Czy słuchawki te dostał Pan do recenzji nowe, czy już wcześniej przez kogoś wygrzane? Jeśli nowe, to czy zauważył Pan zmiany w dźwięku w miarę ich użytkowania?

  10. Piotr Ryka pisze:

    Słuchawki przyszły w stanie nieokreślonym, anonsowanym jako „coś tam pograły”. Sam je na wszelki wypadek wygrzewałem, ale o zaszłych zmianach nic nie mam do powiedzenia, ponieważ na wstępie prawie nie słuchałem. Stwierdziłem tylko „że nieźle”, a potem niegłośno grały w drugim pokoju pod przykryciem kilka dni (nie pamiętam dokładnie ile) 24 g na dobę.

  11. Zyta pisze:

    Ktoś tu jest przeciwko czemuś a ktoś inny za.
    Do rozstrzygnięcia pozostaje kwestia jak dalece można sobie pofolgować w takiej dyskusji?
    Odpowiedź jest prosta.
    Należy się kulturalnie kontrolować, czego życzę na przyszłość).
    Zyta

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

sennheiser-momentum-true-wireless
© HiFi Philosophy