Recenzja: System iFi Audio na stelażu iRack

Budowa i opłacalność

Ale się tego ifi namnożyło!

   Cenowo rzecz wygląda następująco: najbardziej nadający się do pierwszego zakupu iDAC, to wydatek 1350 PLN. Poprawienie mu sygnału przez iUSBPower za pośrednictwem kabla Gemini, to 890 plus 790 PLN. Buforowanie lampowe, to kolejne 1350 PLN. Lepszy wzmacniacz słuchawkowy niż ten w iDAC-ku, czyli iCAN we własnej osobie, to jeszcze kolejne 1090 PLN. A możliwość ustawienia tego wszystkiego w ładną wieżyczkę zwącą się iRack, to na deser dodatkowe 650 PLN w wersji zawierającej interkonekty, bez których też można ją nabyć i wówczas jest nieco taniej. Razem wychodzi to 6120 PLN, czyli prawie dokładnie tyle, ile za wzmacniacz słuchawkowy/DAC od OPPO – wielki jak skrzynia, z własną platformą do ustawiania, symetryczny i jeszcze nie zrecenzowany. Czy to się zatem opłaca? Na oko, nie bardzo. Ta skrzynia od OPPO dużo jest większa i dużym ekranem do nas mrugająca, a o połowę tańszy DAC/wzmacniacz słuchawkowy od Audiolaba został przecież bardzo wysoko oceniony. No ale tak naprawdę decydować będą dopiero odsłuchy, a poza tym tę wieżyczkę od ifi można kupować etapami, bez konieczności jednorazowego sporego wydatku. Tak więc to trochę tak jakbyśmy kupowali ją na raty. A przy tym ma też ona swoje niepowtarzalne inne zalety, w postaci umiejętność niespotykanej gdzie indziej obróbki sygnału USB, możliwość dwustopniowego podbijania basu i dwustopniowego rozszerzania przestrzeni, a przy tym jest to jako całość coś w rodzaju tranzystorowej lampy, bo ifi od początku uparcie powtarzało, że brzmienie lampowe jest lepsze i dlatego należy je naśladować. Mało tego, dochodzi tutaj nie tylko samo naśladownictwo, w postaci identycznego typu jak lampowe obwodów, ale jeszcze prawdziwa lampa jako buforowanie. Jedna wprawdzie, samotna, ale niewątpliwie na brzmienie wpływ mająca i czyniąca je innym, nad czym będziemy rozwodzić się dalej. Lampa przy tym nie sprawiająca kłopotów, bo militarna, a więc tania i długowieczna. Odnośnie niej jedna tylko uwaga istotna: można znaleźć w Sieci prezentacje wieży ifi, na których widać ustawienie z iCAN na samej górze, a i tutaj tak to zostało pofotografowane, bo nie dopilnowałem, co nie jest dobrym pomysłem. Moduł z lampą rozgrzewa się bowiem znacząco i zdecydowanie powinien być umieszczany na szczycie, by mógł się wentylować. Stanowczo na to nalegam i proszę o tym pamiętać.

Wszystkie te urządzenia z osobna są naprawdę piękne, ale ciężko to ogarnąć w jeden zwarty system.

Wydaje się też, a tak w każdym razie sam wypraktykowałem, że lepiej ustawić opcję buforowania na +6 dB, bo wówczas wpływ lampowości na brzmienie jest nieco większy i całość wypada efektowniej, choć nie są to duże różnice. Nie ma przy tym zmartwienia o tę samotną lampę, pomimo iż jest to NOS, bo ifi kupiło ogromny ich zapas i do serwisowania na pewno lamp nie zabraknie, choć z drugiej strony, gdyby ten iTube stał się bardzo popularny i sprzedawał w bardzo dużych ilościach, to może się zdarzyć, że przestanie być oferowany, bo tak już nieraz z urządzeniami lampowymi bywało, tak więc jak ktoś reflektuje, to raczej nie należy zwlekać. Tym bardziej, że szkoda naprawdę by było, bo jak mówiłem, stanowi najciekawszą częścią układu, nie tylko wzbogacając brzmienie o niepojętą tajemnicę lampowości, ale dodatkowo czyszcząc cyfrowe zakłócenia za pomocą obwodu wynalezionego jeszcze w latach 90-tych na użytek odtwarzaczy CD przez Tonego Taddeo; obwodu oferowanego kiedyś jako całe osobne urządzenia (tysiąc dolarów takie coś kosztowało), a tutaj występującego w wersji zminiaturyzowanej współczesną techniką obwodów scalonych jako miniaturowy podzespół. Trzeba też jeszcze zaznaczyć, iż należy uważać, by obecny zarówno w iTube jak i w iCAN procesor dźwięku przestrzennego nie były włączone równocześnie, bo może to powodować zakłócenia. Jeden aktywny tu lub tu w zupełności wystarczy, przy czym moim zdaniem lepiej by był to ten w iCAN, a trzeba też nadmienić, że działanie tego uprzestrzennienia polega w pierwszym rzędzie na odsuwaniu od siebie źródeł dźwięku o niskiej częstotliwości, z natury o wiele mniej podatnych na zabiegi stereofoniczne, co niestety nie jest uwzględniane podczas nagrań, mimo iż zwracano na to uwagę już przeszło 80 lat temu, u samych źródeł stereofonii, ustami je twórcy – Alana Dowera Blumleina. A skoro jesteśmy już przy ulepszeniach, to może warto przy okazji raz jeszcze powiedzieć, że obecny w iPower układ poprawy sygnału USB redukuje jego szumy własne aż tysiąckrotnie, schodząc do poziomu zakłóceń tła aż sześciokrotnie niższego niż przy zasilaniu bateryjnym i dając względem stanu pierwotnego poprawę o 140 dB, czyli różnicę pomiędzy kompletną ciszą a hukiem wystrzału z broni wielkokalibrowej.

Dlatego Panowie z  Abbington Musi Research poszli po rozum do głowy i stworzyli dedykowany stoliczek – iRack.

Rzućmy teraz okiem na całość. Prezentuje się niepospolicie, a przy tym efektownie, łącząc kruchość detali z dobrodziejstwami ich mnogości. Poszczególne składniki są świetnie zaprojektowane co do kształtu i równie świetnie wykończone. Sam stelaż też jest bardzo ładny, a jego przeźroczyste półeczki przydają mu lekkości. Poszczególne funkcje wprawdzie się powtarzają, bo samych potencjometrów mamy łącznie trzy sztuki, ale osobiście wychowałem się na urządzeniach z masą przełączników i pokręteł, tak więc mi to nie przeszkadzało, aczkolwiek trzeba pamiętać, by używać w przypadku całej wieży tylko potencjometru w iCAN, a pozostałe skręcić na zero. Pewną wadą jest też to, że normalnie wyłączyć można jedynie moduł iTube (właśnie potencjometrem), a pozostałe będą stały pod prądem, bo komu by się chciało to wszystko za każdym razem rozłączać, ale zużycie prądu czerpanego przez iCAN i iDAC za pośrednictwem zasilaczy nagniazdkowych jest naprawdę minimalne. Wadą jest też konieczność manipulacji przełącznikami na spodzie iCAN-a w odniesieniu do siły wzmocnienia dopasowanej do słuchawek dokanałowych, dynamicznych bądź planarnych, ale z drugiej strony dobrze, że takie dopasowanie w ogóle jest, bo inni go przeważnie nie mają, a jak już, to tylko dwustopniowe. Zaletą jest też wewnętrzny układ dopasowania impedancyjnego, pozwalający precyzyjnie a nie tylko na papierze wysterowywać wszelkie słuchawki, włącznie z tymi mającymi impedancję na poziomie 600 Ω. Najbardziej rzucające się w oczy i zwariowane w odniesieniu do całościowego wyglądu są jednak kable, dwukrotnie obiegające całość od tyłu do przodu. Wygląda to bardzo niepospolicie i jak to mawia młodzież – w sposób cokolwiek odjechany, ale w sumie dość sympatycznie i na swój sposób ciekawie, a jedynym ograniczeniem jest konieczność użycia lekkich i elastycznych, przy czym te w komplecie iRacka są naprawdę bardzo dobre i za nie duża pochwała, a dobierając inne możemy też poprzez grubość i kolorystykę wpływać na wygląd, a nie tylko na brzmienie. No właśnie. Dotarliśmy do brzmienia, a ono będzie sędzią i ostateczną wyrocznią.