Recenzja: Stirling Broadcast SB-88

Budowa

A to z kolei przedmiot recenzji – Sterling Broadcast SB-88.

    Monitory są z takich średnich, a nawet więcej niż średnich. Nie są wprawdzie tak duże jak flagowe Spendory czy Harbethy, ale także nie z tych małych, co się je stawia na wąskich podstawkach, tylko posadowione przysadziście, szeroko. Pojemności mają ponad 40 litrów ale samą konstrukcję nie wysiloną, to znaczy klasycznie opartą na dwóch tylko głośnikach – jak na autentyczne monitory przystało. Głośniki są produkowane przez norweskiego SEAS-a, ale według specyfikacji samego Stirling Broadcast, a w efekcie z inaczej napylanymi membranami i pewnymi modyfikacjami samej konstrukcji, których się nie ujawnia.

Głośnik średnio-niskotonowy ma średnicę 22 centymetrów i polipropylenową membranę, a wysokotonowy jest zabudowany, nie odwrócony i napędzany neodymowym magnesem z cewką nawiniętą miedzią i aluminium. Łączny obszar częstotliwości roboczych to 48 Hz do 18 kHz przy odcięciu na poziomie 3 kHz.  Zwrotnicę zbudowano w oparciu o wyglądające na markowe kondensatory oraz uzwojenia miedziane, a jej konstrukcja jest przejrzysta, dosyć skomplikowana i staranna. Efektywność głośniki oferują 87-decybelową przy impedancji 8 Ω, a maksymalne ciśnienie akustyczne może wynieść 107 decybeli.

Z własnym pomysłem podszedł Sterling nie tylko do głośników i zwrotnicy, ale także do kwestii obudowy, która jest cienkościenna i z założenia ma „znikać” a nie wygaszać i tłumić. Nie ma więc grubych i dodatkowo poobkładanych boków ze sklejki, ani obfitych mas bitumicznych w celu usztywnienia. Ścianki są z 9-milimetrowej brzozy a front z 15-milimetrowej.  Po zdjęciu solidnie siedzących maskownic, które trzeba podważyć czymś szerokim a płaskim, można zobaczyć poza samymi głośnikami przedni wylot subwoofera, umieszczony na samym dole.

Z tyłu są dwie pary terminali, a więc podpięcie należy realizować w bi-wiringu albo ze zworami, przy czym te winny biec od góry ku dołowi. Całość waży 14, 4 kilograma i ma zgrabne proporcje.

Firma Stirling dumnie kontynuuje tradycję swoich wielkich, brytyjskich towarzyszy

Od strony wykończenia i precyzji wykonania złego słowa powiedzieć się nie da. Stolarka jest angielska i stanowi pokaz fachowej roboty, a wysokiej klasy okleiny do wyboru to wiśnia, orzech, matowa czerń, heban i drzewo różane. Sam dostałem głośniki w matowo pociągniętym orzechu, nie rzucającym się w oczy i sympatycznie wyglądającym. Z założonymi maskownicami monitory tak naprawdę są czarne, a po ich zdjęciu przede wszystkim drewniane z czarnymi łatami głośników.

Oryginalnie wszystko to ląduje na metalowych stelażach, którym trudno z kolei zarzucić urodę, natomiast polski dystrybutor szarpnął się na własne drewniane, wykonane jak same głośniki z brzozy i bardzo starannie dopieszczone akustycznie. Ich wysokość na podstawie odsłuchów ustalono na 43 centymetry, a konstrukcję także zoptymalizowano poprzez odsłuchy. Kosztują 900 złotych ekstra za parę i są jak najbardziej warte zachodu. Same monitory nie należą wszakże do okazyjnie tanich, ale w zamian obiecują zagrać rewelacyjnie. Cena 15 500 PLN nie jest wyprzedażowa, lecz ma to być brzmienie jak za pięćdziesiąt tysięcy, a więc i tak interes audiofilskiego życia.