Recenzja: Sennheiser Momentum 3 Wireless

Budowa

W białym pudełku czarne słuchawki.

Budowa i możliwości słuchawek przewodowych są w sensie złożoności opisu niczym w porównaniu do komplikacji i zawirowań niesionych przez słuchawki wireless. Jedynie kabel nie będzie się tutaj plątał, ale tylko do kiedy nie będzie w użyciu, bo jest na stanie i w pogotowiu. O jego nieużywanie jednak właśnie chodziło, toteż przede wszystkim bez niego. Ale skoro już o nim.

Metr czterdzieści długości liczący kabelek jest leciutki, drobniutki i czarny – tak żeby jego okazjonalne użycie robiło jak najmniejszą różnicę. Zatem nierzucająco się w oczy matowo czarny, całkowicie elastyczny i cienki, zakończony po stronie słuchawek wtykiem symetrycznym 2,5 mm, a po stronie sprzętowej niesymetrycznym 3,5 mm. (Który to 3,5 mm dawno temu wypromowało Sony na okoliczność Walkmana). Symetryczność końcówki po stronie słuchawek wynika z jednostronności – trafia ona od dołu do prawej muszli, która zarazem jest obsługową. (Oznakowania Right-Left to duże litery na tkaninie osłonowej wewnątrz muszli.) Ta obsługowość oznacza u samej góry zielono/czerwone światełko stanu naładowania; zaraz poniżej przełącznik on/off systemu »Noise Cancellation«; w centrum trzy obok siebie przyciski funkcyjne, z których dolny i górny to tradycyjnie »Ścisz« i »Zgłośnij«, a środkowy »Play«/»Pause« (do obsługi smartfona); poniżej jeszcze przycisk uaktywniania systemu »Voice Assistant«, a całość włącza się już ogólnie przyjętym sposobem – poprzez rozwarcie składającego się zawiasowo pałąka. (Oznajmia kobiecym głosem to włączenie i stopień naładowania baterii włączony Voice Assistant.)

Pałąk dobrze jest wyścielony i obszyty (tak samo jak pady muszli) w najwyższym gatunku skórą. Prawdę rzekłszy tak dobrym, że aż należało ją podejrzewać o naturalność, ale w dzisiejszych czasach ekologicznego wzmożenia po prostu nie wypadało. Spytałem jednak i się okazało, że faktycznie jest naturalna, czyli surowcowo najwyższa. Całokształt jawi się w kolorystyce czerń matowa, od której wyjątkiem błyszcząca a nie matowa skóra na wierzchnim pokryciu pałąka i przede wszystkim ze srebrzystego metalu jego końce oraz wędrujące w nich okrągłe zaciski regulacyjne wysokości. Wszystko razem waży 305 gramów, potrafi przenieść pasmo akustyczne 6 Hz – 22 kHz i dla sytuacji z podłączonym kablem ma impedancję 100 Ω, przy jednoczesnej ogromnej czułości aż 119 dB. Zniekształcenia THD schodzą poniżej 0,3%, a na rzecz trybu bezprzewodowego pracuje akumulator litowo-polimerowy o pojemności 700 mAh, zdolny podtrzymać pracę przez około 17 godzin nawet przy włączonym Bluetooth i ANC (Active Noise Canceling).

W popielatym pokrowcu.

A propos tej redukcji, to jest właśnie aktywna i na dodatek hybrydowa – tworzy ją system NoiseGard z czterema mikrofonami wyposażony w sztuczną inteligencję, zapewniającą Transparent Hearing, czyli możliwość słuchania muzyki i jednoczesnego prowadzenia rozmowy. Dodatkowe możliwości ustawień zapewnia gotowa do bezpłatnego ściągnięcia apka (Sennheiser Smart Control App), a ładowanie baterii odbywa się poprzez dołączony przewód USB, którego mniejszy wtyk pasuje do gniazda tuż obok miejsca przyłączania kabla słuchawkowego. Ta sama sztuczna inteligencja pozwoli także na automatyczne nawiązanie łączności z dowolnym źródłem transmisji bezprzewodowej w pobliżu i ścisza słuchawki parę sekund po zdjęciu (po założeniu znów uruchamia), a chociaż sama jej nazwa wydaje się nieco na wyrost, to grunt, że takie coś działa.

Odnośnie wewnętrznych cech konstrukcyjnych, to przetworniki wciąż pozostają dynamiczne i wciąż napędzają je magnesy neodymowe, a membrany mają prawdopodobnie nadal 40 mm średnicy, bo chociaż wprost tego wprost nie mówią, tak było u poprzednich.

Co w takim razie się zmieniło? Urosło pasmo przenoszenia, które teraz na dole schodzi do sześciu a nie szesnastu herców; zmieniła też wyraźnie impedancja dla trybu pasywnego – po spięciu słuchawek ze wzmacniaczem czy DAP-em odnotujemy wspomnianą wartość stu, a nie dwudziestu ośmiu omów. (Ale bez obaw – słuchawki są i tak superczułe.) Zmniejszono także zniekształcenia harmoniczne (z pół na zero trzy procent), prócz tego Bluetooth przeszedł od czwartej wersji do piątej i obsługiwanych jest teraz dużo więcej formatów: konkretnie NFC, HSP, HFP, AVRCP, A2DP, DIS, BAS, kodei aptX, aptX LL (Low Latency), AAC i SBC. Niejako w kontrze do wszystkich tych wzrostów spadła deklarowana długość pracy aktywnej: obecnie to wzmiankowane siedemnaście godzin pod pełnym obciążeniem, poprzednio deklarowano dwadzieścia dwie. (Ale zapewne nie w pełnym obciążeniu, bo pojemność baterii nietknięta.)

I na białym stojaku.

By do tego wszystkiego się dobrać, musimy przebrnąć przez pudełko z grubej tektury w lakierowanej obwolucie, po którego otwarciu stajemy oko w oko z okrągłym etui na dookólny zamek błyskawiczny z popielatego brezentu. W nim spoczywają złożone Momentum, a oprócz nich za siateczką bocznej kieszonki kabel słuchawkowy, kabel USB-C, przejściówka USB-C na USB-A i instrukcja obsługi. Wspomniane niecałe tysiąc siedemset jest rarytasów tych ceną, wygoda noszenia pierwszorzędna, wygląd nie rzucający się w oczy, surowce wysokogatunkowe.