Wygląd i funkcjonalność

Dawno nie widziana marka Questyle powróciła do redakcji.

   Urządzenie jest małe, bo przecież przenośne. Takie w garść i na drogę. Waży jednak sporawo, chociaż nie więcej niż szczytowy dla jego gatunku odtwarzacz od Astell & Kern a mniej od flagowego FiiO. Wygląd ma przy tym dość zachowawczy, by nie powiedzieć wsteczny, ponieważ wyposażono je w mały ekran wyświetlający a nie wielki i dotykowy. To może nie idzie w parze z modą ale w sensie użytkowym mnie przynajmniej nie przeszkadzało, gdyż poniżej ekranu jest duże kółko do przewijania, doposażone po rogach w przyciski funkcyjne i w centralny przycisk wyboru. Wszystkie niemal operacje odbywają się więc w jednym miejscu, a nauczenie się obsługi to kwestia dosłownie minuty. Na prawej krawędzi jest jeszcze tylko przycisk włącz/wyłącz, a u góry zabezpieczone z dwóch stron przed przypadkowym użyciem pokrętło potencjometru. Chodzi gładko, wyświetlając jednocześnie na cały ekran indykator wzmocnienia; i jeśli w sensie obsługowym czegoś żałować, to tylko regulowania siły głosu palcem z poziomu ekranu, bo to jest naprawdę wygodne. Szkoda też trochę wyświetlanych w wysokiej rozdzielczości i szerokiej gamie kolorów okładek płyt, ale tego już zdecydowanie mniej, bo ekrany w odtwarzaczach przenośnych i tak zwykle ustawia się na szybkie wygaszanie, a okładki i tak się wyświetlają. Świetną za to rzeczą jest możliwość zmieniania kierunku działania pokrętła, bo ustawione fabrycznie na podgłośnianie kręcąc w lewo doprowadzało mnie do szału.

Odtwarzacz dostajemy elegancko zapakowany w oscylujące między matową czernią a głębokim popielem pudełko, którego forma, kolorystyka i rozwiązanie wewnętrzne jawnie zapożyczono od Astell & Kern. Nic nie ma w tym złego, warto pożyczać od najlepszych.

Tym razem jednak w zupełnie nowej formie high-endowego odtwarzacza DAP, którego imię brzmi: Questyle QP1R.

Dostępny jest ten QP1 w dwóch wersjach kolorystycznych – srebrnej i złotej – a niezależnie od koloru kosztował będzie 2999 PLN. Na tle cen pędzących do góry nie jest to specjalnie wysoko, ale jeszcze niedawno flagowy Astell & Kern był o parę stów tańszy. A teraz? Gdzie te czasy, chciałoby się ponarzekać… Ceny poszybowały i dwa tysiące z kawałkiem to teraz cenowe niziny a nie wzloty i to się na pewno nie odstanie. Z uwagi na obsługowe uproszczenia i brak dotykowego ekranu każe to postrzegać przedmiot recenzji jako atakującego od dołu konkurenta dla nowego Pioneera i starszego Cowona Plenue, a więc odtwarzaczy wysokiej już klasy. Niektórzy wietrzyli nawet w nim jakościową sensację, a inni z przekonaniem nadal ją głoszą, niemniej powiedzmy to od razu – Astell & Kern AK380 nie musi się Questyle QP1R obawiać. Toż to jednak dopiero by było, zważywszy wielokrotność różnicy w cenie, lecz nie tym razem takie frykasy i trzeba powściągnąć apetyt. Niemniej konkurenci z cenowego pobliża winni się mieć na baczności, bo Questyle to nie ułomek i swoje na pewno umie. Pracuje w klasie A, czytać potrafi wszystkie zaawansowane formaty, próbkuje do 192kHz/24-bit i podwójnego DSD, a zniekształcenia go dręczą malutkie i ma duży zapas mocy. Moc tą można mu segregować w trzech zakresach i przy najwyższej gotów jest napędzać nawet słuchawki o dużej impedancji, tak więc nie cierpi na słabowitość gnębiącą konkurencyjnego Onkyo. To wszystko sprawia przetwornik Cirrus Logic CS4398, transfer asynchroniczny oraz opatentowana technologia Direct Amplification (a więc żadne op-ampy), wykorzystywana także w stacjonarnych wzmacniaczach Questyle, pokrewna tej z koreańskiego wzmacniacza słuchawkowego szczytowej klasy – Bakoon HPA-21.

Produkt wykonany jest wręcz pancernie – nie ma obaw o wytrzymałość w trakcie użytkowania.

Odtwarzacz ma na pokładzie 32 GB pamięci wbudowanej i w dwóch dokach może pomieścić karty po 128 GB każda; ładuje się (bateria 3300 mAh Li-polymer) poprzez port mini USB u dołu i trwa to osiem godzin, a potem można teoretycznie pograć przez dziesięć, czyli w praktyce nieco krócej. Wyjścia z niego są dwa – jeden niesymetryczny port dla słuchawek 3,5 mm i zaraz obok identyczne ale dla odróżnienia pozbawione frezowanego wgłębienia gniazdo line out.