Recenzja: Neumann NDH-20

Podsumowując

Profesjonalny Neumann na pewno nie dał plamy – dał znakomite słuchawki. W dodatku słuchawki zmienne. To znaczy mające pewne cechy trwałe, ale różnie się obrazujące w zależności od towarzystwa. Przy odtwarzaczu przenośnym zdolne udanie współzawodniczyć z drogimi słuchawkami o audiofilskim stricte przeznaczeniu, szczególnie w odniesieniu do fantastycznego uchwytywania wysokości dźwięków i przy okazji znakomitego panowania nad rewirem sopranowym. Krzykliwość, histeryczność, piski, wizgi, sykliwość – tego w Neumann NDH-20 nie ma. A to u innych bywa. I to drażni. Kolejne pozytywy to przejrzystość, mistrzowska separacja, przyjemnie chropawe faktury i bardzo dobry poziom naturalności całego brzmienia, skutkujący też oczywiście realnością. Przywoływanie wykonawców, poczucie bycia „tam”, uczestnictwo w koncercie – to wszystko dane samo z siebie. Mniej jedynie wrażenia osaczenia muzyką, bo ta jest zawsze w perspektywie. Za to obrazowanie sceny to popis sztuki mierniczej; fachowi geodeci nie wymierzyliby lepiej. Ciśnienie towarzyszy temu średnie, ale bas może być potężny, potężny nawet bardzo. Podobnie jak soprany niczego jednak nie przykrywa. Nie ma jego odjęcia i nie ma też dodania, a cały obraz muzyki jest wyjątkowo przejrzysty, o co przecież chodziło.

Wszystkie te pozytywy zachowane zostały w torze biorącym sygnał z komputera i tam wypadły relatywnie najkorzystniej. Przy pewnych takiego toru mankamentach oraz wzmacniaczu tranzystorowym słuchawki audiofilskie z górnych półek nie wykazały swojej wyższości. Potrafiły brzmieć spójniej i potężniej, ale przejrzystość i chropawość profesjonalnych Neumannów dotrzymywała temu pola. Dopiero tor stacjonarny z odtwarzaczem CD i lampowym wzmacniaczem – pomimo iż to tutaj Neumann NDH-20 zagrały w sumie najlepiej – pokazał wyższość muzycznych umiejętności na przykład Sennheiser HD 800 doposażonych w super kabel. Wyższość tak wielostronną i jednoznaczną, że nie ma z nią dyskusji. Tak więc owocne poszukiwania słuchawek względnie tanich lepszych od bardzo drogich odkładamy na inną okazję; to wciąż wypatrywanie Latającego Holendra za Przylądkiem Dobrej Nadziei. Natomiast jak za dwa tysiące, profesjonalne Neumann są wielofunkcyjne i super.

W punktach

Zalety

• Wyjątkowa trafność brzmieniowa.
• Na bazie doskonałego doboru wysokości dźwięków i pełnej nad tymi dźwiękami kontroli.
• Szczególnie rewir sopranowy dobrze na tym wychodzi, bo nie ma żadnego powściągania, a jednocześnie żadnej agresji.
• Bas duży, mocny, rozdzielczy i bardzo dobrze różnicowany odnośnie mocy i postaci.
• Przyjemnie naturalne, „drapiące” ludzkie głosy o bardzo dobrej indywidualizacji.
• Bardzo trafne operowanie także pogłosem.
• Wyjątkowej jakości obrazowanie sceny.
• Pierwszy plan zawsze daleki i znakomity całościowy przegląd.
• Idealnie powymierzane dystanse.
• Bardzo dobre dobranie wielkości źródeł i świetnie uchwycona perspektywa.
• Jasne, lecz pozbawione jaskrawości światło.
• Dobrze nasycone, pastelowe kolory.
• Teksturowanie głębokie, powierzchnie dźwięków w miły sposób chropawe, nigdy śliskie.
• Mocne poczucie naturalności i realizmu.
• W tym oczywiście przywołania wykonawców.
• W ramach tej wyjątkowej sceny też wyjątkowo dobra separacja dźwięków, które jedne drugich nie przysłaniają.
• Bez równoczesnej utraty brzmieniowej spójności – muzyka, jako całościowa forma, na tym nie traci.
• W efekcie wszechstronność brzmieniowa. (I do masteringu, i do normalnego słuchania.)
• Membrana z Duofolu faktycznie chroni przed zniekształceniami.
• Wygodne.
• Niezbyt ciężkie.
• Łatwe do napędzania. (Uwaga, przeważnie wolą niską impedancję od średniej.)
• Przyjemne w dotyku pady o wypełnieniu pamięciową pianką.
• Bardzo dobra izolacja od otoczenia.
• Precyzyjne regulatory ułożenia na głowie.
• Dwa kable.
• Sławny producent.
• Polska dystrybucja.

Wady i zastrzeżenia

• W torach najwyższej klasy, szczególnie lampowych, wychodzi na jaw pewien niedostatek spójności brzmienia, melodyjności i dźwięczności.
• Nigdy nie grają gęsto, lepko ani gorąco, więc jeśli ktoś tego oczekuje…
• Dla melomanów w zbliżonej cenie lepsze prawdopodobnie będą Sennheiser HD 660S.

Dane techniczne Neumann NDH-20:

• Słuchawki wokółuszne, dynamiczne, zamknięte.
• Przetworniki z membraną Duofol ø38 mm, napędzane przez magnesy neodymowe.
• Pasmo przenoszenia: 5 Hz – 30 kHz.
• Impedancja:  150 Ω.
• Czułość: 114 dB.
• THD: ≤ 0,1 %.
• Izolacja od otoczenia: -34 dB.
• Waga: 388 g.
• Maksymalna moc sygnału wejściowego: pik 1000 mW; ciągła 200 mW.
• Dwa kable: skręcany 1,5 m i prosty 3,0 m; zakończone wytykami 3,5 mm plus przejściówka na 6,35 mm.
• Cena: 2149 PLN

System:

• Źródła: Astell&Kern A&ultima SP2000, PC, Cairn Soft Fog V2.
• Przetwornik: Ayon Stratos.
• Przedwzmacniacz:  Dayens Ecstasy IVsc.
• Wzmacniacze słuchawkowe: Ayon HA-3, Phasemation EPA-007.
• Słuchawki: Astell&Kern AK T5P 2ND, Meze Empyrean (kabel Tonalium-Metrum Lab), MrSpeakers ETHER 2, Neumann NDH-20, Sennheiser HD 800 (kabel Tonalium-Metrum Lab), Ultrasone Tribute 7 (kabel Tonalium-Metrum Lab).
• Interkonekty: Siltech Empress Crown, Sulek Audio & Sulek 6×9.
• Kable zasilające: Acoustic Zen Gargantua II, Acrolink MEXCEL 7N-PC9700, Harmonix X-DC350M2R, Illuminati Power Reference One, Sulek 9×9 Power.
• Listwy: Power Base High End, Sulek.
• Stolik: Rogoz Audio 6RP2/BBS.
• Kondycjoner masy: QAR-S15.
• Podkładki pod kable: Acoustic Revive RCI-3H, Rogoz Audio 3T1/BBS.
• Podkładki pod sprzęt: Avatar Audio Nr1, Acoustic Revive RIQ-5010, Divine Acoustics KEPLER, Solid Texh „Disc of Silence”.