Budowa

   Maestro Kazuo Kiuchi lubi recenzentów potrafiących napisać coś więcej niż parę banałów o brzmieniu, natomiast znęca się nad tymi, których recenzje skupiają się głównie na sprawach technicznych. Czyni to w prosty sposób, nic nie zdradzając o technologii. Nie będzie więc tym razem obszernych wywodów o grubości, kształcie przekroju i N-czystości przewodnika, ani o jego w kryształy zaklętej kierunkowości, kosmicznym sposobie splatania i mega-hiper izolacji działającej od poziomu kwantowego. Kabel można pomacać, powąchać, pogłaskać i pooglądać, to samo można zrobić z opakowaniem, lecz przede wszystkim trzeba go będzie posłuchać i z posłuchania wyciągnąć wnioski, a to już większa sztuka. Ale dla pana Kiuchi to właśnie sedno sprawy, bo jak mi powiedział dwa lata temu podczas spotkania na AVS, tylko muzyka jest wyznacznikiem, a ją pojmuje jako perfekcję i jednocześnie jeden z przejawów świata w jego pierwotnej, wolnej od werbalizacji  i prób racjonalizacji formie. Dlatego technologia sługą, a na sługach się nie skupiamy. Mają służyć – to ich jedyna rola – sami zaś koncentrujemy się na seansie i ujawnianym w nim sensie.

Postąpmy jednak troszkę inaczej, bo tu pan Kazuo przesadza. Sens świata jest okrutny, bezduszny i beznamiętny (tak się składa, że go odkryłem), a my w swoich maleńkich łódkach życia skupiać musimy się wbrew temu na małych przyjemnościach, bo inaczej byśmy ze szczętem musieli zwariować. Dlatego nie bez satysfakcji powiem, że bawełniana powłoka kabla Million „Kiwami” jest przyjemnie miękka w dotyku, a jej trikolor – czarno-żółto-czerwony – wpływa na poprawę nastroju, czyniąc rzeczywistość cieplejszą. Poprawia też nastrój to, że kabel perfekcyjnie jest wykonany, a jeszcze bardziej owo, że posiada wąsiska w postaci drutów zakończonych widełkami, które można podłączyć do zacisku „grid” w urządzeniu (niektóre takie mają, chociaż dalece nie wszystkie), albo do któregoś z kierowanych na audiofilski rynek uziemiaczy; na przykład Entreqa Minimusa albo recenzowanego onegdaj Verictum. Sam tym razem użyłem czekającego akurat na recenzję uziemienia QAR S-15, jako jedynego pozostającego w zasięgu.  Nie bez wpływu na pozytywny nastrój są też nasunięte na kabel graniaste, drewniane obejmy z napisem Hijiri po jednej a Million po drugiej stronie; służące może za filtry, a może tylko za ozdobę. Przyjemna też jakość wyposażonych w śrubowe zaciski wtyków, jak również kierunkowość, dzięki której użytkownik ma poczucie dobrze spełnionej roli, bo o tę kierunkowość zadbał. (Lub nie, a wówczas konsternacja.) Super w dodatku przyjemne jeszcze, że mowa o najlepszym interkonekcie świata na który było nas stać, jako że to jedynie dziesięć a nie aż pięćdziesiąt czy więcej tysięcy. I nie bez satysfakcji również, że jest teraz (a wcześniej nie był) pakowany w drewniane pudło o czerwonym odcieniu laki z czarnymi żłobieniami, jak przystało na coś najlepszego na świecie i naprawdę audiofilskiego.

Interkonekty z serii Million są dostępne od ręki w trzech rozmiarach, poczynając od 0,75 m za 9990 zł, po 1,5 m za 13 990 – a większe długości na zamówienie. Okazują się dosyć grube lecz mimo to w miarę elastyczne, a wąsy uziemiające mają wystarczająco długie i wystarczająco mocne (co wcale nie jest regułą). Na otarcie łez dla speców od inżynierii trzy wiadomości techniczne – że mianowicie splatanie i konfekcjonowanie odbywa się w całości ręcznie, że wtyki są własne, firmowe, oraz że są w kablu specjalne żyły uziemiające (stąd wąsy), redukujące zakłócenia prądowe. Reszta to tylko pański sługa na służbie u muzycznego piękna – i ta reszta cię nie obchodzi. Cóż bowiem po tej reszcie, gdyby nie dość pięknie grało? A kiedy gra dość pięknie, to technologia nie twoją sprawą, ty się zajmuj muzyką.