Recenzja: Hijiri HCI-X10

Podsumowując

  Powyższy opis byłby z pewnością cenniejszy poznawczo, gdyby porównania tyczyły nie Tellurium, a wycofanego z tej samej półki Harmoniksa. Lecz przesunięcie akcentów byłoby pewnie podobne – także temperatura w nowym Hijiri nieco niższa, mocniejszy nacisk sopranowy, bardziej zaznaczająca się współpraca między dźwiękami a przestrzenią. Te zawsze wraz z dołożonymi sopranami w wyrazistszy sposób korespondują z przestrzennością i jednocześnie wzrasta brzmieniowa różnorodność poprzez dodanie składników delikatność i misterność podkreślających.

Poszerzenie sopranowego zakresu to najtrudniejsza sztuka, bo jeśli tylko nie towarzyszy mu odpowiednia – a ściślej stuprocentowa – dbałość o wymiar przestrzenności (w najmniejszym stopniu nie można pozwolić im się spłaszczać), wówczas zamiast czerpać korzyści, odnotujemy gwałtowny spadek. Żadna inwestycja w poprawę brzmienia nie może być mniej udana od addycji nie dość dobrych sopranów. Zarazem żadna inna nie da takich korzyści, jak odpowiednich dodanie. Tak to już bywa w życiu – najlepsze rzeczy są trudne. Hijiri HCI-X10 to względem serii poprzedniej krok właściwy, dający brzmienie wyższe nie tylko w sensie harmonicznym. To interkonekt względem poprzednika otwierający większe możliwości, ale zarazem bardziej akrobatyczny, trudniejszy w implementacji. Bardziej o wszystko trzeba zadbać, na przykład o kable zasilania. Tor musi być co najmniej dobrej klasy, by sopranowa intensyfikacja właścicielowi się odwdzięczyła. To nie jest także interkonekt dla lubiących brzmienia grube, gorące i przeciążone basem. Jego zadaniem poszerzenie możliwości odtwórczych w zakresie wyższych częstotliwości oraz wiązania dźwięku z przestrzenią. To mu się bez zarzutu udaje, nie ma żadnego coś za coś. Ewentualnie samo obniżenie temperatury do w dobrym sensie neutralnej – czyli nie ma ciepłoty podbicia, sam wzrost dozy informacji w odniesieniu do wyższych rejestrów i przestrzeni. I jeszcze, bo bym zapomniał  – Hijiri, tak samo zresztą jak Harmonix (i jak Tellurium też), należy do szkoły otwartej brzmienia. Dźwięki nie mają powłoczek, nie mają napięcia powierzchniowego. Medium zjawia się transparentne, a dźwięki podczas rozchodzenia idealnie w nim się rozpływają, a nie, niczym brzmieniowe baloniki, poprzez to medium wędrują, by znikać za nowymi. I tak wolę.

W punktach:

Zalety

• Wzrost możliwości odtwórczych względem serii poprzedniej.
• Za sprawą bardziej obecnych i bardziej wyrafinowanych sopranów.
• Jak zawsze w takiej sytuacji poprawa także przestrzenności.
• Nie tylko poprzez samo powiększenie obszaru, który soprany też wyznaczają.
• Ale także bardziej kunsztowne łączenie dźwięków z przestrzenią.
• Gdyż sopran jest tym czynnikiem, który poprawia trójwymiarowość.
• Sam jednak wcześniej musi być trójwymiarowy.
• I to się tutaj udało.
• Jest także tym czynnikiem, który poszerza walor emocjonalny.
• Nie mamy zatem do czynienia z samym basowym optymizmem.
• Ani nawet z tendencją do popadania w optymizm.
• Wyśrubowane możliwości techniczne w postaci poszerzenia góry pasma owocują neutralnością emocjonalną i temperaturową.
• A zatem ewentualne ciepło i ewentualny optymizm pochodzić będą od nagrania, a nie od przewodnika.
• Nie ma jednakże żadnego przegięcia w drugą stronę.
• Kabel sam z siebie nie produkuje ani smutku, ani ochłodzenia.
• Zarazem nie ma żadnej skłonności do bycia przede wszystkim technicznym czy jakimś obojętnym.
• Muzyka to jego żywioł i ta muzyka jest.
• Jest przede wszystkim, a nie jako zjawisko wtórne.
• I zjawia się w oprawie wysokiej klasy oświetlenia.
• Wszystko od Combak Corporation ma być muzyką i tą muzyką jest.
• Marka jest oczywiście sławna, czyli to także zaleta.
• Made in Japan.
• Ręczne wykonanie.
• Najwyższej klasy miedź by Ohno.
• Polska dystrybucja.

Wady i zastrzeżenia

• Odmiana symetryczna dużo droższa i z nieco inną sygnaturą brzmienia.
• Nie dla lubiących dźwięk zrobiony na basową modłę.
• I nie dla lubiących ocieplony.

Dane techniczne Hijiri HCI-X10:

• Interkonekt analogowy z wtykami XLR.
• Dostępne długości: 0,75; 1,0; 1,5; 3,0 m.
• Przewodnik: krystaliczna miedź beztlenowa PCOCC o najwyższej czystości, dodatkowo uszlachetniana.
• Wtyki: złocone i podwójnie rodowane z mosiężnym wypełnieniem.
• Opakowanie: ozdobne pudełko.
• Cena: 7590 PLN (1,0 m)

System:

• Źródła: PC, Ayon CD-T II.
• Przetworniki: Ayon Stratos, Ayon Sigma.
• Wzmacniacz słuchawkowy Phasemation EPA-007.
• Słuchawki: Final D8000 & D8000 Pro, Grado GS1000, Meze Empyrean, Ultrasone Tribute 7 (kabel Tonalium-Metrum Lab).
• Interkonekty: Hijiri HCI-X10, Tellurium Q Black Diamond XLR.
• Kable zasilające: Acoustic Zen Gargantua II, Acrolink MEXCEL 7N-PC9700, Harmonix X-DC350M2R, Illuminati Power Reference One, Sulek Edia i Sulek 9×9 Power.
• Listwy: Power Base High End, Sulek Edia.
• Stolik: Rogoz Audio 6RP2/BBS.
• Kondycjoner masy: QAR-S15.
• Podkładki pod kable: Acoustic Revive RCI-3H, Rogoz Audio 3T1/BBS.
• Podkładki pod sprzęt: Avatar Audio Nr1, Acoustic Revive RIQ-5010, Divine Acoustics KEPLER, Solid Tech „Disc of Silence”.