Wygląd i funkcjonalność

Pora na odrabianie zaległości. Pierwszy w kolejce ustawia się kabel głośnikowy sławnej marki Harmonix.

   Kabel dostajemy w tradycyjnym dla Harmonixa pudełku z kolorowym, błyszczącym zdjęciem produktu na wieczku. Sam on nie jest specjalnie ciężki, ale też nie przypomina wagą zwykłego drutu. W solidnym, czarnym oplocie czuć niewielki luz, dzięki któremu możemy wymacać biegnące równolegle żyły przewodów, a całość wyjątkowo jest elastyczna. To dość częste u kabli głośnikowych, chociaż zdarzają się też sztywniejsze, a nawet bardzo sztywne. Dwadzieścia centymetrów przed końcami po obu stronach żyły wychodzą ze wspólnej izolacji i ukazują się w pojedynczej, gumowanej, a wykończeniem w przypadku testowanego przewodu były widełki. Kabel jest kierunkowy, co jednoznacznie sugerują strzałki przy obu końcowych rozwidleniach, a najmniejsza dostępna długość to zaledwie jeden metr. W tak krótkiej wersji, nadającej się wyłącznie na biurko lub półkę, kabel kosztuje 1800 PLN, natomiast sensowne w przypadku kolumn podłogowych 2,5 m stanowi wydatek dwakroć niemal większy. Łatwy w tym wypadku do ułożenia i łatwy do podpięcia, a nie kosztujący majątku i obiecujący prawdę. W dodatku taką markową i do tego japońską, a przy tym nie od rzeczy będzie sięgnąć po opinię sprzedawców z salonów audio, zdaniem których przewody Harmonixa bardzo się podobają i często są kupowane. Najwyraźniej ta prawda od maestro Kiuschiii dobrze utrafia w gusta, nie potrzebując nabywcy na coś bardzo ukierunkowanego (na przykład tylko na ciepło bądź tylko na szczegółowość). Do tego stopnia to się sprawdza, że gdyby zaistniała konieczność nabycia okablowania bez odsłuchowych przymiarek, to Harmonix zawsze powinien się sprawdzić, ponieważ jest pozbawiony wypaczeń i nie ma żadnych narowów. Jest uczciwy, praktyczny i muzykalny, a nie jakiś wydziwaczony czy jednostronny. Takie opinie słyszałem kilka razy w różnych miejscach i sam to potwierdzam. Wpinanie kabli od Harmonixa nie jest obdarzone ryzykiem, a ich najtańsza seria okazuje się naprawdę dobra. Nie chwalmy jednak dnia przed zachodem i pozwólmy się kablowi wykazać. Ale najpierw o technologii.

A dokładniej: Harmonix CS-120 Improved Version

Przewody są miedziane i w odróżnieniu od takiego na przykład Entreqa ze splotu a nie pojedynczego drutu. Miedź pochodzi od Mitsubishi i jest z tą miedzią sprawa nieco skomplikowana, ale na szczęście wyłącznie w odniesieniu do wyższego przedziału cenowego. Tam używana zdrożała bowiem circa dwa lata temu dwukrotnie i w efekcie Harmonix z niej zrezygnował, wychodząc z założenia, że te same kable dwakroć naraz droższe nie będą się sprzedawały. Bardzo w związku z tym chwalę sobie fakt posiadania ich kabla zasilającego X-DC350MR2, którego już się nie kupi, albo najwyżej na zasadzie, że w jakimś salonie gdzieś się jeszcze zapodział, natomiast nowych dostaw nie będzie. Ta nieprzyjemna historia (naprawdę szkoda tamtych kabli) nie dotyczy na szczęście przewodów tańszych, bo tym bardziej szkoda by było, jako że wszystkie odznaczają się świetną relacją cena/jakość i nieprzerwanie od wielu lat stanowią atrakcję. A niewiele brakowało by ich także nie było, ponieważ recenzowany CS-120 Improved-Version to następca pierwotnego CS-120, który kilka lat temu z rynku zniknął. Zniknął zapewne dlatego, że był właśnie za dobry w odniesieniu do ceny, ale – rzecz znamienna, nieczęsta – rynek tego nie zaakceptował. Naciski ze strony sprzedawców ciśniętych z kolei przez rozzłoszczonych nabywców okazały się tak duże, iż szybko do kabla wrócono, wprowadzając wersję „Improved” – że niby nic się nie stało… I tak oto wciąż mamy przewód głośnikowy Harmonix CS-120, a więc coraz rzadszą w ofercie audio jakość za rozsądne pieniądze, popartą w tym wypadku byciem produktem całościowym, a więc przewodem nie konfekcjonowanym w salonie na bazie okablowania z metra, tylko „zarobionym” złotymi widełkami na podkładzie rodowanej miedzi jeszcze w japońskiej fabryce.