Recenzja: Harmonix CS-120 Improved Version

   Kable głośnikowe to długa historia. Co najmniej półtorametrowa, o ile nie dwu i pół lub jeszcze dłuższa. Nieraz też bardzo droga, po aż 50 tysięcy euro za komplet, ale teraz zajmiemy się czymś bardziej ludzkim, czyli kablem za nieco ponad trzy tysiące złotych w wersji  2,5 metra. Miło ze strony pana Kiuschii, właściciela marki Harmonix (będącej częścią większej Combak Corporation), że pamiętał o zwykłych użytkownikach, gdyż oni również potrzebują porządnego okablowania. A już szczególnie głośnikowego, bo niezależnie od istotnego wpływu interkonektów i kabli zasilających te głośnikowe wydają się najważniejsze. Brzmienie zmieniać potrafią tak radykalnie, jakby to nie przewód a całe kolumny zostały zmienione, tak więc lekceważenie ich wpływu zwyczajnie nie popłaca. Nie da się wygrać z głośnikowym kablem zaklęciami o braku znaczenia, choć prawdą jest, że nawet przewód z metra kupiony w markecie budowlanym może być znośny w tej roli, o ile wie się po który sięgnąć. Największy jednak cwaniak, wiedzący dobrze po który, nie sprawi by ten z metra zagrał jak porządny firmowy, pomimo że „kable nie grają” – jak głosi oklepany antyaudiofilski słogan. Grupa antyaudiofilska ostatnimi czasy jednak wyraźnie przycichła i miejmy nadzieję, że pod wpływem własnych odsłuchów, zatem o kablach możemy porozmawiać w atmosferze bardziej spokojniej.

Zacznijmy od tego, że z firmą Harmonix mieliśmy wcześniej styczność przy ich interkonekcie Harmonix HS101-Improved-S, pochodzącym z wyższego przedziału cenowo-jakościowego, a teraz przekonamy się, co sobą może przedstawić najtańszy od nich kabel głośnikowy. Wówczas sprawy potoczyły się bardzo dobrze, tak więc może i teraz?

Podczas zeszłorocznego Audio Video Show rozmawiałem z maestro Kiuschiim o jego podejściu do działalności produkcyjnej, jak również do samej muzyki, i usłyszałem rzeczy inne niż się przy takiej okazji słyszy zazwyczaj. Bo kiedy rozmawiać z kimś z branży, to zwykle padają słowa o wielkiej miłości i o tym jak to się od najmłodszych lat było pod wielkim muzycznym wpływem; jak się potem samemu muzykowało i od tego było już bardzo blisko do pierwszego wzmacniacza, kolumny czy kabla. Maestro Kiuschii powiedział zaś co innego: że dla niego muzyka jest formą ładu, że ma udział w porządkowaniu widzenia świata i że w związku z tym jest dla niego czymś więcej niż tylko emocjonalnym przeżyciem, posiadając również, a nawet przede wszystkim, kontekst filozoficzny i stwórczy. Adekwatnie do tego chciałby aby jego elektronika i wszelkie inne produkty pozwalały to lepiej osiągać, a więc by nie rozniecały wyłącznie emocji poprzez granie tanim repertuarem chwytów, tylko by ukazywał się autentyczny kontekst stwórczego, porządkującego ducha muzyki. A zatem droga nie poprzez przede wszystkim emocjonalne podniety tylko przez prawdę.