Recenzja: Harman/Kardon SOHO BROWN

Budowa

No i proszę – nie trzeba kosztować fortuny, by otrzymać porządne opakowanie.

   Skoro mamy budować prestiż, rzecz musi być elegancka i ładnie zapakowana. I faktycznie jest. Sztywne, z grubej tektury wykonane pudełko przypomina do złudzenia te zawierające najlepsze słuchawki Denona, tyle że jest mniejsze. Otwiera się je pociągając za tasiemkę i już samo to otwieranie jest bardzo przyjemne. Środek wyłożono czymś w rodzaju sztucznego weluru, w którego objęciach spoczywa ładnie wyprofilowane etui z tworzywa, także wyłożone sztucznym welurem. W nim znajdujemy to za co zapłaciliśmy i czego mamy używać, czyli słuchawki Harman/Kardon SOHO BROWN. Same one także są ładne i starannie wykończone, bo inaczej psu na buty byłyby te eleganckie opakowania. W sposób charakterystyczny dla Harman/Kardona muszle mają prostokątne, co wydaje się w pierwszej chwili i na oko dziwnym pomysłem, ale po założeniu staje się całkiem dobrym. Wbrew obawom słuchawki osiadają bowiem samoczynnie i precyzyjnie, a nosi się je bez żadnych pejoratywnych odczuć. Co więcej, bardzo dokładnie przylegają, pozycjonując się pośrodku nad otworem słuchowym, dzięki czemu mimo iż nie są wokółuszne, dość skutecznie odcinają słuchacza od otoczenia i nie hałasują na zewnątrz. Odkryłem jednak, że dobrze im pomóc, to znaczy zadbać o to, by były nieco wyżej na małżowinach, bo wówczas dźwięk staje się mniej konturowy i pogłosowy a bardziej naturalny.

Zgodnie swą nazwą słuchawki są brown, czyli brązowe, ale mogą także być czarne. W obu przypadkach kolor główny uzupełniają srebrne, metalowe aplikacje w postaci oprawy wokół muszli i fragmentów łączących ją z pałąkiem. Bardzo to wszystko jest ładne i starannie wykonane, tym bardziej, że to co BROWN jest ze skóry. A nie tylko jest ładne, ale i zmyślne. Słuchawki składają się niczym szwajcarski scyzoryk, a muszle mają obrotowe, umożliwiające odłożenie na płask. Wypłaszczone i poskładane mieszczą się w tym swoim plastikowym nosidełku, które nie jest wprawdzie tak małe by zmieścić się do kieszeni, ale duże też nie jest, tak więc bez problemu wejdzie do torebki czy małego plecaczka albo saszetki przy pasku.

Producent nie ukrywa, jakim urządzeniom dedykowane są te słuchawki.

Na stanie jest kabel zaopatrzony w pilota do obsługi urządzeń Appla oraz drugi, dla pozostałych. Oba oczywiście są odpinane. Słuchawki, mimo iż na opakowaniu pisze, że są dla Appla, nie są bowiem wybredne i jak zapewnia producent ze sprzętem obsługiwanym przez system Android także będą działały. Oba kable są krótkie i zakończone małym jackiem, a przejściówki na duży próżno szukać. Tak więc przeznaczenie uliczne i powiązanie ze sprzętem przenośnym jest tutaj maksymalne, ale po podpięciu przejściówki i podłączeniu do toru stacjonarnego nie będzie rozczarowania, zapewniam.

Regulacja wysokości zawieszenia okazuje się nieco siermiężna, ponieważ opiera się na suwaniu w zaciskowej obejmie bez żadnych punktów zatrzaskowych, jednak w zamian fiksacja pozycji pozostaje trwale zachowana i nic się później samo nie suwa. Oznaczenie muszli prawa-lewa nie jest wyraźne, nie stanowi to jednak kłopotu, bo kable dochodzą do nich niecentralnie, tak więc wystarczy zapamiętać, że w prawidłowej pozycji punkty mocowania znajdują się bliżej tyłu.

Podobnie jak reszta brązowe są pady, zamocowane na uchwytach magnesowych, a więc bardzo łatwo zdejmowalne. Całkowicie zakrywają przetworniki, a wykonane są z miękkiej, sprężynującej i bardzo gładkiej gąbki; przyjemnej w kontakcie dotykowym i na oko bardzo odpornej na uszkodzenia.

Słuchawki siedzą na głowie pewnie i wygodnie, bez trudu pozwalając dobrać i zachować najodpowiedniejszą dla użytkownika pozycję. Dodatkowym ułatwiającym wygodę zabiegiem jest niewielka ale wyraźnie zaznaczona możliwość kiwania się muszli w jej metalowej oprawie na osi góra-dół oraz zupełna swoboda obrotu w płaszczyźnie przód-tył. W efekcie ergonomia nie pozostawia nic do życzenia poza tą jedną uwagą, że trzeba zadbać by muszle nie znalazły się za nisko nad uchem, tylko przeciwnie – raczej wyżej, tak aby przykrywały małżowiny możliwie jak najszczelniej. Jest to bardzo ważne z punku widzenia naturalizacji dźwięku.

Od strony czysto technicznej słuchawki zaopatrzono w całkiem spore, trzydziestomilimetrowe przetworniki, mogące przenosić pasmo charakterystyczne dla odtwarzaczy CD, czyli od 20 Hz do 20 kHz. Impedancja oczywiście jest niska i wynosi 32 Ω, a skuteczność wysoka, 100 dB.

A w poręcznym etui – Harman/Kardon SOHO

W pudełku poza samymi słuchawkami i kablami znajduje się jedynie spisana na karteczce instrukcja obsługi, uzupełniająca liczne napisy pokrywające samo pudełko. Pora ruszać w stronę odsłuchów. Zauważmy jeszcze jedynie, że nazwa SOHO ma się kojarzyć z dawną nowojorską dzielnicą rzezimieszków i artystycznej bohemy, obfitującą niegdyś w sławne kluby jazzowe serwujące modern jazz, a nie jak teraz same tylko standardy dla turystów.