Recenzja: Final D8000 Da Capo & D8000 Da Capo Pro

Da capo? Co to znaczy?   

      Da capo w partyturach znaczy „jeszcze raz od początku”. A zatem powrót do pierwocin, tyle że świat techniki to nie utwór muzyczny, nie da się literalnie powtarzać, zwłaszcza kiedy się nie przerwało. Literalnie to by znaczyło jeszcze więcej tego samego, czyli modeli D8000 i D8000 Pro, a te nieprzerwanie powstają i jest ich na rynku dosyć. Posłuchajmy zatem wyjaśnień samego producenta:

      Minęło siedem lat od premiery D8000, a my stworzyliśmy kolejne słuchawki flagowe, od nowa opracowując koncepcję modelu „D8000 Pro Edition”, który okazał się produktem najlepiej sprzedającym, z ponad dwoma tysiącami sztuk dostarczonych w kraju i za granicą.

     Membrana przetwornika została przepatrzona pod kątem możliwych ulepszeń i w rezultacie zastąpiona surowcem o lepszej mikrostrukturze, z przełożeniem na mniejsze zniekształcenia i szybszą odpowiedź impulsową. Unikalna technologia AFDS (Air Film Damping System), zapewniająca dzięki pneumatycznemu hamowaniu nie uderzanie membran o magnesy[1], przeprojektowana została odnośnie średnicy i kształtu otworów dyfuzyjnych po obu stronach membrany oraz rozpiętości jej skoku. Najmocniej zaś poprzez usunięcie magnesu na przodzie przetwornika, dzięki czemu współczynnik apertury (otwarcia) przyrósł o 70%. Równocześnie nauszne pady stały się o znaczące półtora raza grubsze, wyraźnie powiększając objętość komory akustycznej. Oprócz wzrostu jakości ogólnej, za sprawą tej otwartości, niższych zniekształceń i wraz z większą reaktywnością membran wzrostem brzmieniowej intensywności na cały obszarze pasma, spowodowało to, że każda nuta jest teraz staranniej ukazana i zjawia się na większej obszarowo scenie.

      Przeróbkom poddano także aluminiowo-magnezowy korpus, twardo na rzecz sztywności anodyzowany i precyzyjnie frezowany, dzięki czemu mógł stać się aż o 100 g lżejszy. Z kolei dzięki użyciu do obszycia padów unikalnej tkaniny na bazie tradycyjnego japońskiego papieru Washi (wypróbowanej po raz pierwszy w modelu Limited) z równoczesnym zastosowaniem specjalnej „oddychającej” pianki wypełnienia, zapewniono wrażenie suchości i przewiewności oraz znakomite dopasowanie bez uczucia zamknięcia.

      Podtrzymano zarazem dotychczasowe osiągnięcia; w dalszym ciągu ultralekka membrana powstaje drogą wytrawiania ścieżek cewki na mikronowo cienkiej folii, co eliminuje konieczność stosowania napędu na wzór konstrukcji dynamicznych. Teraz to jeszcze udoskonalono i w porównaniu do membran, w których drut cewki jest klejony, masa układu drgającego jest mniejsza o jedną trzecią. Efektem subtelniejsza reprodukcja sopranów, wcześniej nieosiągalna.

      Czy wszystko to oznacza zaprzestanie produkcji modeli dotychczasowych? Na to by wyglądało, ale nie jestem pewien. Na razie wszystkie cztery są wciąż do nabycia, z pierwszego obiegu wypadła tylko wersja Limited, doszczętnie wyprzedana.  

     A czy coś oprócz tego zostało do dodania? Owszem, to mianowicie, czym różnią się wersje Pro i non Pro Da Capo, skoro dwie są w ofercie. Zacytujmy ponownie:

    D8000 DC Pro Edition zachowuje subtelną jakość dźwięku D8000 DC, ale jest to produkt w większym stopniu strojony pod specyfikę ludzkiego słuchu, który wraz ze wzrostem głośności zwiększa w słyszalnym spektrum udział niskich częstotliwości. Dobierz więc odpowiedni rodzaj dźwięku do swych upodobań, szczególnie biorąc pod uwagę głośność, przy której słuchasz.

      Tak więc samo strojenie, o którym ani słowa, za pośrednictwem jakich środków je zrealizowano. Być może, per analogiam do modelu D7000, przez inny wykrój otworów dyfuzyjnych, a może inny wzór wytrawienia membrany. Nie ma co spekulować, możliwości są różne, a zgadywanki nic nie dadzą. To wiemy, że u Final D8000 Da Capo Pro Edition bas inaczej przyrasta wraz ze wzrostem głośności, innych różnic brzmieniowych nie ma. Czy rzeczywiście, to przedmiotem porównań odsłuchowych, lecz wpierw zauważyć należy, że model Da Capo Pro kosztuje 598 tys. jenów, podczas kiedy Da Capo bez Pro 548 tys. Różnica więc pokaźna, to strojenie nietanie. Ale nie, nie samo ono stoi za cenową różnicą. Do wersji Pro dołączają dwa kable z posrebrzanej miedzi: półtorametrowy z końcówką 4,4 mm Pentacon i trzymetrowy z 4-pinem. W zestawie Final D8000 Da Capo również znajdziemy dwa – takiej samej długości, z identycznymi końcówkami – ale w czarnym oplocie osłaniającym przewody z nieposrebrzanej miedzi, co też musi oznaczać pewną różność brzmieniową.

      Zamykana na klucz walizeczka ze sztywnego tworzywa dla obu wersji osłoną, ale sam otrzymałem jedne i drugie w materiałowych pokrowcach. Prócz tego Pro oferowane są jako wyłącznie srebrne, a non-Pro jako czarne, co najpewniej ulegnie zmianie, tak samo jak w pokoleniu wcześniejszym.

     Należy jeszcze przepatrzyć, czy opisane wyżej zmiany znalazły przełożenie na obszar technicznych danych. Nie ma jeszcze ich wyliczenia na stronach firmowych słuchawek, ale otrzymałem ulotkę, wg której wszystko prócz rozdzielczości i pasma przenoszenia (którego nie podają) pospadało. Impedancja z 60 na 50 Ω, skuteczność z 98 na 90 dB, a waga z 523 na 431 g. Spadły podobno także, i to nawet znacząco, dystorsje harmoniczne, których miary też nie podają, a poprawiła się tonalność i wzrosła reaktywność membran. Dużo więc pospadało, a jeszcze więcej urosło, bo przecież także jakość, cena i potencjalnie wygoda; a sumą wszystkich onych wzrostów i spadków mają być lepsze (jeszcze lepsze, bo przecież były) flagowe słuchawki Final. Tak bowiem z tymi spadkami i wzrostami bywa, że jedne ciągną drugie – np. spadki ciężaru i siły nacisku padów oznaczają przyrost wygody.

      A właśnie, ta wygoda, co z tym ważnym aspektem? Słuchawki rzeczywiście stały się lżejsze, trudno wziąwszy do ręki tego nie zauważyć. Trudno również przy zakładaniu nie spostrzec pogrubienia padów i ich innego obszycia, można natomiast w pierwszej chwili przeoczyć koronkę małych otworów, która zjawiła się na uzupełnienie większych dokoła centralnego mocowania pałąka. Wizualnie uchwytnej zmianie uległ też metal obudowy, pomimo wciąż srebrności. Dotyk faktycznie stał się suchszy, ucisk od każdej strony słabszy; jedyna uwaga krytyczna tyczy trochę za luźnego trzymania wysokości przez muszle na bezzatrzaskowych prowadnicach. Sam brak takich zatrzasków wydaje się dobrą rzeczą, pozwalając się lepiej układać, ale opór suwania powinien być zwiększony, aby zadane położenie trwalej się fiksowało. Najmniejszych problemów nie sprawia za to mocowanie kabli z półobrotową fiksacją, jak również same kable, które są masywną plecionką, ale giętką i nieprzesadnie ciężką.

     Pokrój ogólny został bez zmian, to ciągle dobrze znane Final D8000, tyle że teraz Da Capo. Poza kolorem i odmiennym okablowaniem wersje Pro i non Pro faktycznie się nie różnią, strojenie to wewnętrzna sprawa. Zewnętrzną natomiast cena, co odczujemy przy kasie, ale ta zmiana mała. Co odczujemy słuchając?

[1] Jak to ma miejsce u większości innych planarów przy odtwarzaniu mocnego basu.