Recenzja: Feliks Audio Envy Performance

Wygląd i technologia

      Wzmacniacz ma wygląd lampowego klasyka – stronami po lampie mocy i przed nią sterującej. Te sterujące to wzmiankowane Psvane CV-181, lampami mocy – dla porządku przypomnijmy – 300B Full Music Classics. (Firma ta produkuje pod amerykańskim brandem Sophia Electric własne kopie WE oraz najdroższe z siebie oferowanych 300B Sophia Royal Princess, w cenie 6500 PLN za parę.[2]) Taki garnitur lampowy oznacza wyjątkową okazję porównywania smaków, albowiem gatunkowych 300B z teraźniejszej produkcji wybór mamy jak żadnych innych, a świetnych 6SN7 również jest do wyboru trochę. Odnośnie 300B, oprócz wspomnianych Sophia Royal Princess są znamienite Takatsuki, chwalone Psvane Acme, w dwóch podgatunkach anod cieszące się rozgłosem Elrog GmbH, od zasłużonego praskiego KR-Audio też kilka różnych rodzajów, z także czeskiego Emission Labs są gładkie i meshowe oraz nadwymiarowe XLS, są wreszcie nowo na rynek przybyłe StradiTube i Ray Tubes, a na zwieńczenie wyliczanki oryginalne, legendarne 300B Western Electric, niedawno produkcyjnie przywrócone z wyceną 7000 PLN za parę.

      Dla stanowiących obsadę Feliks Envy we wszystkich wersjach bardzo dobrych 6SN7, nietypowo nazywających się Psvane CV-181 (1090 PLN za parę)[3], konkurencję bieżącą stanowią mające analogiczny profil coc-bottle[4] Sophia 6SN7 z niebieskim szkłem (2340 PLN za parę) i od niedawna obecne na rynku Ray Tubes 6SN7 RESERVE, też z coc-bottle bańkami, u nich, tak samo jak u Psvane, napylonymi monokrystalicznym karbonem. (Za te przyjdzie zapłacić $480 za parę). Sumarycznie będzie więc tego przeszło trzydzieści kombinacji jeszcze przed wkroczeniem do gry lamp 6SN7 NOS[5] – idzie od tego bogactwa zwariować. Cokolwiek więc sam będę też wariował, poproszono mnie o porównanie możliwie wielu obsad.  

      Zejdźmy poniżej lamp. Lampowy klasyk Feliks Audio wyróżnia się spośród innych takich całym w drewnie korpusem. – Szeroki na 35 i na 33 cm głęboki drewniany blok obudowy obiega czarna linia równego poziomego podziału z elementami obsługowymi na przodzie. Króluje tam centralnie posadowiony wielki potencjometr otoczony podziałką, po lewej gniazda słuchawkowe 4-pin i 6,35 mm jack, po prawej dwa obrotowe regulatory –  bliżej trzyzakresowy dopasowania mocy, dalej trzypozycyjny wyboru wejść.

    Chwilę poświęćmy drewnu. Stanowi nie tylko front i boki, z niego także blat wierzchni. Za lampami przykryty czarnym prostopadłościanem obudowy transformatorów, pośrodku przecięty czarną wstawką drobniutkiej siateczki wentylacyjnej leżącej w korytkowym zagłębieniu i poprzedzonej podłużnym przyciskiem włącznika „Standby”, opatrzonego białą diodą. Lecz pod lampami samo drzewo, przedziurawione czterema czarnymi kołnierzami gniazd. Nie ma więc tradycyjnego chromowego lustra podwajającego blask świateł, świecenie będzie stonowane. Ładnie się to prezentuje, przede wszystkim dlatego, że to nie pozbijana z oddzielnych ścianek skrzynka, tylko dolny i wierzchni moduł wyfrezowano w litych blokach.

      Z eleganckimi fazami na obrzeżach, poprzecinane wstawkami i studzienkami lamp, duże połacie drewniane oferują szeroki wybór wizualizacji w zależności od wybranego gatunku. Do wyboru dąb, orzech amerykański, sapele, merbau, amazaque oraz zebrano – za każdy z czterech egzotycznych gatunków płacimy czterysta euro ekstra, za orzech amerykański dwieście. 

    Wybierzmy się na tyły. Po lewej spionowane gniazdo prądowe z obok włącznikiem głównym i dokiem bezpiecznika, dalej górą biegnące dwie pary wejść RCA i para RCA wyjściowych, pod nimi jedno wejście i jedno wyjście XLR. Wszystko ujęte w drewnianą ramę, nawet tył ładnie wygląda.  

     Słowo trzeba poświęcić zawieszeniu. Urządzenie wspiera się na czterech podstawkach, z których każda na spodzie ma dwa małe, okrągłe wsporniki łączące się we wnętrzu z wypełnieniem piankowym, wzmacniacz jest więc resorowany.   

   Podstawowe parametry techniczne to architektura OTL Class A single-ended, pasmo przenoszenia 8 Hz – 100 kHz (±3 dB), moc wyjściowa 5,0 W dla obciążenia 16 Ω i 8,0 W maksymalna, waga 15,1 kg, pobór prądu ze ściany góra 110 VA. Najtańsza wersja podstawowa (dąb/standard) to jak mówiłem niecałe trzydzieści tysięcy, a najdroższa performance w egzotycznym drzewie niecałe trzydzieści sześć.[6] Chyba żeby się uprzeć na inny garnitur lamp, co pewnie da się uzgodnić, wtedy od ich wyboru będzie zależeć ile finalnie trzeba uiścić. Prócz bycia referencyjnej klasy wzmacniaczem słuchawkowym, zgodnie z sugestią obecności gniazd wyjściowych, urządzenie jest przedwzmacniaczem. Na koniec ważna uwaga praktyczna: wzmacniacz się niespecjalnie rozgrzewa, poza samymi lampami nie staje się gorący. Obudowa nawet po kilku godzinach prawie nie podnosi temperatury, osłona transformatorów staje się lekko ciepła. Co latem na pewno się przyda i zarazem oznacza, że nie jest prądożerny.

[2] Te opisane zostały tutaj: https://hifiphilosophy.com/recenzja-sophia-300b-vs-takatsuki/

[3] Sprawdzane były w Cary Audio CAD-300-SEI i świetnie się spisały.

[4] Czyli profil butelki Coca-Cola.

[5] Vintage 300B Western Electric raczej nie wchodzą w rachubę, para to dziś minimum $10 000.

[6] Anniversary wyprzedana.