Technologia, wygoda, wygląd

W wysypie nowości nie mogło zabraknąć nowinki od najstarszej firmy słuchawkowej: Beyerdynamic AMIRON HOME.

   Słuchawki od swych poprzedników i obecnych flagowych mają inny pokrój. Wytwórca zrezygnował z zaokrąglonych, srebrzystych pokryw rodem z dawniejszego (wciąż produkowanego) modelu flagowego DT-990, przeniesionych później między innymi na T1 i T90, decydując się na przywrócenie wzorca znanego z jeszcze starszych i też wciąż produkowanych, profesjonalnych DT-990 PRO. Kosz za przetwornikiem ma w tej sytuacji płaskie denko, a jego obwiednię wyprowadzono nie poprzez zaokrąglenie tylko pod kątem, co sprawia wrażenie, jakby muszla była większa, chociaż to tylko złudzenie. Obwód jest identyczny i także przebiega w idealne koło, zwieńczone czarnym, materiałowym padem, jednakże nie welurowym tylko z alcantary, będącej tworzywem na bazie mikrofibry. Podobnym wizualnie, lecz bardziej gęstym i lepiej tłumiącym odbicia. Obejmę muszli pozostawiono identyczną jak u T90 (spłaszczony chwytak aluminiowy), podczas gdy sam pałąk jest miękko otulony i obszyty po obu stronach gęsto tkanym materiałem. Względem stanowiącego wizualny pierwowzór modelu DT-990 PRO najbardziej rzuca się w oczy zmiana pokrywy zewnętrznej, a w sensie technicznym najważniejsze jest użycie przetwornika Tesla oraz wewnętrzne wykończenie, zoptymalizowane pod kątem gaszenia rezonansów, nadawania brzmieniowej otwartości oraz lepszej ekspozycji średniego zakresu. Rzecz ważna, za otwartością stoi tu faktyczna otwartość, bowiem słuchawki nie są, jak większość Beyerdynamiców, półotwarte, a całkowicie otwarte.

Poza nawracającym do przeszłości kształtem komory akustycznej istotną odmiennością względem T1 i T90 jest umieszczenie lekko zmodyfikowanego przetwornika Tesla 1.5 dawnym stylem, czyli płasko nad uchem, a nie z przesunięciem ku części twarzowej i pochyleniem pod kątem, tak by słuchacz odnosił wrażenie, że dźwięk napływa od przodu a nie z boku. Powrót ten skutkuje złagodzeniem dźwięku, co łatwo sprawdzić zakładając T1 tyłem do przodu. I w ogóle ma być łagodnie, przestrzennie oraz jak najprzyjemniej, co nasuwa podejrzenie, iż wiceflagowe Beyerdynamic wzorowano w jakiejś mierze na flagowym modelu Sennheisera.

Konstrukcyjnie słuchawki zachowały podstawowe rozwiązania, przez lata kultywowane u niemieckiego producenta.

Słuchawki dostajemy w sztywnym pokrowcu materiałowym na zamek i z trzymetrowym kablem zakończonym małym jackiem, plus nakręcana przejściówka na duży. Kabel jest odpinany za pośrednictwem jacków identycznych jak w T1 i też doprowadzony do obu muszli, natomiast fizycznie nieco inny. Z tym samym sposobem podpięcia, ale nieznacznie cieńszy, bo w samej kewlarowej osłonie bez materiałowego oplotu. Okazuje się lekki i elastyczny, brak natomiast w komplecie krótszego dla sprzętu przenośnego. To oczywiste następstwo przydomka „Home”, sugerującego, że słuchawki nie są na ulicę, co dodatkowo podkreśla niemała impedancja, wynosząca 250 Ω. Bardzo rzadko teraz spotykana, ale dla Beyerdynamica charakterystyczna, jako że firma wiele modeli proponowała w trzech wariantach impedancji, między innymi w tej, traktowanej jako pośrednia.

Ze spraw czysto technicznych mamy pasmo, obejmuje pokaźne 5 Hz – 40 kHz (tak by spełnić kryteria nowego standardu Hi-Res), o impedancji już wspominałem, a zniekształcenia są z kolei bardzo niewielkie, poniżej 0,05%. Waży to wszystko średnio, bo 340 g, a także średnio kosztuje, konkretnie 2400 PLN. Oznacza to przyrost 100 euro względem poprzednika T90, a także – o dziwo – jest to więcej niż u najgroźniejszego konkurenta, Sennheiser HD 700. O dziwo, ponieważ dotąd Beyerdynamic z reguły kontrował rodzimą konkurencję niższą ceną, a teraz sytuacja się odwróciła.

Rzucając okiem na powierzchowność odnosimy wrażenie konserwatyzmu. Słuchawki nie oferują niczego awangardowego ani innowacyjnego; stylistyka jest stricte zachowawcza. Sprawiają wrażenie łagodnych zarówno wzorniczo jak i kolorystycznie, z prostotą formą na bazie koła i w modnych teraz popielach, satynowych czerniach i matowych srebrzeniach. Nie wyglądają na drogie i nie rzucają się w oczy, tak jakby zaprojektowali je ludzie od Ikei czy innej wykładni skandynawskiego designu. Lecz cóż – popiel jest teraz najmodniejszy, a skromność także jest w modzie, i przynajmniej na razie ekstrawagancja, a z nią papuzie kolory, poszył generalnie w odstawkę. Odnośnie natomiast wygody, to jest niezła, ale mnie przynajmniej poprzednie T90 lepiej leżały na głowie.