Recenzja: Ayon Sigma / CD-T

Budowa

Poważny sprzęt rodem z Austrii: Ayon Sigma

   Odtwarzacze CD mogą być jednopudełkowe bądź dzielone, a podzielić je można na wiele sposobów. Można wcale, można na dwie części, można na trzy lub cztery, a można nawet na pięć, jak to kiedyś pokazał Esoteric. Przeważnie podział ogranicza się jednak do dwóch, ale i tu są różnice. Można bowiem podzielić na część napędu i zasilania, albo napędu i przetwornika. Sam Ayon oba te podziały wypróbował, bo CD-3 dzielił się na napęd i zasilanie, a CD-T/Sigma ma osobny przetwornik. Ten drugi podział najpewniej będzie teraz przeważał, bo umożliwia oferowanie przetworników osobno, a te są bardzo modne jako uzupełnienie komputerów i laptopów, na czym się oczywiście niezgorzej zarabia. W dodatku przetwornik Sigma ma do towarzystwa w ofercie samego Ayona nie tylko napęd CD-T, ale także sieciowy transport plików NW-T, mogący stanowić alternatywę bądź uzupełnienie transportu płytowego. Propozycja jest zatem ciekawa i wszechstronna.

Ayon Sigma

Gdyby badać sprawę nawet tylko od strony samego przetwornika, Ayon Sigma okazałby się wielce łakomym kąskiem i nie będę ukrywał, że sam łakomie nań popatruję. Jedyne co w tej kwestii można mu zarzucić, to wielkość. Żadną miarą nie jest to typowy przetwornik z tych co się rozpłaszczają na biurku, by wczołgiwać się z jednej strony pod monitor i udawać, że prawie ich nie ma. Ayon Sigma też jest wprawdzie dosyć płaski, ale wydaje się taki jedynie dlatego, że jest bardzo szeroki. Szerokości ma aż 48 centymetrów, co z miejsca stawia go w rzędzie takich wielgachnych najwyższej klasy. Bo trzeba tu wyraźnie zaznaczyć, że póki co te najlepsze do małych nie należą, odpowiadając gabarytami tradycyjnym konstrukcjom audio, takim jak całe odtwarzacze czy amplitunery. Takie są przetworniki od Accuphase, takie od dCS i Esoterica, i taki jest też ten od Ayona. Niemałe są także bardzo cenione konstrukcje Berkeley Audio i niemały znakomity Calyx Femto, a duży będzie również najnowszy Mytek, z czego jasno wynika, że najwyższej klasy przetwornika w małe pudełko póki co się nie upchnie, choć pewnie nastąpi to z czasem.

Poważny stylistyka, potężne gabaryty i tęgi pancerz – Gerhard Hirt w swoim żywiole.

W przypadku Ayona Sigma wielkość ta – naprawdę pokaźna i dużo ważąca – wynika także z udziału w tym wszystkim wyjściowej sekcji lampowej, złożonej jak na Ayona przystało z pary lamp 6H30, a także własnego jej zasilania w postaci pojedynczego transformatora R-Core, prostowanego na wyjściu poprzez pojedynczą lampę 6Z3. Zarzeka się przy tym Ayon, że jest to zasilanie wyjątkowo wolne od generowania zakłóceń, a podobnie całą sekcję lampową zaopatrzono w specjalny system ich odfiltrowywania, uwalniający słuchacza od jakichkolwiek lampowych pomruków i poświstów. Nie bez znaczenia dla wielkości jest też obecność tutaj sekcji przedwzmacniacza, obejmującej regulację siły głosu w przedziale do minus czterdziestu decybeli. Można ją obchodzić, ustawiając wzmocnienie na »Max«, oznakowane jako Normal przy przełącznikiu na ściance tylnej, ale wówczas nie należy pod żadnym pozorem zmieniać tego ustawienia podczas odtwarzania.

Dla użytkownika gotowego zaakceptować tak duże rozmiary i znaczną wagę ma oczywiście znaczenie, co otrzymuje się w zamian. I tu wiadomości są dobre. Na tylnym panelu znajdziemy to wszystko co na komplet cyfrowych przyłączy w dzisiejszych czasach się składa, a więc wejścia optyczne, SPDIF, AES/EBU, USB i koaksjalne oraz na dodatek dwa jeszcze ethernetowe (I2S), z których jedno przewidziano dla własnego firmowego napędu plików, opatrując je napisem DoT, oznaczającym akceptację formatu DSD. Sigma może bowiem obsługiwać pliki DSD w pojedynczej gęstości 2,8 MHz albo podwójnej 5,6 MHz, a pozostałe ich rodzaje do gęstości 32 bit/384 kHz włącznie. Na ściance tylniej jest także podobnie akceptujące format DSD potrójne gniazdo BNC, uzupełniane pojedynczym zwyczajnym, tak więc łącznie jest tam tego naprawdę sporo i tłok tam panuje niemały, ale to raczej nie powód do narzekań. Grzechem byłoby, gdyby przetwornik nie miał jednocześnie po parze wyjść analogowych RCA i XLR, ale tym on nie grzeszy. Wyjścia są jak najbardziej, a na każdym stosunek szumu do sygnału opiewa na nie mniej niż 120 dB, dynamika przekracza 128, a zniekształcenia harmoniczne lokują się poniżej 0,002% przy impedancji wyjściowej jednakowo na obu o współczynniku 300 Ω.

Do tego prosty i funkcjonalny przedni panel, emanujący groźną czerwienią.

Całość waży 12 kg i ma powierzchowność grubego plastra czarnego aluminium o charakterystycznie mocno zaokrąglonych narożnikach. Stoi to wszystko na czterech gumowych łapach, a od wierzchu ma bliżej tyłu dwie chromowane kratki wentylacyjne, pozwalające chłodzić lampowe stopnie wyjścia. Obok lamp 6H30 sercem całości jest wspomnianych osiem pracujących w trybie monofonicznym DAC-ków od Sabre, obiecujących z  uwagi na swą klasę i liczebność bardzo ciekawe doznania, których zaraz będziemy poszukiwali. Zwraca także uwagę czuwający nad precyzją tego wszystkiego zegar o dokładności liczonej w femtosekundach.