Podsumowanie

   Podsumowanie będzie zarazem zawiłe i proste. Proste, ponieważ odtwarzacz jest wybitny – nie zawaham się użyć tego słowa. To wybitna maszyna, przy tej cenie prawdziwe objawienie. Zawiłe zaś, bo to co miało być jego największym atutem, okazało się bardziej ciekawostką i zapowiedzią na przyszłość niż faktyczną sensacją. Rzeczywiście świetny jest w sensie normalnym, jako klasyczny czytnik CD i SACD o nadzwyczajnej jakości, natomiast dodatkowa umiejętność obróbki DSP i zabawa po niej w nadpróbkowanie prawdziwemu koneserowi brzmieniowych smaków się raczej nie przyda, albo najwyżej jako ciekawostka bądź odskocznia od codzienności. Coś ekstrawaganckiego, dającego niezwykłość, ale zbyt jeszcze niedoskonałego, by móc stanowić narzędzie codziennych odsłuchów wraz z sięganiem po nową jakość. Są na to niewątpliwie zadatki, ale jeszcze nie pełna realizacja. Trzeba przy tym zauważyć, że ten normalny odczyt wcale nie jest normalny, skoro realizowany poprzez zgęszczanie do 768 kHz i 32 bitów. Gęste pliki i zgęszczająca obróbka PCM są wprawdzie dzisiaj normą, ale tak wysoka częstotliwość normą na pewno jeszcze nie jest; tak więc w inny od zapowiadanego sposób, ale jest Ayon CD-35 innowacyjną maszyną. I z całą pewnością ta strona jego innowacyjności sprawdza się fantastycznie, że może o czymś nie wiem, ale trudno raczej będzie o podobnej klasy czytnik płyt za podobne pieniądze. To jest po zaaplikowaniu w tor odpowiedni high-end na pełną skalę, bez śladu warunkowości. Oczywiście pewne aspekty okazują się lepsze od innych, niemniej wszystkie są na poziomie high-endu i z wypadkową, dzięki której słuchając Cziffry przeżywałem prawdziwego pianistę i prawdziwy fortepian. To było przeżycie z regionu autentycznej magii i dla mnie przynajmniej lepsza rekomendacja jest niemożliwa. Są odtwarzacze jeszcze lepsze, jednakże droższe dwa, trzy i więcej razy. Poza tym wcale nie jestem pewien, czy te dwakroć droższe faktycznie są lepsze. Wcale nie mam pewności, czy z trójki Ayon CD-35, Audio Research CD-9, Accuphase DP-720 wybrałbym tego a nie tego. Być może wybór któregoś byłby w trakcie porównań bezpośrednich czymś oczywistym, no ale potrzebne byłyby takie porównania, bo słuchając każdego w innym torze, nawet jeżeli nie do końca innym, bez sensu jest wyrokować. Poza tym sądzę, że wybór taki i tak nie opierałby się głównie na obiektywności, a bardziej uwzględniał gust wybierającego. Tak więc z której strony byśmy do tego Ayona CD-35 nie podchodzili, to niezaprzeczalna ekstra liga, co przy cenie 31 tysięcy jest atutowym asem.

W punktach:

Zalety

• Wyjątkowy realizm, siłą oddziaływania magiczny.
• Tradycyjne zalety Ayona – dynamika, szczegółowość, wyraźność – wkomponowane w muzykę.
• Żywość, werwa, autentyzm.
• Emanacja energii.
• Szczególna dźwięczność włożona w trójwymiarowy kształt.
• Perspektywiczne obrazowanie sceny.
• Gęste, kreatywne medium.
• Szybko atakujące i długo podtrzymywane dźwięki.
• Żadnego zmanierowania.
• Żadnych chwytów pod publiczkę.
• Żadnego ujednolicania ani uproszczeń.
• Odwrotnie, wspaniała różnorodność, misterna detaliczność i pełny indywidualizm.
• Wyraźność rysunku przy giętkich, analogowych liniach.
• Aura wokół dźwięków w normalnym odczycie CD.
• Szczególna wyrazistość i dynamika przy SACD.
• Głęboka, uporządkowana scena.
• Dobrze sytuowany pierwszy plan i ładna perspektywa.
• Efektowne, nieznaczne przyciemnienie z plastycznym światłocieniem.
• Połyskliwość skontrastowana z głęboką, matową czernią.
• Swoboda kreowania dowolnego muzycznego stylu.
• Pełne rozwarcie pasma przy nienagannej jego kulturze.
• Wyjątkowo mocne oddziaływanie tym wszystkim na słuchacza, a więc pełne zaangażowanie odbiorcy.
• Przetwarzanie sygnału do 768 kHz/ 32.bit.
• CD+SACD.
• Lampowy stopień wyjścia bez sprzężenia zwrotnego.
• Transformatory R-Core.
• RCA i XLR.
• Możliwość wbudowania przedwzmacniacza.
• Próba zmierzenia się z innowacyjnym przetwarzaniem PCM-DSD i poczwórnym nadpróbkowaniem.
• Potężna, pancerna obudowa.
• Top loader. (A więc i najlepszy napęd Philipsa.)
• Zestaw cyfrowych przyłączy i trzy przełączniki funkcyjne.
• Można przyciemnić lub zgasić wyświetlacz.
• Zgrabny pilot.
• Uwzględniając rynkowe realia, bardzo korzystny stosunek jakości do ceny.
• Made in Austria.
• Znany producent.
• Polski dystrybutor.

Wady i zastrzeżenia

• Dźwięk w tradycyjnym odczycie jest jednak lepszej jakości, mimo iż mniej kontrastowy i dynamiczny.
• Słyszalny szum wirującej płyty.
• Sprawiający trudności z osadzeniem krążek dociskowy. (Wymaga precyzyjnego trafienia.)
• Organizacja przycisków na pilocie mogłaby być lepsza.

Sprzęt do testu dostarczyła firma: Nautilus Dystrybucja

Dane techniczne Ayon CD-35 Signature:

• Odczyt CD: 768 kHz/32-bit.
• Odczyt SACD: 256 fs.
• Procesor DSP (opcjonalnie) z przetwarzaniem PCM-DSD & DSD-DSD.
• Nadpróbkowanie DSP dla PCM-DSD & DSD-DSD: 128 lub 256 sampli.
• DAC: Asashi Kasei Microdevices z przetwarzaniem asynchronicznym.
• Lampowy stopień wyjściowy: 2 x 6H30 + 2 x 5867.
• Pasmo przenoszenia: 10 Hz – 50 kHz.
• Dynamika: powyżej 120 dB.
• S/N: powyżej 119 dB.
• THD: poniżej 0,001%.
• Regulowane napięcie wyjściowe: 2,5 V i 5,0 V.
• Impedancja wyjściowa (RCA, XLR): 300 Ω.
• Wejścia cyfrowe: SPDIF, USB, I2S, BNC, AES/EBU, 3 x BNC dla DSD.
• Wyjścia cyfrowe: 75 Ω S/PDIF (RCA).
• Wymiary: 480 x 390 x 120 mm.
• Waga: 17 kg.
• Cena: 31 000 PLN (wersja podstawowa); 40 000 PLN (Signature).

System:

Źródło: Ayon CD-35 Signature.
Przedwzmacniacz: ASL Twin-Head Mark III.
Końcówka mocy: Croft Polestar1.
Kolumny: Audioform Adventure 304.
Słuchawki: Beyerdynamic T1 V2 (kabel Tonalium Audio), Fostex TH-900, HiFiMAN HE-6.
Wzmacniacz słuchawkowy: Fostex HP-V8 (lampy mocy Sophia Classic 300B).
Interkonekty: Sulek Audio RCA.
Kabel głośnikowy: Sulek Audio Edia.
Kable zasilające: Acoustic Zen Gargantua II (Twin-Head), Harmonix X-DC350M2R (Croft), Illuminati Power Reference One (Ayon).