Zmiany, zmiany, zmiany

Ayon CD-35 HF Edition.

   Tośmy już poczernili to i owo, a inne rzeczy pobielili – i teraz myk do wnętrza. Zacznijmy od samej góry, od ładowanego wierzchem napędu. Ten uległ modyfikacji, aczkolwiek się nie chwalą, co mianowicie zmieniono. Widać jedynie kolejne poczernienie, bowiem nie tylko sczerniał uchwyt pokrywy, ale też łoże płyty. Srebrzyste wcześniej aluminiowym połyskiem jest w nowej wersji topowej matowo czarne, sugerując inną odmianę klasycznego napędu Philips Pro, być może najnowszą i najbardziej zaawansowaną 2LF. Cyferki i literki mniej są istotne, ważne natomiast to, że napęd stał się cichy. Zachowuje się teraz bardzo dyskretnie i nikomu już nie będzie uprzykrzał życia poświstem wirującej płyty. Słychać go wprawdzie troszeczkę, ale naprawdę jedynie z bliska i jako niższy, nie wadzący nikomu cichy turkot. Pyszna sprawa i odetchnąłem z ulgą, bo ten wcześniejszy mógłby być cichszy.

Kolejna ważna modyfikacja dotyczy kości przetwornika. Wciąż są to najlepsze dostępne na rynku Asahi Kasei AKM AK4490, ale teraz w ekskluzywnej, selekcjonowanej wersji EQ. Wbudowane na dodatek w nowo opracowany elektroniczny obwód, którego możliwość dopuszczenia do sprzedaży zatwierdziło samo Asahi Kasei, zastrzegające sobie kontrolę układów używających wersji EQ. Cały obwód przetwarzający cyfrowy zaczyn w analogowy sygnał jest teraz bardziej rozbudowany i brzmieniowo dopracowany, co ma skutkować ciemniejszym, bardziej gęstym i przede wszystkim bardziej analogowym dźwiękiem.

Sięgnięto też po lepsze i dużo niestety też droższe oporniki tantalowe w ilości łącznej kilkudziesięciu (po dwadzieścia euro przy większych partiach zakupu), implementując je w nowym, także bardziej rozbudowanym, lampowym obwodzie zasilania. Ilość lamp też przyrosła i pracę ich wspomagają teraz jeszcze potężniejsze kondensatory.

Poprawiono również sekcję zasilania, i to poprzez kompletną jego przebudowę, tak aby lepiej pasowała do nowej sekcji przetwornika i rozwiniętej lampowej wyjścia.

Bardziej czarny niż Signature.

Ostatnia zmiana, choć niby drobna, też może dawać poprawę. Porty RCA wymieniono na najnowsze, oferowane dopiero od niedawna wtyki WBT NextGen.

Ogólnie więc bez mała nowy odtwarzacz, od laserowego napędu i zasilania poczynając, aż po stopień wyjściowy i osadzenie całości na nóżkach. Co osiągnięto nie tylko dużym nakładem inżynierskim, ale też podwajając budżet. Wersję CD-35 Signature budowano w oparciu o założenie nie przeskoczenia granicy dziesięciu tysięcy euro, a wersję High Fidelity dwudziestu. Tyle też ona finalnie kosztuje i dla łakomych posmakowania jej brzmieniowej urody będzie to konieczny wydatek. Mało to nie jest, lecz na osłodę wieść, że odtwarzacz stanowić ma bezpośrednią konkurencję dla  maszyn dwa i więcej razy droższych, czyli konstrukcji szczytowych wiodących producentów – dCS, MBL, Accuphase czy MSB. W praktyczniejszym na dodatek układzie jednopudełkowym i przy odczycie formatu SACD za pośrednictwem najbardziej uznanego w historii napędu top-load Philipsa. Z mnogimi na rzecz poprawy brzmienia lampami i rozbudowaną bardziej niż u większości najlepszych nawet konkurentów sekcją analogu, że tylko stawać w szranki i się mierzyć.

Cała reszta przeszła do nowej referencji ze starej, w tym dwa potężne transformatory R-Core, potężny dławik redukcji zakłóceń, nadzorujący pracę lamp, dziesięć stabilizatorów napięcia rozsianych po obwodach, markowe kondensatory olejowe Mundorf Silver/Gold, montaż modułowy na kilkunastu łącznie płytkach, w wielu miejscach piętrowy, obligatoryjny upsampling do 768 kHz/32-bit, możliwość przełączania próbkowania pomiędzy 128 a 256 próbek. Nie uległ też zmianie garnitur portów wejścia i wyjścia, z wejściami cyfrowymi SPDIF, USB, I2S, BNC, AES/EBU i 3 x BNC oraz analogowymi 2 x RCA i 1 x XLR (wbudowany przedwzmacniacz), kierującymi sygnał na wyjściowe 1 x RCA i 1 x XLR. Wciąż także mamy trzy skobelkowe regulacje: Gain w ustawieniach High (5,0V) i Low (2,5V), włączony lub dezaktywowany obwód analogowej regulacji głośności (0 do -40 dB) oraz trzy ustawy dla gniazd wyjściowych: XLR-only, RCA-only i oba jednocześnie (z zastrzeżeniem niższej jakości dźwięku). Maszyna waży po modyfikacjach równe 17 kg, czyli prawie nic nie przytyła, za to w portfelu poczyni spustoszenia aż dwa razy większe. Pytanie, czy w zamian zaoferuje dźwięk też dwa razy lepszy – i teraz właśnie o tym.

I też z czerwonym okiem wyświetlacza.

Lecz zanim, jeszcze o kwestii limitu. Odtwarzacz miał początkowo powstać w limitowanej ilości pięćdziesięciu sztuk, jednak z uwagi na presję rynku i skalę zainteresowania odstąpiono od tego. Limitu zatem nie ma i można wciąż zamawiać (tych początkowych pięćdziesiąt rozeszło się od razu), tyle że nie czeka na półce; trzeba odstać ładnych parę tygodni w kolejce, aż nam pod zamówienie zrobią.