Recenzja: Aune S16

Odsłuch cd.

Sennheiser HD 600 (kabel FAW Claire)

A na zapleczu mamy wszystko, czego byśmy chcieli od urządzenia 3w1.

Tam gdzie AKG, tam powinien być i Sennheiser. Powinien także Beyerdynamic, ale chwilowo żadnego nie mam.

Dawne flagowe Sennheisery, dla wielu wciąż stanowiące port docelowy słuchawkowej jakości, z którego wychodzić na poszukiwanie czegoś lepszego nie ma żadnej potrzeby, wspierane tu były świetnym kablem FAW Claire, a obraz dźwięku od AKG ukazały bardziej misterny i podekscytowany. Taki właśnie bardziej w stylu wzmacniacza Trilogy, ale wciąż z rysującą się mocno trójwymiarowością i holografią. Darz bór, życzą sobie myśliwi; darz dźwięk, życzą audiofile. I tu wyszła z chińskiego boru duża zwierzyna dźwiękowo-łowna, której upolowanie za skromne dwa osiemset możemy uznać za zdobycie pięknego trofeum. Ciut może sporo jednak droższy Audiolab jest bardziej szczegółowy. A może wcale nie jest? Nie umiem powiedzieć z oddalenia. Jeden i drugi kombajnik jest za to holograficzny; i kto wie, czy przy komputerze Aune nie bardziej. Lekko przyciemniony, jak zawsze migotliwy i starannie tutaj cyzelowany dźwięk HD 600 płynął z niego kojącą jakością. Soprany jeszcze wyżej strzelały, ale same dźwięki były nieco mniejsze i trochę mniej trójwymiarowe względem AKG, a za to bardziej połyskliwe i zwinne. Bez żadnych naprężeń i z nieznacznie mniejszym wypełnieniem, a w zamian większą ilością bąbelków i światła oraz szybsze. Jednak ciężkiego rocka z AKG słuchało się lepiej, bo był bardziej masywny, twardszy i źródła dźwięku miał większe.

Audeze LCD-3 (kabel FAW Noir)

Pora sprowadzić do klubu Aune drogich zawodników i sprawdzić jak się na jego boisku spisują. Okazało się, że albo Aune niespecjalnie pasuje do tych Audeze, albo nie jest w stanie wydobyć ich potencjału. Chyba jednak raczej to pierwsze, bo w obu poprzednich odsłuchach wypadł znakomicie. Audeze miały pod jego dyktando wprawdzie jeszcze więcej masywności niż AKG, ale grały dźwiękiem jakby nieco stłumionym, toteż musiałem zmienić filtr ze Slow na Sharp, co przyniosło sporą poprawę, ale jednocześnie osłabiło trójwymiarowość. Dźwięk stał się bliższy, szybszy i bardziej bezpośredni, jednakże scena zmalała i ubyło holografii. Niezależnie od tego było jednak z tym filtrem lepiej, bo bez żadnego tłumienia i spowolniania.

Wpierw coaxial, potem USB – w tej kolejności będziemy sprawdzać małego przybysza z wielkich Chin.

Tak w ogóle, to Audeze okazały się mocno reagować na filtrację i najbardziej podobały mi się z filtrem Sharp SD1, ale spodziewałem się po nich o wiele więcej. Realistyczne i potężne było ich granie, jednak nie jakoś dojmująco lepsze niż dwa poprzednie i na pewno nie warte tych pieniędzy. Posiadające jedwabisty szlif wierzchniego wykończenia, ale nie dość wsparty jakością ogólną, by mógł sam z siebie stanowić rekompensatę za grube tysiące. Szczerze mówiąc bardziej trójwymiarowa prezentacja AKG z filtrem Slow SD2 podobała mi się bardziej. Dość nawet jednoznacznie, pomimo niższej jakości ogólnej pozostałych kryteriów oceny dźwięku.

Sennheiser HD 800 (kabel Cardas AKA Cross)

Na koniec sięgnąłem po flagowe Sennheisery z wygrzewającym się dopiero kablem Cardasa. Niewątpliwie mimo jego nie wygrzania pokazały wyższy od AKG poziom, ale żeby to było warte aż całych tysięcy? Chyba nie tym razem. Aune do tych AKG najwyraźniej szczególnie pasuje, a w każdym razie mnie z nimi szczególnie ujął. Prawdą jest, że dźwięk flagowych Sennheiserów bardziej był subtelny, szczegółowszy i z wyżej strzelającymi sopranami oraz lepszym wyrazem swoistości wokali. Fortepian w jego wydaniu bardziej okazał się  dźwięczny, a żywość przestrzeni żywsza. Jednak najważniejsza dla całościowego odbioru trójwymiarowość i holografia lepsze nie były, a wraz z tym możliwość zaoszczędzenia kilku tysięcy przy pozostawaniu na poziomie wyjątkowo satysfakcjonującego brzmienia jak najbardziej możliwa. Więcej Sennheisery miały pogłosu i całościowej akustyki oraz połyskliwości, ale jaśniejsze, pastelowe, lekko naprężone i super trójwymiarowe AKG też mi się bardzo podobały.

Tak, trzeba uczciwie przyznać, to była mimo wszystko różnica całego poziomu jakościowego na korzyść drogiego flagowca gdy chodzi o dokładność odzwierciedlania i wszystkie inne poza przestrzennością właściwości, ale kiedy nie porównywać – i tak z AKG było świetnie, a i z tańszymi Sennheiserami również bardzo satysfakcjonująco.

Tak więc pora najwyższa zweryfikować prawdziwość opinii o świetność Aune.

Z pewnością nie było wprawdzie tak, że więcej mniej znaczy, jako że dające wyższą jakość i większą obfitość Sennheisery HD 800 pozostawały brzmieniowo najlepsze, ale równocześnie mniej znaczyło więcej w tym sensie, że skromniejsze jakościowo K712 i HD 600 dawały ogromną satysfakcję.