Recenzja: AKG K3003

   Ta recenzja będzie zdaje się krótsza niż zwykle, ale nie dlatego że jej przedmiot nie zasługuje na uwagę, tylko ze względu na fakt, iż dotarł w okrojonej formie. Nawet nie okrojonej – on dotarł zepsuty. Przemiła pani Bożena z AKG zapytała, czy zgodzę się go spróbować naprawić a potem przetestować, bo od poprzedniego recenzenta wrócił wprawdzie bez akcesoriów, ale za to z naderwanym kablem. Zgodziłem się spróbować, ponieważ słuchawki miałem w rozkładzie jazdy, jako bezpośredniego konkurenta zrecenzowanych wcześniej flagowych dokanałowych Sennheiserów, a i bez tego bardzo ciekaw byłem jak grają. Opadły już wprawdzie kurze wzniecone tym pojedynkiem, bo jedne i drugie są na rynku od jakiegoś czasu, ale i tak flagowe AKG (którego by to nie dotyczyło segmentu) są dla recenzenta gratką. A ponieważ usterkę okablowania udało się usunąć, jedyną przeszkodą pozostawał brak towarzyszących słuchawkom akcesoriów i samego opakowania, co nie jest wprawdzie na rękę, no ale trudno. W końcu najważniejsze jak grają, a nie jak są dostarczane. Mimo to bierze się z tego braku spora szkoda, bo opakowanie i wyposażenie mają wybitnie, co tylko na zdjęciach mogłem zobaczyć. To opakowanie to duże pudło, zawierające skórzane etui z nawijaniem kabla po obwodzie, bardzo sprytnym, a oprócz niego i samych słuchawek są też dwie przejściówki ze standardu symetrycznego samych słuchawek (rzadko spotykany jack czterokanałowy) na złącza do słuchania w samolocie, a także dwa filtry moderujące brzmienie, których braku naprawdę szkoda, bo wszelkie ingerencje w dźwięk najbardziej nas interesują. Jest tam także instrukcja obsługi i sześć par alternatywnych nakładek o różnych rozmiarach oraz przedłużka kabla.