Odtwarzacze przenośne HiFiMAN. Porównanie modeli HM-601 i HM-602.

Odsłuch:  Część I – z plikami mp-3

I znów brnąć trzeba będzie przez gąszcz słuchawek i różnej jakości plików, lecz inaczej nijak się nie da. Zatem do dzieła.

Westone4

Okropnie muszę pchać te Westony do uszu żeby dobrze zagrały, ale jak już wepchnę, to faktycznie dużo potrafią. Bardzo ciekawie to zabrzmiało z oboma odtwarzaczami, a różnica była między nimi niewielka i taka jak sugerował wytwórca, to znaczy 601 grał trochę bardziej miękko, a 602 trochę wyraźniej i bardziej przejrzyście, a także nieznacznie cieplej. Która prezentacja jest lepsza, pozostaje kwestią gustu, o czym najlepiej zaświadcza fakt, że początkowo bardziej podobał mi się HM-602, a potem HM-601, bo ten drugi lepiej maskuje i łagodzi słabą jakość najpopularniejszych plików, mimo technicznej słabości i bycia rozwiązaniem kompromisowym z oboma odtwarzaczami i Westonami brzmiącymi satysfakcjonująco i przy wszystkich właściwych sobie ograniczeniach pozwalającymi cieszyć się muzyką. Dynamika, atak i tonacyjna poprawność były naprawdę całkiem, całkiem, a wokaliza wcale nie ziała sztucznością, tylko bezproblemowo sprzedawała noszone w sobie uczucia. Zdecydowanie gorzej wypadała natomiast scena i muzykalność, ale przynajmniej siłę głosu (i to bez użycia „Gain”), można było podkręcać tak, że aż głowa pękała.

AKG K701Q

Poprzednim razem, przy tamtym porównaniu, żalili mi się niektórzy czytelnicy na brak udziału tych AKG i Sennheiserów HD 650, mający mieć ponoć katastrofalny wpływ na rezultaty osiągnięte przez odtwarzacz Colorfly C4. Tego odtwarzacza wprawdzie tym razem nie było, ale miałem za to słuchawki więc co szkodziło ich użyć.

W teście porównawczym stacjonarnych wzmacniaczy słuchawkowych napisałem, że przy tych AKG ktoś grzebał i teraz są jeszcze gorsze. Ale kiedy je wpiąłem do przenośnych HiFiMAN’ów, jasnym natychmiast się stało, czemu służyło to grzebanie. Leciutkie teraz i łatwe do napędzenia K701 przeistoczyły się po prostu w słuchawki przenośne. I to przeistoczyły w sposób bardzo udany, świetnie pasujący do kiepskich plików. Te bowiem w ich wydaniu stają się na tle choćby użytych przed chwilą Westonów właśnie przestrzenne i muzykalne, czego najbardziej im brakowało. W efekcie słuchało się tutaj mp-trójek naprawdę świetnie: gładko, dynamicznie i z całkiem rozdzielczym basem, a przede wszystkim z wciągnięciem słuchacza w muzykę i bez zmęczenia. Nie da się wprawdzie tutaj aż tak ryczeć jak z Westonami, ale i tak można sobie zafundować ryk jak byk, toteż na niedostatki głośności nikt na pewno poza głuchymi nie będzie narzekał.

I kto by pomyślał, że te kochające potężny sygnał K701 skończą jako słuchawki przenośne?

Odnośnie samych odtwarzaczy, to bardziej dynamiczny HM-602 wydał mi się początkowo  nieznacznie lepszy i to we wszystkich gatunkach muzycznych, ale znów na zasadzie – najpierw brzmi to bardziej spektakularnie, ale potem, jak się wraca na 601, ten grając prawie identycznie ale spokojniej, bardziej do siebie przekonuje. Tak więc w sumie wszystko zależy od tego jakie brzmienie bardziej się lubi. Jeżeli takie bardziej zaakcentowane i dynamiczne, a także nieco bardziej chropawe, to HM-602 będzie lepszy, a jak łagodniejsze i gładsze, to HM-601. Zarazem jeden i drugi odtwarzacz z AKG zagrał jak na możliwości plików mp-3 naprawdę świetnie.

Sennheiser HD 650

To teraz drugi z wielkich nieobecnych w poprzednim teście, o którego się dopominano. W tym przypadku mający lepszy od oryginalnego kabel Ear Stream, dający ciekawszy i lepiej w sensie artystycznym wyrażony obraz dźwiękowy, ale z uwagi na grubość i ciężar do aparatury przenośnej niespecjalnie pasujący.

Brzmienie tych równie sławnych co poprzednie słuchawek okazało się zdecydowanie bardziej wciągające. Cieplejsze, bardziej nasycone, bogatsze brzmieniowo i mniej kliniczne, która to kliniczność u AKG w bezpośrednim porównaniu od razu się przejawiła. Ale przede wszystkim średnica okazała się u HD 650 lepsza o klasę, a podobnie bas; nie tylko znakomicie rozdzielczy ale i naprawdę mocny i o bardzo złożonej fakturze. Poza tym brzmienie było nie mniej gładkie jak z AKG i sympatyczniejsze niż z Westonami. Zarazem gdy chodzi o same odtwarzacze, HM-601 był gładszy, spokojniejszy i bardziej wycofany w sensie mniej narzucający się z dźwiękiem, a HM-602 bardziej atakujący, chropowaty (ale w przyjemnym znaczeniu) i bardziej analityczny. Wybór na zasadzie lepszy-gorszy był całkowicie niemożliwy. Mnie bardziej podobał się HM-602, ale jak ktoś woli spokojniejsze muzyczne tło a nie dosadne przeżywanie, to 601 byłby lepszy. Faktem pozostaje jednak, że HM-602 wydawał się prawdziwszy i bliższy brzmieniu dobrej stacjonarnej aparatury, czyli coś jakby obiektywnie lepszy. Generalnie zaś HD 650 i oba odtwarzacze pokazały pliki mp-3 w znakomitym wydaniu i doskonale się tego słuchało.