AKG K1000 z kablem Entreq Atlantis – Konfrontacja dawnego flagowca z nowym

Budowa

Nowy flagowiec w konfrontacji ze starym – K812 vs K1000.

   Kabel jest dosyć gruby i stosunkowo ciężki. Jest także długi, liczy aż trzy metry, a po drodze ma zwrotnice na zbiegach i rozjazdach przewodów w postaci drewnianych broszek-obejm. Konstrukcję przejawia dla swego producenta charakterystyczną, to znaczy składa się w każdym kanale z dwóch żył wykonanych z litego drutu, z których jedna jest srebrna a druga miedziana. Która jest która widać także na zewnątrz, bowiem kończące widełki są dla przyłączy „+” wykonane ze srebra, a dla „– ” z miedzi. Jest to bowiem kabel bezkompromisowy, to znaczy przewidziany wyłącznie do podpinania zworom głośnikowym. Nic w tym nie ma osobliwego, gdyż dla słuchawek K1000 tego rodzaju podpięcie jest optymalne z uwagi zarówno na ich wyjątkowo niską skuteczność, jak i bardzo duże zapotrzebowanie na moc. Nominalnie jest to około 10 W, ale sam napędzam je końcówką  o mocy 25 W, a podpinałem do jeszcze silniejszych. To wprawdzie trochę niebezpieczne, ale towarzyszy temu zjawisko większej energetyczności i dynamiki przekazu kiedy takiego nadwymiarowo mocnego wzmacniacza użyć, co przekłada się bezpośrednio na odsłuchową przyjemność. Mając w przedwzmacniaczu krokowe potencjometry, nie występuje obawa o przypadkowy ruch gałką, tak więc wystarczy jedynie trochę uważać z tą dystrybucją mocy.

Tytułem ciekawostki nadmienię, iż samo AKG początkowo oferowało model K1000 z półtorametrowym przewodem zakończonym 4-pinem wraz z przedłużką zakończoną dużym jackiem, którą z czasem zastąpiło taką zakończoną czterema gołymi drutami, czyli przeznaczoną nie do gniazd słuchawkowych tylko przyłączy głośnikowych. Dlatego stosowanie kabla w całości głośnikowego jest jak najbardziej na miejscu, dodatkowo uwalniając jakość traconą w punkcie złącza. Jako pierwsza zaoferowała taką kablarską podmianę firma Stefan Audio Art, a w ślad za nią podążyły inne, ale nie trwało to długo, bo w 2009 roku model K1000 opuścił scenę. Opuścił bez następcy i ku żalowi licznych fanów; tym liczniejszych, że były to zdecydowanie najtańsze spośród najwybitniejszych słuchawek. W momencie odchodzenia można je było nabyć u polskiego dystrybutora za 2700 PLN, co naprawdę stanowiło okazję i dawało ogromny rozziew względem wszystkich pozostałych słuchawkowych arystokratów. Ale nie ma róży bez kolców. Te kolce w przypadku K1000 to osobliwa konstrukcja i nieudany wzmacniacz. Słuchawki były od razu oferowane wraz z dedykowanym wzmacniaczem, którego wprawdzie nie słuchałem, ale który na pewno jest do bani, bo wszyscy co słuchali tak twierdzą. Na podstawie takich odsłuchów zepsuły sobie K1000 opinię, zyskując miano mało wypełnionych i bez basu, a do tego jeszcze uciążliwych w noszeniu. Faktycznie, wygoda nie jest na poziomie samego brzmienia. Dwie małe poduszeczki po każdej ze stron uciskają skronie, zwłaszcza kiedy się nie wie, że ta bliższa ucha przymocowana jest do prowadnicy, tak więc można jej położenie regulować. To jest napisane w instrukcji i nawet opatrzone odpowiednim rysunkiem, ale kto czyta instrukcje? Na pewno nie audiofil, bo on z definicji wie wszystko. Będąc audiofilem sam nie przeczytałem, a fakt ruchomości odkryłem dopiero przypadkiem, podczas renowacji samej poduszeczki. Podzieliłem się wówczas tym „odkryciem” z kolegami na forum Head-Fi, za co od wielu osób dostałem serdeczne podziękowania, bo inni też oczywiście o tym nie wiedzieli. A z rozsuniętymi padami jest o wiele wygodniej. Wygodniej jest także gdy poddać modyfikacji pałąk, czego efekt widać na zdjęciach. Sam usunąłem dodatkowo poduszki położone bliżej części twarzowej, zastępując je aksamitną wyściółką. Wtedy jest jeszcze wygodniej, przynajmniej moim zdaniem.

Powróćmy do brzmienia, psutego tym marnym wzmacniaczem. AKG K1000, podobnie jak powstały wiele lat po ich odejściu sukcesor K812, to słuchawki profesjonalne, nakierowane między innymi na mastering nagrań. Po dziś dzień wielu inżynierów dźwięku używa ich w tej roli, a sam czytałem wywiad z takim, według którego AKG K1000 w połączeniu ze swoim procesorem przestrzennym nie mają w tej mierze równych sobie. Bo właśnie obok samych słuchawek i wzmacniacza był też taki procesor, którego niestety też nie słyszałem, ale ponoć daje niesamowite efekty. Bycie profesjonalnym ma jednak pewną genetyczną przypadłość w postaci kiepskiego okablowania. Nie odbiegłby daleko od prawdy ktoś, kto zamiast określeń „profesjonalny-audiofilski” używałby terminologii „z marnym kablem-ze znośnym kablem”. Chyba jedynie firma Ultrasone w swoich słuchawkach profesjonalnych Edition7 i 9 użyła niezłego okablowania, a cała reszta profesjonałów na kilometry zalatuje kablową tandetą. Wprawdzie już z okablowaniem oryginalnym, które całkiem tandetne nie było, słuchawki K1000 grały znakomicie, ale że z pewnych aspektów brzmienia przez to okablowanie były okradane, to kable od Entreqa pokazały jednoznacznie. Sumaryczny efekt był taki, że wspólnie nie dość dobry kabel z marnym firmowym wzmacniaczem nadszarpnęli reputację, która mogła być o wiele wyższa. Do ergonomii także można się było solidniej przyłożyć, w sposób bardziej przemyślany formując owe ruchome pady i staranniej dobierając nacisk pałąka, ale biorąc to w nawias fakt pozostaje faktem – AKG K1000 to słuchawki miary Orpheusa i Sony MDR-R10 za kilkanaście razy mniejsze pieniądze. Były. Jak wszystkie one.

Muszę wspomnieć o jeszcze jednej rzeczy – o pewnej modyfikacji. Śmiałej chociaż banalnej, polegającej na usunięciu wewnętrznej pokrywy muszli, całkowicie otwierającej przetwornik. Jest to pokrywa z dość grubej drucianej plecionki, identyczna jak po stronie zewnętrznej, a prawdę mówiąc usunąłem ją jedynie dla świętego spokoju (kwestia dwóch śrubek), gdyż nie lubię maskownic między uchem a głośnikiem. Ale mam znajomego, który też kupił K1000 (przesiadka ze Staxa), a potem długo walczył o kabel Entreqa, ale nawet po jego pozyskaniu nie był w pełni zadowolony, porównując swój egzemplarz z moim. I dopiero zdjęcie maskownic, przed którym z myślą o bezpieczeństwie przetworników się wzdragał, dało mu pełną satysfakcję. Tak więc stają tu do opisu i porównań słuchawki AKG K1000 mocno przeprofilowane – za audiofilskim w miejsce profesjonalnego okablowaniem, usuniętymi maskownicami, inaczej wygiętym pałąkiem i usuniętą połową padów. Zdecydowanie najważniejszy jest jednak z tego wszystkiego kabel i jemu recenzję dedykujemy.

Do jego opisu dodajmy, że oplot ma z czystej bawełny czarnego koloru z ozdobną białą nitką przeplotu i że pakowany był w drewnianą skrzynkę, jako że naturalne surowce są zawołaniem rodowym Entreqa.

W zgodzie z naturą, wykorzystując oferowane przez nią bogactwo i podpatrując jej zachowania na rzecz konkretnych zastosowań – oto pomysł tej firmy na sukces. A sukces odniosła niemały i szanowana jest wielce, szczególnie w Azji, gdzie ma największy rynek zbytu. Tam nikt z co zamożniejszych audiofili nie pyta o ceny. Liczy się sama jakość, a wówczas Entreq wygrywa. Wygrywa także i u mnie, bo kable z serii Atlantis, zarówno w wersji USB jak i słuchawkowej, dowiodły swych przewag. Od tańszych modeli swego producenta odróżnia je większa grubość przewodów i srebrna żyła „+”, przy czym bardzo jest ważne, by podłączając się nie pomylić. Podczas montażu  pan montażysta się nie tyle pomyli, co ja mu nie powiedziałem, że plus powinien być srebrny. Nie powiedziałem, bo sam nie wiedziałem i dopiero po jakimś czasie dowiedziałem się tego od dystrybutora. A wówczas nastąpiła zmiana przyłącza na prawidłowe i – wierzcie lub nie, ale radzę uwierzyć – słuchawki zagrały jeszcze lepiej. Tak więc srebrne plusy są ważne.

O budowie K812 napisaliśmy już dużo w ich własnej recenzji. Przyjrzyjmy się zatem konstrukcji ich starszego krewniaka, która dodatkowo uległa modyfikacji.

Pozostała jeszcze kwestia cenowa, jako że nie wszyscy jesteśmy zamożnymi azjatami. Zdezaktualizowana, ale jak zawsze smaczna. Początkowo te słuchawkowe Atlantisy oferowane były znacznie drożej, ale przed samym zniknięciem można je było wyhaczyć za około 5000 PLN. Dla porównania znacznie niższy model Konstantin kupowałem parę lat wcześniej za 2700 PLN. Tak więc były to kosztowne słuchawkowe kable. Bardzo kosztowne.