Recenzja: Dubiel Accoustic Eurydice

Podsumowanie

 Dubiel_Eurydice_28Anna German śpiewała dawno temu przebój „Eurydyki tańczące”. Tak się osobliwie składa, że jak głos German był wyjątkowy na tle zwykłych głosów, a to głównie za sprawą sopranowej przenikliwości i niepospolitości tembru, podobnie elektrostatyczna Euridice zachwyca sopranową skalą i powiązaną z nią niespotykaną gdzie indziej migotliwością całej muzycznej aury. Nie chcę wcale powiedzieć, że głosy obu Eurydyk są identyczne, a jedynie, że Eurydyki bywają niezwykłe. Jako ukochane Orfeusza mają to widać boskim sprawstwem ustanowione.

Wzmacniacz Dubiel Accoustic Euridice pokazuje jak wiele da się jeszcze wyciągnąć z elektrostatycznych słuchawek i jak bardzo pragną one być napędzane torem absolutnie najwyższej jakości. Jednocześnie w ostrym świetle ukazuje problemy związane z ich równowagą brzmieniową  i zawiłości jakie się z tym łączą. To jak jednych trzeba poganiać, a innych hamować. Dla słuchawek Omega II i zapewne także SR-Ω jest Euridice z pewnością wyborem dużo lepszym od wzmacniaczy samego Staksa, a w parze z SR-009 wymaga starannego doboru źródła i określonych preferencji słuchacza. Mnie na przykład bardzo podobał się ten duet w niektórych utworach z Cairnem. Z kolei Accuphase DP-900 pospołu z Euridice obnażyli pewne dziwactwo nowego flagowego Staksa i konieczność traktowania go z wyjątkową łagodnością. Z tego względu prawdopodobnie lepszymi dla niego lampami mocy byłyby w Euridice inne EL-84 niż Telefunkena, jako że lampy tej firmy znane są z czarowania techniczną perfekcją a nie słodyczą, półcieniami czy poskromioną górą. Tu Mullard i Amperex pozostają alternatywami do przetestowania. Wreszcie od innych usłyszałem jeszcze, że Euridice gra zdecydowanie najpiękniej z Sennheiserem Orfeuszem i gotów jestem w to wierzyć, ale w tej mierze mogę jedynie powtarzać cudze opinie.

W punktach

Zalety:

– Wspaniała szczegółowość.

– Utrafienie w tonację.

– Zjawiskowa postać „żywej przestrzeni”.

– Filigranowość i jednoczesna potęga dźwięku, płynnie ze sobą złączone.

– Brak ocieplania i brak chłodu.

– Kryształowa czystość brzmienia.

– Ogólny poziom dźwięku na zawrotnej wysokości.

– Fantastyczna akceleracja Omegi II.

– Wydobycie z SR-009 wszystkich ich tajemnic.

– Ładna prezencja.

– Czar lamp.

– Bezproblemowa obsługa.

– I do Staksa, i do Sennheisera.

– Możliwość uzgodnienia ostatecznego kształtu technicznego z konstruktorem.

– Zabawa w lampowe upgrady.

– Wielka wrażliwość na otoczenie, znamionująca najwyższą jakość.

– Jak na tej miary osiągnięcie niewygórowana cena.

 

Wady:

– Z uwagi na wielką czystość i przenikliwość trudność w zgraniu się z nieco przedobrzonym i mało muzykalnym nowym flagowcem Staksa.

– Estetyka nie aż na miarę Orfeusza.

– Lampowe koszty eksploatacyjne.

– Trzeba się po nią ustawić w kolejce.

– Niedostatek światowej sławy.

 

Dane techniczne:

1. Współpraca ze słuchawkami: STAX PRO – 580V bias polar. – i Sennheiser HE 90 (Orpheus) – 500 V bias polar.

2. Pasmo przenoszenia : 5 Hz-55 khz.

3. Wejścia : 2 przełączane RCA (opcja XLR

na zamówienie).

4. Napięcie wyjściowe : 800 V ss

5. Zastosowane lampy : 6SL7  ( na zamówienie ECC 83), PL 841, 5W4.

6. Czułość wejściowa : 500 mV.

7. Zniekształcenia nieliniowe THD : <0,5% dla 100V ss, <5% dla 800V ss.

8. Odstęp od zakłóceń : 86 dB.

9. Impedancja wejściowa : 50 kohm.

10. Maksymalny pobór mocy : 140 W.

11. Ciężar :12 kg.

12. Wymiary : 31 x 34 x21 cm(szer/głęb/wys).

13. Cena: Zależnie od zastosowanych komponentów od 10 000 złotych w górę.

Pokaż cały artykuł na 1 stronie

9 komentarzy w “Recenzja: Dubiel Accoustic Eurydice

  1. Przemek pisze:

    Witam Panie Piotrze.
    Czy mozna zapytac jaka dokladnie byla seria MK1 ktora Pan odsluchiwal.
    SZ1***,70*** czy 71***?
    Pozdrawiam
    Przemek

    1. Wiktor pisze:

      Panie Przemku,

      słuchawki, które używał Pan Piotr Ryka, to SR-Omega II MK1 o numerze 716xx.

      Wiktor

  2. Przemek pisze:

    Panie Piotrze mam jeszcze pytanie odnosnie uczestnictwa Pana syna w odsluchach.
    Na poczatku pisze Pan,ze dzwiek z 009 bardzo mu sie spodobal.Podkoniec jednak pisze Pan,ze syn stwierdza,ze czasami nieda sie tego sluchac (mowa wciaz o 009).
    Z kad az taka ogromna rozbieznosc.
    Pozdrawiam
    Przemek

  3. Piotr Ryka pisze:

    Omega była czarno-złota. O numerację muszę zapytać właściciela i jutro odpowiem.
    Drugie pytanie jest bardzo dobre. Nawet miałem to w samej recenzji wyjaśnić, ale i tak jest strasznie długa, a poza tym pisałem ją w pośpiechu, pod naciskiem konieczności zwrotu wzmacniacza, kończąc o piątej nad ranem. Jednak błędu w tej pozornej sprzeczności nie ma. W grę wchodzą różne nagrania i skupienie na odsłuchu. Mówiąc, że chwilami nie da się tego słuchać, syn miał na myśli utwór „Black Hole Sun” z płyty „Superunknown” grupy Soundgarden. Wysłuchał go starannie już po tym jak wcześniej chyba słuchając muzyki poważnej zachwycił się tą wibracją. Porównał na obu słuchawkach i o SR-009 powiedział co zacytowałeś, dodając, że realizator Brendan O’Brien na pewno nie byłby dumny ze swojej roboty po wysłuchaniu jej na nowych Staksach.
    Potwierdza to jak prezentacja SR-009 jest zwodnicza. Jak potrafi mamić i zachwycać, ale kiedy porównywać ją uważnie z żywą muzyką, wypada nieprawdziwie. W każdym razie jest tak bardzo często. Ale z własnym wzmacniaczem Staksa jest pod tym względem całkiem zadowalająco i tak też napisałem.

  4. Przemek pisze:

    Rozumiem Piotrze.
    Nawiazujac do 009 vs K1000 chyba nie chcesz powiedziec ,ze syn woli sluchac grunge na K1000 niz na 009?

    Chcialbym tez zauwazyc ,ze na stronie 8 swego testu troche wprowadza Pan w blad potencjalnego zainteresowanego Staxami piszac,ze dopiero dzielony Accuphase za 160.000zl.
    zagra ze Staxem.
    Mysle ,ze pomiedzy Ayone 3s a tym Accu zanalazlo by sie kilka wspanialych odtwarzaczy z roznego przedzialu cenowego odpowiednich do Staxa.

    Pozdrawiam

  5. Piotr Ryka pisze:

    Co do odtwarzacza, to zapewne by się znalazł, ale uczciwość recenzencka pozwala pisać jedynie o tym co się samemu usłyszało. Inną kwestią jest, czy odtwarzacz równorzędny z nowym dzielonym Accuphase za mniejsze pieniądze da się znaleźć.

    Odnośnie słuchania ciężkiego rocka, to w recenzji jest głównie odniesienie do obu Staksów. AKG K1000 będę z Accuphase słuchał dopiero dzisiaj i w recenzji odtwarzacza na pewno o tym będzie. Nie mam już jednak Staksów i wszelkie odniesienia będą musiały być pośrednie. A syn i tak woli słuchać rocka na HE-6.

    1. Topsy pisze:

      Well, its good that it is starting to sound betetr. I am a believer that audio electronics, cabling and phono cartridges do improve with break in. But at least with the gear that I have purchased, the products usually sound great around the 200 250 hour mark and while they may improve after that its usually fairly subtle and hard to notice since you are usually too busy enjoying the sound at that point. The Esoteric digital gear does require long break in periods as well. But at least in the case of Esoteric they sound great after about 200 hours and its fairly subtle improvements after that. A friend of mine purchased the ARC DAC 8 and it has a sticker on the plastic wrapping inside the box stating a break in period of 600 hours and another friend has purchased the ARC Reference Anniversary preamp and it has the same sticker with the 600 hour break in period. But I have heard both of these at around the 200 hour mark and they sound great. I’m sure the PD will get betetr but I would agree that it should have the character of the top notch sound by 300 hours. The one that my friend had on demo sounded good, but clearly not in the league of the Scarlatti or his analog. I’ll be curious to learn what you finally hear.

  6. baipu.info pisze:

    “Wzmacniacz Dubiel Accoustic Eurydice | hifiphilosophy” was in fact a relatively wonderful article, .
    Continue writing and I’ll keep reading through! Thank you -Nilda

    1. Piotr Ryka pisze:

      Wiem, że to spam, ale przynajmniej sympatyczny.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

sennheiser-momentum-true-wireless
© HiFi Philosophy