Recenzja: Beyerdynamic A1

Brzmienie

Stworzeni (no, prawie) dla siebie

   Muszę w tym miejscu poczynić uwagę, która powinna była się znaleźć na samym początku, ale z chytrości się nie znalazła. Recenzja ta jest ułomna. Nawet kulawa jest bardzo i kiedyś trzeba będzie ją uzupełnić. O co chodzi. Na opakowaniu wzmacniacza znajdujemy następującą uwagę: „RECOMENDED HEADPHONE BEYERDYNAMIC T1”. No a Beyerdynamic T1 nie ma. Zwyczajnie nie ma. Dystrybutor tłumaczy to faktem, że są produkowane seriami, a teraz właśnie jest taki okres, kiedy jedna seria już się skończyła, a drugiej jeszcze nie ma. I to nie ma mimo nalegań już od pół roku. Oczywiście w niektórych sklepach jeszcze można znaleźć, ale u dystrybutora nie ma, a do recenzji towar bierze się od dystrybutora a nie ze sklepu. Trochę dziwna to polityka, ale nie jest ona moją sprawą, tylko wytwórcy i potencjalnych nabywców, bo sklepy chcące je teraz dla kogoś sprowadzić podobnie jak ja odejdą z kwitkiem. Lecz że koniec końców jako recenzenta mnie także to wszystko dotyka, daję tu wraz swemu niezadowoleniu, nie mogąc wypróbować wzmacniacza ani z T1, ani z podobnie nieuchwytnymi T5p, których pozyskać ani pożyczyć sposobu nie znalazłem. Ech… Tym bardziej to stresujące, że wytwórca wie pewnie co robi pisząc taką rekomendację, bo wzmacniacz z pewnością pod swoje wyroby stroił i z T1 bez wątpienia osiąga on maksimum możliwości. A niech to dunder …

W stanie gotowości

Ale nic, mam przynajmniej T90, lecz o nich będzie dopiero za chwilę, a zacznijmy od wpięcia A1 w Asusa Xonara kablami Ear Stream i podłączenia mu  wrogich, konkurencyjnych Sennheiserów HD 600. Nim to nastąpi przytoczę jeszcze tylko opinię wzmacniacza o samym sobie, wyrażoną na stronie internetowej wytwórcy. Stoi tam, że jest on dopasowany impedancyjnie do każdych słuchawek z przedziału 30 – 600 Ohm, a jego umiejętność przetwarzania sygnału o częstotliwości 96 kHz pozwala wykorzystywać potencjał brzmieniowy płyt SACD i DVD Audio. No to jazda, Xonar mu zaraz taką częstotliwość zaaplikuje.