Recenzja: White Bird Amplification Virtus ORT

Odsłuch

  Jak już wspomniałem wzmacniacz został podpięty do referencyjnego Accuphase wysokiej klasy interkonektem Acrolinka, tak więc niczego mu u mnie nie brakowało. Czym się odwdzięczył?

Przede wszystkim przewidywaną zawczasu zabawą w dobór lampy sterującej. Jednak szybko okazało się, że pod tym względem nie jest tak wybredny jak jego braciszek opatrzony lampami 300B, bo Amperex, Philips, Mullard i Simens & Halske były mu podobnie miłe, jednak Philips SQ i Simens & Halske najbardziej, a z tych dwóch bardziej ten ostatni, zwłaszcza że trochę lepiej kontrolował bas, a to okazało się mieć duże znaczenie.

Druga rzecz jaką pokazał, to to, że potrzebuje tej tradycyjnej lampowej godzinki, no, może niecałej, żeby się porządnie rozgrzać i wcześniej nie ma mu co zawracać głowy odsłuchami, zwłaszcza w przypadku słuchawek najwyższej klasy, która to klasa niezbędnie wymaga należytego traktowania i sprzętowego szacunku.

Poza tym trzeba mocno podkreślić, że Virtus ORT bardzo dobitnie różnicował brzmienia i w

ślad za tym niezwykle starannie pozycjonował słuchawki, bez żadnej taryfy ulgowej uwypuklając odmienność ich prezentacji i bezlitośnie szeregując je wedle jakości. Tu nie było żadnych podobieństw pomiędzy Sennheiserami ani zmiłowania dla słabszych. Wszystkie błędy i niedociągnięcia podane zostały na tacy i nikt nie wyszedł z tego bezlitosnego osądu całkiem obronną ręką.