Recenzja: Sennheiser HD 800

Budowa

Wpierw jednak słowo o konstrukcji, wyglądzie i ergonomii.
Nad powierzchownością nie ma się specjalnie co rozwodzić, bo zdjęcia wszyscy widzieli. Niektórym lekka ekstrawagancja, jakby rodem z Gwiezdnych Wojen, może nieco przeszkadzać, ale mnie się podobają. Nie wszystkie przecież słuchawki muszą być na jedno kopyto nudziarskimi gałami na uszach. Surowce także wydają się dobrej klasy, mimo iż plastik całkowicie dominuje. Jednak pady są bardzo miłe w dotyku i ze świetnego materiału, a jakość plastikowych odlewów nie pozostawia nic do życzenia. Widoczne z zewnątrz centralnie zawieszone przetworniki zdają się obiecywać brzmienie naprawdę nowatorskie i wyjątkowe.
Wygoda jest przy tym całkowicie zadowalająca. Wprawdzie wokół moich uszu nie układają się idealnie, jednakże bez żadnych odczuć pejoratywnych. Docisk jest łagodny a otulenie miłe. Kapitalną przy tym rzeczą jest rozmiar wewnętrzny komór głośnikowych, którego niespotykana wielkość gwarantuje całkowity brak kontaktu ucha z przetwornikiem. To są prawdziwe nauszne katedry. Jedynie całkowicie swobodne pod tym względem K1000 pozostają lepsze.
Ciężar słuchawek jest spory, ale nie uciążliwy. Kabel na oko znakomity i w dodatku z symetrycznymi wtykami doprowadzonymi do każdej z muszel. Jego wymiana to betka. Jakiż kontrast w porównaniu z takimi na przykład Grado! Jest długi, elastyczny i wygląda na trwały.
Słuchawki zapakowane są w wielkie eleganckie pudło i opatrzone solidną dawką materiałów do poczytania. Ogólnie należy się za wykonanie piątka z małym plusem, szóstkę bowiem musimy zachować dla wytwornych Omeg opakowanych w metalową szkatułę.

Konieczne jest jeszcze w tym miejscu słowo o konstrukcyjnych innowacjach. Dwie rzeczy są tutaj istotne. Przetwornik jest największej z dotychczasowych wielkości; ma 56 mm średnicy, a pośrodku otwór, który zdaniem konstruktorów przeciwdziała skutecznie niepożądanym drganiom membrany, przekładającym się na dźwiękowe zniekształcenia. Druga sprawa to fakt, że przetworniki ustawiono nie równolegle do uszu, ale pod pewnym kątem, co ma powodować naturalizację sceny, na wzór odsłuchu głośnikowego. Rozwiązanie takie znane jest już z AKG K1000, a że wydaje się logicznym wyborem, budzi nadzieje na usłyszenie czegoś niepowszedniego, na miarę tego oczekiwanego przełomu.