Recenzja archiwalna: Sennheiser HD 800 – podejście drugie

 Opis brzmienia cd.

   Zapytajmy jeszcze na koniec jak to wszystko wygląda w bezpośredniej konfrontacji z AKG K1000?

Po przejściu z HD800 na K1000 zaznacza się od razu dalszy pierwszy plan, lepsza perspektywa sceny, dramatycznie większa wyrazistość dźwięku oraz to, że tańczy on z większą gracją. Jednocześnie obraz staje się bardziej nasycony, dosłowny, inspirujący i egzaltowany. Dodać trzeba, że przy tym samym ustawieniu lampowym kolory na K1000 okazują się głębsze, a dynamika daje popis nawet przy słabszych źródłach.

Można to zwięźle ująć mówiąc, że na K1000 częściej towarzyszą słuchaniu wizje i gęsia skórka.

Weźmy jeden przykład. O Lord in Thee is all my Trust z płyty Jana Garbarka i The Hilliard Ensemble Mnemosyne (ECM),

Kiedy słuchamy HD 800 i przystępujemy do tego odsłuchu od punktu zerowego, to znaczy nie słuchając wcześniej innych słuchawek, dźwięk wydaje się perfekcyjny i naprawdę trudny do poprawienia. Głosy chórzystów są naturalne, a dźwięki saksofonu wyraziste, mocne i, jak się wydaje, należycie wyostrzone. Pogłos wnętrza pięknie wyraża się przestrzennie i jest dostojny. Nic dodać, nic ująć – byś pomyślał. Ubieramy K1000 i te same dźwięki zaczynają wić się jak węże a pogłos nie jest już tylko pogłosem; widać kościelne wnętrze, ołtarze, figury świętych, białe ściany i nawy. Saksofon, o którym wcześniej zdawało ci się, że jest taki jak trzeba, zaczyna przeszywać jakąś upiorną niemal słodyczą, wibracją zgoła nieziemską. Ta muzyka przechodzi przez ciebie na wskroś i nie ma siły abyś się przed nią obronił. Nie wyminiesz jej, nie odwrócisz głowy, nie zajmiesz się czymś innym. Ona staje się tobą a ty nią i jesteście teraz jednością w uwznioślonej, posępnej ekstazie zadumy nad marnością i przemijaniem świata. Smutek, trwoga, bezsilność, chwilami wręcz rozpacz, a ponad wszystkim tym piękno. Misterium.

Do tego by AKG K1000 tak zaśpiewały też trzeba się cholernie przyłożyć, ale nie jest to praca cięższa niż ta nad brzmieniem Sennheiser’a HD 800. W opisanym przypadku Twin-Head posługiwał się tymi samymi lampami – 45 Emission Labs, E88CC Telefunken, KT-66 Valve Art, GZ-33 Amperex „Buggle Boy” i ECC83 M8137 Mullard.

No tak, bardzo ładnie, ale ile można z taką na wskroś przeszywającą muzyką wytrzymać? Godzinę? Dwie? A potem nieuchronnie opadasz z sił. A Sennheisera HD 800 możesz z dobrym systemem słuchać całymi dniami i na dodatek, jeśli nie będziesz robił porównań, po jakimś czasie, kiedy na dobre przywykniesz do jego stylu, nabierzesz przekonania, że gra tak dobrze, że nie można już lepiej. I jeśli nie masz K1000, to najlepiej tego się trzymaj, bo po co sobie życie uprzykrzać. Niemniej trzeba zaznaczyć, że do ostrego rocka te słuchawki nadają się chyba średnio, bo przy całej elegancji i rozdzielczości basu brakuje mu trochę potęgi.