Podsumowanie

   Nowe Lambdy są groźne, i to na wiele sposobów. Są groźne dla własnej marki i groźne dla zewnętrznych. Kto bowiem pragnie zaznać, jak grają te wściekle drogie STAX SR-009 (trzy razy prawie droższe), ten kupując lokujące się z ceną na poziomie wysokiej klasy dynamicznych SR-L700, będzie miał prawie to samo. O ciutkę mniej subtelności i słabsze przenikanie w sceniczną głębię, ale gdy chodzi o kształt dźwięku i jego poboczne niuanse, to w zasadzie to samo i naprawdę bardzo nieznaczna różnica. Z kolei względem też droższych, chociaż dalece nie tak, STAX SR-007, ta subtelność jest również niemal analogiczna, a tylko scena zdecydowanie skromniejsza, nie tak spektakularna. W zamian styl bardziej realistyczny, niemożliwy do oskarżania o osładzanie i ocieplanie (w odniesieniu do dawnych Omeg), ani o zbytnią posępność (co czasem zarzuca się nowym). Słuchawki brzmią naturalnie a zarazem w sposób niecodzienny subtelny, co z jednej strony jest kapitałem, ale z drugiej wymusza odpowiednią lokatę. Najprościej byłoby napisać, że najpewniejszy będzie bank zwący się gramofonem, ale dobry odtwarzacz da także poczucie szczęścia oraz spełnienia marzeń. (A zatem koncert życzeń.) Najtrudniej będzie przy komputerze, ale na pewno i tu da się wyszukać przetwornik dysponujący odpowiednio gęstym, masywnym brzmieniem, biorącym pod uwagę wymogi elektrostatów a nie zdecydowanie teraz popularniejszych dynamików czy planarów. Nie będę się silił na wskazania, ale skoro ten z wnętrza Accuphase dał sobie łatwo radę, to muszą być też inne.

Trochę odmienne co do natury okazuje się natomiast rozważanie kwestii wyższości w odniesieniu do słuchawek innych niż elektrostatyczne. Tu bowiem cały czas utrzymuje się różnica opisana na pierwszym etapie recenzji, tyle że może mieć ona nie tak drastyczną formę. Dobrze napędzane elektrostaty nie są aż tak migoczące i zwiewne, ale wciąż będą bardziej migotliwe i wciąż dążyć będą do uwypuklania szczegółów, a mniej do wypełniania i oddawania naprężeń. Nie przekażą aż tyle skumulowanej energii, nawet czerpiąc sygnał od gramofonu, chyba że kupicie samego Sennheisera Orpheusa, co wam raczej nie grozi. Są jeszcze wprawdzie w odwodzie transformatorowe przystawki do zwykłych wzmacniaczy, także energię elektrostatom poprawiające, ale z nimi tych Lambd nie sprawdzałem. Gdy jednak marzy się wam przekaz daleko ponad przeciętność subtelny, mogący odtworzyć łopot motylich skrzydeł a jednocześnie bas naprawdę całkiem konkretny oraz niezgorzej twardy, wówczas słuchawki elektrostatyczne winny być pierwszym wyborem. A gdy cenicie muzykalność ponad energię i siłę, to jeszcze tym bardziej. Wiele lat żyłem z elektrostatami i byłem naprawdę szczęśliwy, mimo iż do tych Lambd bardzo dużo im brakowało. Ale oczywiście i nieodmiennie warto najpierw samemu posłuchać, bo jedni ten typ słuchawek kochają do szaleństwa, a drudzy jakby mniej.

W punktach:

Zalety

• Niezwykle rzadko widywana subtelność brzmienia.
• Gdzie każdy szczegół jest wydarzeniem a szelest najcichszy pozeszywa.
• Szczególne rozwibrowanie całej muzyki, wyjątkowo sprzyjające brzmieniu instrumentów dętych, ale nie tylko.
• Znakomita szybkość.
• Dobra dynamika.
• Dobre światło – ani ciemne, ani jasne.
• Popisowa przejrzystość medium.
• Równie popisowe ożywianie przestrzeni.
• Brak pogłosowości.
• A przy tym świetna akustyka samego dźwięku.
• Żadnych kłopotów z zawsze przestrzennymi, naturalnie wyrażanymi sopranami.
• Uwodzicielskie piękno głosów.
• Solidny bas. Gdy się postarać, to naprawdę solidny.
• Przy dobrym odtwarzaczu, a jeszcze prędzej przy gramofonie, duża dawka energii i spora sprężystości.
• Mają całościowy, natychmiast słyszalny styl.
• Który wielu się bardzo podoba.
• Pozwalają posmakować jak grają najdroższe Staxy.
• Wygodne.
• Lekkie.
• Sympatyczne.
• Z odwołaniem do retro i wielkiej tradycji własnej marki.
• Nowe przetworniki.
• Symetryczny, wysokiej jakości kabel.
• Skórzane pady.
• Dedykowane wzmacniacze.
• Nie są droższe od wysokiej klasy dynamicznych i planarnych.
• Made in Japan.
• Polski dystrybutor.

Wady i zastrzeżenia

• Mniejsza scena niż u wyższych modeli.
• Dużo plastiku, chociaż mnie to nie przeszkadzało.
• Styropianowa wytłoczka to trochę mało jak na opakowanie słuchawek o takiej renomie i cenie.
• Specyficzne, a zatem nie dla wszystkich.
• Wypełnienia i dużej energii nie dostaniemy ot tak.

Dane techniczne:

• Słuchawki elektrostatyczne, otwarte, z przetwornikami Push-Pull.
• Pasmo przenoszenia: 7 Hz – 41 kHz.
• Pojemność: 110 pF (w tym kabel).
• Impedancja: 145 kΩ .
• Maksymalne ciśnienie dźwięku: 118 dB / 400Hz
• Prąd podkładu: 580V DC.
• Pady z jagnięcej skóry.
• Kabel miedziany, stopowo powlekany srebrem, o czystości 6N OFC, długości 2,5 m.
• Waga: 0.8 lb bez kabla / 1.1lb z kablem
• Cena: 1500 euro.

System:

• Źródła: PC, Accuphase DP-700, gramofon Nottingham Horizon z wkładką Ortofon Cadenza Bronze.
• Przetwornik: Phasemation HD-7A192.
• Wzmacniacze: Audion Silver Night PX-25, KingSound M-20.
• Przedwzmacniacz gramofonowy: Audion Premier.
• Słuchawki: HiFiMAN HE-6, KingSound KS-H3, Stax Lambda SR-L700.
• Interkonekty: Harmonix HS-101-Improved, Sulek Audio, Tara Labs Air1.