Recenzja: Naim CD5 XS

Odsłuch: Z Xavianami XN-125

Wszystkie elementy składowe reprodukowanego dźwięku zasługują na duże uznanie, a nie jest to częsta sytuacja w tym przedziale cenowym.

 Trzy razy tańsze Xaviany zagrały innym dźwiękiem, nieco niższym, z mocniejszym akcentem basowym a mniejszym sopranów. Także uwidaczniała się u nich sopranowa dźwięczność, jednak nie tak mocno i dominująco. Mocniej kładły akcent na średnicę i niższe tony, a dźwięk miały gładki, aksamitny, otulający. Przy nieco ciemniejszym oświetleniu i czarnym tle budowały lampową atmosferę bliższą wzorcowi bardziej nasyconemu, ale wciąż było jednocześnie całkowicie przejrzyście i dynamicznie. Ogólnie pojawiła się tu prezentacja pośrednia. Taka ani do końca lampa, ani tranzystor, tylko ogólnie świetne brzmienie; jednocześnie realistyczne szybkością i przejrzystością, a zarazem przytulne lekką powłóczystością, minimalną wprawdzie ale już się zaznaczającą. Wciąż był to bardzo szybki atak ale już troszkę dłuższe wybrzmienia, bynajmniej jednak nie przeciągnięte, tylko takie w sam raz by kochać je za ten dźwiękowy popis a jeszcze nie doznawać żadnego wrażenia zbytniej dźwiękowej ociężałości. Wciąż dominował także realizm, a przywołanie wykonawców było wysokiej jakości. Głębokie brzmienie epatowało dużym kontrastem, wynikającym z ciemniejszego tła i głębszego zejścia na dole, na którego podkładzie soprany ładnie się eksponowały. Soprany te nie szły aż tak wysoko jak u Kudos, ale niewątpliwie pozostały dźwięczne, nie dając żadnego poczucia braku. W ogóle było to całościowo brzmienie, do którego w żaden sposób nawet przy dużej dozie złośliwości nie można by się było przyczepić. Oferowało w dużych dawkach wszystkie audiofilskie przymioty, od góry do dołu oraz wzdłuż i wszerz. Dobra scena, wyraźnie zaznaczone i dźwięczne soprany, lekko podkreślona, zarazem realistyczna i zmysłowa średnica, a także zaznaczający się dół. A wszystko to z atmosferą, klimatycznie, swobodnie a jednocześnie uwodzicielsko. Z lampowym powabem, a przecież całkowicie tranzystorowo. Słuchając z zawiązanymi oczami podejrzewałbym, że gra dynamiczny tor lampowy a nie cztery tranzystorowe klocki.

To naprawdę kojąca myśl, że są jeszcze na tym świecie producenci, którzy nie wykorzystują niższego segmentu do odcinania kuponów.

Pora w kontekście tego wszystkiego skupić się na samym odtwarzaczu, a ściślej komplecie złożonym z odtwarzacza i zewnętrznego zasilacza. Myślę, że nikomu kto przeczytał co już napisałem i gotów w to uwierzyć, nie muszę udowadniać, że niezbyt jak na audiofilskie realia drogi, drugi od dołu a trzeci od góry z oferowanych przez Naima odtwarzacz CD5 XS, zrobił na mnie świetne wrażenie. Podobał mi się wygląd, podobała obsługa i podobało brzmienie. Szczególną sympatią darzę czarne klocki, a ten jest najczarniejszy z czarnych. Lubię także zielony kolor, a on takim świecił. Obsługa okazała się bardzo wygodna, zarówno w mierze tego napędowego kołowrotu, wyjeżdżającego z elegancją i równie efektownie się zamykającego, z lekkim końcowym pociągnięciem magnetycznego mocowania, jak i pilota, który mimo skromnego wyglądu okazał się bardzo poręczny. Samo zaś brzmienie, jak na ten przedział cenowy, to tylko klaskać. Zrobiło równie znakomite wrażenie jak to niegdysiejsze od włoskiego Lectora CDP-7, podobnie kosztującego ale inaczej śpiewającego. Lector jest bowiem lampowo ciepły i średnicowo lubieżny, ale nie ma takiej dynamiki. Naim jest od niego szybszy i dużo bardziej dynamiczny, a samo brzmienie ma też w stronę lampy, ale oszczędniej, w bardziej wyważony sposób. Nie skupia się na samej średnicy, bardzo szeroko ogarniając całe pasmo, czego sopranowe pienia z monitorami Kudos dowodem i czego dowodem brzmienia basowe ze słuchawkami. Głośniki monitorowe to bowiem niespecjalna okazja do testowania potęgi basu, chociaż Xaviany i Kudos potrafiły bas elegancko wyrazić. Jednak dopiero słuchawki AKG K812 wraz z własnym słuchawkowym wzmacniaczem Naima pokazały jaki basowy diabeł w tym wszystkim siedzi, ale o tym będzie dokładniej w recenzji samego Naima Headline’a, która niebawem.

Pozostaje się rozsiąść z pilotem w dłoni i podziwiać klasę marki Naim.

Zapewniam wszakże, że basu ma ten odtwarzacz masę i o to niech nikogo głowa nie boli. Masę ma też sopranów, i to takich popisowych, a pośrodku tego średnicę, która do przodu się nie pcha ani do tyłu nie cofa, tylko bardzo dobrze się produkuje, dając powody do aplauzu a nie narzekań. Szczegółowość, dynamika, całościowa tonacja i nasycenie barwą jak na czysty tranzystor za kilkanaście tysięcy są wręcz zdumiewające; i w ogóle nie ma to jak pisać recenzje rzeczy które się podobają. Sama radość. Radość słuchania i radość opisu.