Recenzja: Zingali Client Nano

Budowa

Zingali Client Nano

   Testowane tutaj małe Zingali mają kolor dla swego twórcy chyba najbardziej charakterystyczny, zwący się Cherry Gloss, czyli prezentujący mocne złamanie, nie kojarzące się raczej z wiśnią, tylko jako melanż różu i beżu.  Z bliska widać, że to lakierowane drewno, ale z daleka wydają się jakby były wykonane z jakiegoś innego, bardziej niepowszedniego tworzywa, a jednocześnie większą uwagę niż sama faktura surowca przykuwa kolor i kształt. Małe Zingali, tak samo jak te duże, posługują się bowiem niepowszednią kolorystyką i technologią głośnikową Omniray, czyli opatentowanymi i stosowanymi tylko przez tę firmę głośnikami tubowymi, nie sterczącymi na zewnątrz niczym jakieś samotne trąby, tylko schowanymi w głębi obudowy i spoglądającymi na nas wielkimi kielichami wylotów. Identycznie wygląda to w tym wypadku, tylko na małą skalę. Ale i tak, mimo małości, wyglądają te Client Nano bardzo niepospolicie i nieco tajemniczo, powierzchownością i kolorytem odstając od wszystkiego normalniejszego, wszystkiego co wokół. A przy tym zdobią. Żona, która nie jest entuzjastką wszystkich tych audiofilskich mniejszych czy większych precjozów walających się po mieszkaniu, ku memu zaskoczeniu oświadczyła, że mogłaby gdzieś postawić jedną taką małą kolumienkę dla samej ozdoby, niczym jakiś flakon albo modernistyczną rzeźbę. Bo faktycznie, gdzie ich nie umieścić, wyglądają efektownie, wzrok do siebie nieustannie przywodząc. Pełnią więc rolę nie tylko użytkową, ale i zdobniczą, co niewątpliwie podwaja wartość. Nie wiem czy taki był zamiar twórców, ale tak to wyszło, do pozytywnej oceny się przyczyniając. Udało się zatem świetnie i początek mamy niezgorszy, zwłaszcza że gabaryty są naprawdę niewielkie i z zamierzoną lokacją nawet na małym stoliku czy biurku nie będzie problemu. Pozostaje mieć nadzieję, że właściwości brzmieniowe nie odstają od powierzchowności i także wiele radości przysporzą.

Na pierwszy rzut oka sprawiają wrażenie miniaturowej repliki pełnowymiarowych kolumn włoskiej marki

Takie oczekiwania i nadzieje są w tym wypadku jak najbardziej zasadne, bowiem małe Zingali małymi wprawdzie są, ale bynajmniej nie tanimi. Kosztują aż osiem tysięcy, co przy wzroście dwudziestu dwóch centymetrów i wadze niecałych dwóch kilogramów nawet w podwojeniu za parę daje niemałą kwotę na centymetr sześcienny i kilogram masy. A zatem powinniśmy oczekiwać naprawdę wybitnej jakości, mimo iż kumulacja wartości w jednostkach wagi i objętości ulega sporej redukcji kiedy uwzględnić obecność subwoofera, który stanowić może (chociaż nie musi) część kompletu – gabarytami i wagą bardzo nad głośniczkami górując, a ceną już tak nie strasząc, bo kosztuje taki sub raptem dwa tysiące. Tak więc na komplet z subem trzeba wyłożyć dychę, a na same Nano osiem.

Ponieważ na stronie producenta nie ma w momencie kiedy to piszę żadnych odnośnie tych najmniejszych Zingali informacji, od razu wyjaśnię, że podłączenie kompletu z subem nie różni się od podłączenia samych głośników, poza ewentualnie trochę większą potrzebną mocą systemu wzmacniającego (głośniki oddają 30 Watów, a sub 150) oraz koniecznością posiadania drugiego kompletu kabli głośnikowych. Prostota jest całkowita, bo nie potrzeba żadnego wzmacniacza ze specjalnymi odczepami, ani tym bardziej osobnego drugiego, tylko wszystko podłączyć można szeregowo, w te same terminale wyjściowe wzmacniacza, bez żadnych obaw o awarię. Sub ma bowiem osobne terminale głośnikowe „in” oraz „out”, co czyni sprawę banalną i oczywistą.

A nic z tych rzeczy – to kolejna pełnoprawna kreacja maestro Zingali.

Od strony technicznej wygląda to tak, że głośniki mają budowę dwudrożną z bass-refleksem, który w przypadku stania blisko ściany dobrze jest przytkać. Jedna droga tej dwudrożności to woofer o średnicy dwa i pół cala z 14-milimetrową cewką, a druga to tuba Omniray, także dwu i pół calowa, oraz osobny tweeter. Może to wspólnymi siłami oddać, jak wspominałem, 30 Watów, a impedancja wynosi 8 Ω przy skuteczności 89 decybeli. Dźwięk niesie się z tego dzięki tubowej konstrukcji szeroko, bo w kącie aż stu dziesięciu stopni, co bardzo dla takiej bliskiej lokalizacji jest przydatne, a pasmo obejmuje 150 Hz do 20 kHz, czyli dla miłośników niskiego zejścia sub jak najbardziej będzie wskazany. Ten sub z kolei, to już kawał łobuza, o wymiarach 45 na 50 centymetrów przy wadze dziesięciu kilogramów i oprawie z czarnego tworzywa. Skuteczność ma 92-decybelową, a pasmo zaczyna mu się na trzydziestu pięciu i kończy na stu pięćdziesięciu Hertzach. Można trochę żałować, że nie jest aktywny, ale przy takiej prostocie podpinania i tak wysokiej skuteczności nie powinien nastręczać problemów. Podział w głośniczkach Nano ustalono na poziomie 2,5 kHz z 12 decybelami na oktawę. Krótko mówiąc – jak to w tubach.