Odsłuch cd.

MrSpeakers Ether Flow C

Na lewym boku wszystkie wejścia i włącznik.

Z uwagi na także mobilny charakter testowanego z dwóch MrSpeakers wybrałem te zamknięte.

I zagrało to jeszcze inaczej: cieplej, a jednocześnie lżej i bardziej przejrzyście. Coś jakby samym ciepłem zastępować gęstość u NightHawk, a transparencję i wyraźność czerpać z HD 800. Z dodatkiem wszakże ważnego akcentu – mocniejszym czuciem ambience. W tle bardziej, a nie rozprzestrzenionego na całe medium – jako skutek fantastycznej szczegółowości, potrafiącej też obrazować ruchy i wiry powietrza. A w odniesieniu do reszty detali – jak skrzypnięcia, szmery, stuknięcia – traktującej je całkowicie muzycznie, bez najmniejszego podostrzania. Grało to niewątpliwie najradośniej i najprzyjaźniej spośród dotąd porównywanych, z niewątpliwym kunsztem muzycznym wspieranym przez techniczny. NightHawk były bardziej mrukliwe, ciemniejsze, dociążone, posępne – nie potrafiące też zobrazować owej magii ruchomego powietrza – ale wciąż bardzo klimatyczne. HD 800 zaś bardziej neutralne, szumiące sopranami i oddające, lecz minimalnie słabiej, ową ruchomość i zmienność ciśnieniową medium. MrSpeakers zaś najcieplejsze, promienne, pełne światła. Pięknie dźwięczne, szybkie i w całości oddane muzyce, co w przypadku wzmacniacza/przetwornika Woo wszystkim zresztą się udawało.

Fostex TH900 Mk2

Rozochocony tą sytuacją sięgnąłem także po Fostex TH900 Mk2, i ku pewnemu memu zaskoczeniu zaczęło grać tak, jak te słuchawki najbardziej od wzmacniaczy chcą. Z dozą ciepła, bez śladu obcości, super szczegółowo i jednocześnie muzycznie. Z też dobrym obrazowaniem ruchu powietrza, bez żadnych cienkości czy przesadnych akcentów u sopranów, a za to z akcentem basu; nie zachodzący na średnicę, ale na własnym terenie głębokim. Więc były to kolejne słuchawki, które z Woo grały bez zarzutu, ochoczo czerpiąc z jego ciepła, detaliczności i lampowej muzykalności.

Urządzenie jest nieduże, ale pogoni dowolne słuchawki.

Crosszone CZ-1

To już mnie tak rozochociło, że postanowiłem sięgnąć po ekstrema. Najpierw po nadzwyczajne Crosszone CZ-1, mające głośnikową stereofonię. Wierzcie, początkowo wcale nie planowałem, bo są to słuchawki kapryśne i w duecie ze sprzętem na poły przynajmniej przenośnym bym ich zupełnie nie widział. Tymczasem historia się powtórzyła, tyle że na bazie owej stereofonii. Znów grało to ciepło, transparentnie i z wychwytem niuansów. Bardzo dobrymi wokalami, do których indywidualizacji dołączyła stereofoniczna miksacja jakiej żadne słuchawki nie mają, dzięki której duet Simon & Garfunkel zabrzmiał jeszcze prawdziwiej. Nie wiem czy osobom nie lubiącym słuchawek ta ich stereofonia pomaga, lecz ponad wszelką wątpliwość buduje bardziej złożoną formę. Problem w tym, że nie każdy wzmacniacz potrafi się ze swą transparentnością przez tę złożoność przebić, jednak Woo nie miał problemu. Nie pojawiła się zbytnia gęstość, a w efekcie obraz mniej albo bardziej nieczytelny, tylko widoczność na pełną głębię, a pokaz stereofoniczny popisowy. W oprawie wszelkiej detaliczności i różnorodności brzmieniowej, że spokojnie można tych Crosszone z mobilnym Woo dla pełnej satysfakcji używać. Głębokie, ciemne, nasycone i jednocześnie transparentne brzmienie, z dodatkiem autentycznej a nie kalekiej dwukanałowości, niczym tutaj nie zaburzanej.

Abyss AB-1266

To żeby się jeszcze pognębić i wystąpić przeciw samemu sobie, na koniec sięgnąłem po Abyss AB-1266, o których wcześniej stwierdziłem, że gdzie im do przenośności. Crosszone do głośnego grania potrzebowały potencjometru na „4-5”, a Abyss „7-8”. Pomimo starszej wersji, trudniejszej do napędzenia, Woo radził sobie z nimi bez problemu, niczym solidny wzmacniacz stacjonarny. Wypełnienie, szybkość i dynamika nie doznawały uszczerbku, a całe brzmienie charakteryzowało się tym, o czym w recenzji tych Abyss pisałem.

I to z klasą. Naprawdę klasą.

Mają niezwykłą cechę grania nawet słabego materiału plikowego w sposób szczególnie ujmujący, tak jakby jakość samych nagrań im nie robiła różnicy. Głównie za sprawą tego, że uprzestrzenniają i dodają masy sopranom, co przy najwyższej klasy aparaturze wymaga pieczołowitości toru, ale w sytuacji komputerowej sprawdza się nieodmiennie. Zaczynasz słuchać i od razu zostajesz dźwiękiem oczarowany, bo nie ma on żadnej wady, a ma ujmujący czar. Na ich tle T1 okazują się nazbyt ostre i sztucznie naprężone, a HD 800 mają za cienkie i zbyt krzykliwe soprany. NightHawk są mniej przejrzyste, a Crosszone i MrSpeakers nie tak aż potężne i nie tak trafne tonacyjnie. Realizm aż bije z Abyss i jednocześnie niczego nie dają w przedobrzeniu.. Tak jakby ich najmniejsza wygoda chciała powiedzieć: Widzisz, są pewne koszty, ale też za nie nagroda. Nagroda basu potężnego, głosów najbardziej prawdziwych i sopranów najpiękniej dźwięcznych. Przestrzennych, prężnych, wydatnych, a jednocześnie niekrzykliwych. To prawda, że stereofonii Crosszone Abyss nie potrafią powtórzyć, rozrzucając i separując kanały uproszczonym stylem słuchawek, ale jako rekompensatę przywołują misterium tajemniczości i wyjątkowego tchnienia muzyki. Trafności, urody, piękna, swoistego poczucia spełnienia. I przetwornik ze wzmacniaczem od Woo w zupełności do tego wystarcza.

Migawka ze smartfonem

Aby nie było, że coś pomijam, posłuchałem też WA8 (via dostarczany z nim przyzwoitej jakości kabel) z Apple iPhone 6S. By zdiagnozować bardzo tylko nieznaczne obniżenie jakości, zapewne skutkiem gorszego właśnie kabla oraz braku iDefendera. Minimalny ubytek dociążenia i odczuwania medium w zamian za lepszą cokolwiek transparentność i większą nieco przestrzeń. Wszystkie pozostałe cechy na tym samym z grubsza poziomie, w oprawie przyjemnego ciepła i świetnej, niespotykanej w sprzęcie przenośnym muzykalności.

Moja szczera rekomendacja.

Więc kiedy się już decydować na przenośne użycie, będzie się można cieszyć w ruchu ulicznym czy plenerze wyjątkową jakością dźwięku, choć pewnie chętniej wykorzystywaną zaletą bateryjnego Woo będzie możliwość przenoszenia go z miejsca na miejsce niż używania po drodze. Używania w hotelu, pensjonacie, schronisku, na obozie; także w pracy, o ile ktoś może sobie tam na słuchanie pozwolić. A mobilnie także na jachcie, na rowerze i w końcu też na piechotę. Ostatecznie kilogram przewieszony przez ramię to nie jest żaden problem.