Budowa

Imperium kontratakuje?

   Odnośnie tych innowacji. Sony nowatorskie być musi, taka już jego natura. Nie tak trochę, dla picu, żeby się nikt nie czepiał, tylko tak na całego, żeby coś udowodnić. Pokazać oniemiałym, że da się o czym nie śnili, na przykład zrobić w słuchawkach dynamicznych membranę φ 70 mm. Gdy w 2009 roku Sennheiser po latach posuchy (zupełnie tak jak Sony) na słuchawki flagowe wreszcie się zdobył i wypuszczał swe sławne HD 800, uraczył czytelników w materiałach technicznych wiadomością, że membrany o średnicy powyżej 50 mm wpadają w rezonansowe zniekształcenia i chcąc sobie z tym radzić trzeba na środku większej wyciąć dziurę, co te zniekształcenia powstrzyma. I faktycznie, przed tymi HD 800 (z dziurą i w efekcie membraną o średnicy φ 56 mm) największą taką membranę miały flagowe Audio-Technica ATH-W5000 i miała ona średnicy 53 mm. Nie powiem, że na pewno, bo chronologia się nie zgadza, ale być może po trosze jednak na złość te nowe flagowe Sony nie mają w membranie dziury, a mimo to jej średnica to owe 70 mm. (Proszę pamiętać, że rozmawiamy o konstrukcjach dynamicznych, bo planarne to inna broszka i tam membrany spotyka się jeszcze większe.)

Odnośnie tej diafragmy. Producent określa ją jako „bezkrawędziową” (free-edge) – znaną już z modelu Z7, wykonaną tym razem z pokrytych aluminium „najcieńszych materiałów” i z magnezową kopułą w centrum nad cewką typu CCAW (Copper-clad aluminium wire) z neodymowym magnesem. Diafragmą o grubości zaledwie 30 mikronów, co pozwala osiągać na górze pasma częstotliwość aż 120 kHz. O średnicy dwa razy już wymienionej, co z kolei  okazuje się ważne nie tylko z uwagi na jakieś wyścigi, bowiem przeciętne ludzie ucho ma wymiar 65 mm, dzięki czemu tak duża membrana może z zapasem objąć je dźwiękiem. Stosownie do tego duży jest także magnes i razem tworzą okalającą ucho sferę dźwiękową, jakiej nie miały jeszcze żadne słuchawki dynamiczne. Lecz to i tak nie koniec, bo przy membranie zjawia się też „Fibonacci-patterned Grill”, noszący wprawdzie imię włoskiego matematyka, ale o kształcie spotykanym przede wszystkim w przyrodzie, na przykład w rozmieszczeniu nasion u słonecznika. Jest to tak zwany złoty podział, zapobiegający rezonansom, czyniący w tym wypadku dźwięk szczególnie czystym, niezaburzonym i gładkim.

Siatka Fibonacciego znajduje się przed membraną, a za nią muszla konstrukcji pół zamkniętej, złożona też z odpowiednio uformowanej siatki rusztowania, na którą przychodzi akustyczny filtr tłumiący rezonanse ze specjalnego włókna i dopiero sama osłona. To oczywiście podwaja eliminację szkodliwych rezonansów i dzięki temu słuchawki całkiem niemal są od nich wolne. Pozwala to im nie tylko zabezpieczyć słuchacza przed zniekształceniami, ale także podnosić klarowność brzmienia i chronić mikro dźwięki przed zatraceniem w szumie.

Czarną skrzynią.

Ogólnie biorąc konstruktorzy dają jasno do zrozumienia, że bardzo są z siebie zadowoleni, bo to są po prostu najlepsze słuchawki. Przyczynia się do tego także specjalna konstrukcja pałąka, wykonanego ze stopowego tytanu plus aluminiowe chwytaki, a także specjalnie uformowane, grube pady z jagnięcej skóry. Także wysokogatunkowy kabel z miedzi pokrytej srebrem, którego dwa egzemplarze – symetryczny i zwykły – dostajemy w komplecie. Tu jednak mała uwaga: słuchawki pod względem kabli są dość specyficzne, bowiem niesymetryczny ma mały jack, a symetryczny także mały wtyk (4,4 mm), tyle że z powiększoną ilością rowków. Co gorsza, ten symetryczny pasuje wyłącznie do stacjonarnego wzmacniacza słuchawkowego Sony i nigdzie poza nim go użytecznie nie wetkniesz. Kable są oczywiście odpinane, a ich mocowanie bardzo stanowcze, śrubowe. Oba są długie i elastyczne, a także wystarczająco gładkie, by nie hałasować w kontakcie z ubraniem.

To wszystko idzie w wielkie pudło z czarnej skóry, wyłożone czarnym atłasem. A w pudle oprócz słuchawek i papierów także trzykieszeniowe etui na oba kable i te papiery. Pudło jest  bardzo eleganckie, czarne niczym sadza w kominie, a same słuchawki duże, też czarne, ale z mieniącym połyskiem, chociaż generalnie matowe. Pokrywy muszel są od zewnątrz z cieniutkiego tworzywa w jodełkę, podścielonego nie do końca spoistym wypełnieniem (stąd oficjalnie są pół-zamknięte), mieniącego się jedwabiście półmatowym połyskiem. Grube i całkiem z kolei matowe pady bez problemu obejmą uszy, a obszyty matową jak one skórą pałąk nie gniecie ani trochę. Regulację ma karbowaną na wsuwających się w pałąk prowadnicach, ale karby, mimo że grube, za lekko ustępują, przez co regulacja trzyma co prawda, ale nie jakoś specjalni mocno.

Karby grube,  suw gładki, czyli sytuacja dokładnie odwrotna niż u Beyerdynamic T1, gdzie karby są wprawdzie płyciutkie, ale za to ślizg tak oporny, że drogą przypadku ustawienia nie naruszysz. Tymczasem u Sony o przypadkowe przesunięcie nietrudno, toteż zakładać je trzeba z uwagą. Kiedy już siądą, to siedzą, ale osadzać trzeba z wyczuciem. Za to kabel się nie wysuwa – mocowanie śrubowe go trzyma i prędzej urwie niż puści. W komplecie jest przejściówka na duży jack, ale polecam tą od AudioQuest NightHawk – jest najlepsza na rynku. Specyficzne końcówki są następstwem dedykowanego wzmacniacza stacjonarnego Sony TA-ZH1ES i dedykowanego odtwarzacza przenośnego Sony NW-WM1Z, do których akuratnie pasują. Szkoda zarazem, że symetrycznej przejściówki na 4-pin nie dają, bo taka presja na własny wzmacniacz to granda. Przyznać jednakże trzeba, że ten ekskluzywny mały jack symetryczny jest większy od normalnych nie z uwagi na ekskluzywność, tylko Sony doszło do wniosku, że węższe nie trzymają jakości.

A w niej słuchawkami.

Słuchawki wykonywane są całościowo w Japonii i bardzo się tym szczycą. Od siebie je zaś pochwalę za wyjątkową izolację we/wy. Mocno wytłumią dźwięk otoczenia, a sam słuchacz swoim słuchaniem nikomu życia nie będzie zakłócał. Tak więc zadowolona żona i dzieci śpią spokojnie, a zadowolony audiofil w muzycznym swoim świecie hałasem sobie hasa. To wszystko, że przypomnę, pomimo konstrukcji formalnie półzamkniętej, zamkniętej lepiej od zamkniętych. Chwalić też można za wygodę, która jest naprawdę niezgorsza, za mocny uchwyt głowy, że podrygujesz ile chcesz, a także za stosunkową lekkość, bo ważą bez kabla 385 g, a kabel też nie jest ciężki.

Osiągi mają imponujące, bo pasmo obejmuje 4 Hz – 120 kHz, a przy 64-ohmowej impedancji skuteczność sięga 100 dB. Napędzać zatem bardzo łatwo, a słychać winno być wszystko. Trzymetrowej długości kabel i pewny chwyt pałąka zapewniają swobodę ruchu, duże pady i lekkość gwarantują wygodę, a japońskie wytwórstwo (miejmy nadzieję) bezusterkowość. Opakowanie godne przedmiotu, wsad technologiczny wysoki, a cena budząca szacunek u tych, co po cenach sądzą. (U nas to jedenaście tysięcy, a w Stanach siedem sześćset w przeliczeniu na złote.)