Recenzja: Sennheiser IE 800

Odsłuch cd.

Trzeba to jednak powiedzieć jasno:

   Od świetnego grania przy komputerze przejdźmy do stacjonarnego sprzętu. Zabrałem ze sobą Phasemation i wielokrotnie trenowaną metodą podpiąłem symetrycznie do odtwarzacza, by mierzył się z niesymetrycznie podpiętym ASL Twin-Head.

Odnośnie wzmacniaczy i słuchawek (bo do porównania wziąłem także Denony AH-D7100).

Denonom wzmacniacze były prawie obojętne, gdyż one bardzo lubią Phasemation. Natomiast IE 800 wolały Twin-Heada. Nie jakoś szczególnie, ale jednak w zaznaczony sposób. Dźwięk z lampowca był u nich głębszy, przestrzeń lepiej rozplanowana, a lekki pogłos wszystko to jeszcze dodatkowo pogłębiał i ozdabiał. Ogólnie high-end we właściwym dla słuchawek dokanałowym stylu, znanym już z Westone4. Bliski, namacalny, bardzo realny, bardzo głęboko w nagrania przenikający. Odnośnie porównania z Denonami, to te grały jeszcze trochę głębiej, a bas miały jeszcze nieco mocniejszy. W sumie prezentacje tych jakże różnych konstrukcyjnie słuchawek okazały się jednak bardzo podobne, identyczne w jakichś osiemdziesięciu, dziewięćdziesięciu nawet procentach. Ta sama barwa, sposób budowania przestrzeni, temperatura przekazu, bardzo mocny akcent basowy. Wszystko bardzo zbliżone i silnie skłaniające do słuchania. Jak zawsze kiedy się słucha słuchawek najwyższego lotu. Jednocześnie trzeba zaznaczyć, że dźwięk całościowo lepszy był u obu ze sprzętem stacjonarnym i odtwarzaczem niż przy komputerze, i to lepszy o sporo. Kreował go tym razem nie mój Cairn, tylko wieloformatowy Ayre C-5, grający przyjemnym, analogowym brzmieniem o gładkiej i melodyjnej konsystencji pojawiającej się na wysokim pułapie technicznym.

źródło dźwięku musi być naprawę dobre!

Jednocześnie muszę wspomnieć, że na sprzęcie stacjonarnym sposób ułożenia słuchawek w kanale słuchowym okazał się mieć znaczenie dużo większe, a ich głębsze usadowienie bardzo ważne. To jest niestety poważny problem z dokanałówkami, o ile ktoś nie ma przyjaznego im kształtu ucha. Można ogromnie się naciąć, bo niewielki błąd przy aplikowaniu potrafi stworzyć wrażenie, że słuchawki są marne albo przeciętne. Że grają nienaturalnie, tekturowo, technicznie. Tymczasem właściwe ułożenie zmienia sytuacje o sto osiemdziesiąt stopni, czyniąc dźwięk naturalnym, bogatym i gęstym.

Była kiedyś taka historia, że ktoś kupił Shure E2 i potem ogromnie na forum się skarżył, że to koszmarne słuchawki, grające nieprzyzwoicie marnym dźwiękiem i jak mogłem je chwalić w recenzji. Powiedziałem temu komuś, że skoro tak dla niego grają, to nie ma innej możliwości, tylko ich sobie dobrze w uchu nie zainstalował, i poradziłem, by się za to jeszcze raz i tym razem dokładniej zabrał. No i faktycznie, okazało się, że słuchawki są znakomite, tylko o więcej uwagi przy aplikacji do uszu proszące. Tak więc trzeba z dokanałówkami bardzo uważać i mocno się starać o właściwy dobór końcówek oraz dobre ich usadowienie. A kiedy taki stan osiągniemy, Sennheisery IE 800 odwdzięczą się high-endowym brzmieniem, które całe jest świetne, a bas jak na słuchawki dokanałowe wyjątkowo imponujący, podobnie jak szybkość dźwięku i przestrzeń. Kawał dobrej roboty, Mr Sennheiser. Tym razem trzeba pogratulować.

To prawdziwie audiofilskie dzieło, żartów nie ma.

Na koniec jeden drobiazg, zabawny a irytujący. Słuchawki są produkowane w Niemczech, co w materiałach informacyjnych, na stronie producenta i we wnętrzu pudełka wyraźnie napisano. Tymczasem polski dystrybutor nakleił na spód pudełka karteczkę, na której drobniutkim niczym w umowach kredytowych druczkiem napisano, że produkt pochodzi z Chin. Aż się prosi o uwagę – zdecydujcie się z łaski swojej Panowie, bo Chiny chyba nie leżą w Niemczech ani odwrotnie.

Ale tak naprawdę IE 800 pochodzą z Niemiec. Tak w każdym razie wszem i wobec głosi producent.