Budowa

Tym razem przyjrzymy się, a raczej przysłuchamy się najnowszym kablom sieciowym z Oyaide z serii Tunami:

   Oba recenzowane przewody są wariantami pierwotnego, skierowanego tylko na rynek japoński, kabla zasilającego Oyaide Tunami GPX. Oba mają więc, zgodnie z przeznaczeniem, europejskiego typu wtyki (sygnowane dodatkiem małej litery „e”), a przy tym identyczną budowę wewnętrzną. Oba też stanowią już drugą wersję tej wariantowości, oznakowaną symbolem V2. Różnią się przy tym dość znacznie ceną, jako że Tunami GPXe V2 kosztuje 1890, a GPX-Re V2 2790 PLN. Różnią się także wyglądem, ponieważ ten bez „R” ma czerwone, a ten z „R” białe wtyki. No i różnić się muszą budową, skoro inaczej kosztują, a wraz z tym oczywiście brzmieniem.

To ostatnie piszę bez skrępowania i z całkowitym lekceważeniem dla wszystkich twierdzących, że przewód zasilający żadnego własnego brzmienia posiadać nie może. Różnice są oczywiste i nie ma się przy tym co zatrzymywać w sensie samego ich zachodzenia, tak więc skupimy się wyłącznie na czym różnice te polegają. Ale o tym za moment.

Zatem, w myśl tego co już napisałem, różnica w budowie nie dotyczy samego kabla, bo ten u obu jest identyczny, bazujący na linkach z miedzi 102 SSC o przekroju 5,5 mm kwadrat, skręcanej w trzy wiązki i trójwarstwowo ekranowanej. Same te wiązki są zaś (rzecz istotna) skręcane z siłą większą niż ma to miejsce normalnie, tak by wycisnąć spomiędzy drucików pracujące tam jak izolator powietrze i nadać wiązce bardziej spoistą strukturę. Przewody tak powstałe nawiązują do kabli profesjonalnych, mogąc przewodzić prąd o napięciu aż 600 V i natężeniu do 30 A.

…GPX V2…

Równie ważny okazuje się trójwarstwowy ekran, na którego izolację składają się licząc od zewnątrz: powłoka z izolującej od zewnętrznych zakłóceń magnetycznych folii miedzianej, karbonowy dielektryk o własnościach demagnetyzujących oraz położona na samych przewodach warstwa przechwytująca ciepło. To trójwarstwowe nowego typu izolowanie jest właśnie tą nowością, dzięki której oznakowano przewody jako V2. Całość ląduje dodatkowo w solidnym, czarnym płaszczu izolującym bez żadnych ozdobnych oplotów i jest dość sztywna, ale pozwala się koliście skręcać. Dodatkową zaś rolą tej najbardziej zewnętrznej izolacji jest tłumienie zewnętrzynch wibracji, na przykład od wibrującej podłogi.

Identyczna wiązka przewodząca, a różnica w cenie tak duża? No, owszem, ale o niej decydują nie przewody lecz wtyki. Te od tańszego, czerwone, to wtyczki P/C-046 Special Edition „ITALIAN RED”, wykonane z brązu fosforowego powlekanego palladem i złotem, a te zastosowane w droższym białym to wtyki P/C-004 Special Edition „ASPIRIN WHITE”, wykonane są z miedzi berylowej pokrytej palladem i platyną. U tańszego zatem brąz fosforowy i złoto, a u droższego miedź berylowa i platyna. I to, proszę państwa, słychać.

…oraz GPX – R V2.

Ale nim usłyszymy różnice, rzucę jeszcze, że oba  kable lądują w czarnych, tekturowych pudłach z odnośnymi zdjęciami na pokrywach i dumnymi napisami „BRAND NEW 102 SSC JAPAN MADE”. Jednakże dla użytkowników najważniejsze będzie, że obiecują za te swoje umiarkowane pieniądze zakosztować brzmieniowych smaków jak przy użyciu kabli naprawdę bardzo drogich, na które prawie nikogo nie stać.