Recenzja: Leben CS-300F

  Brzmienie cd.

Samurajów dwóch

   Jedźmy dalej po skali kosztowności i domniemanej lepszości słuchawek, a w jazdy tej ramach sięgnijmy po Beyerdynamic T90.

W tym miejscu zmuszony jestem poczynić istotną dygresję, dając jednocześnie upust złości. Otóż wzmacniacz otrzymałem od dystrybutora z adnotacją, że wrócił właśnie od innego recenzenta i trzeba się śpieszyć z pisaniem, bo ktoś już chce go kupować, a przedtem oczywiście posłuchać. Rozumie się samo przez się, iż w tej sytuacji należało zakładać, że został całkowicie wygrzany, no bo jak inaczej sporządzić sensowną recenzję? W dobrej wierze przyjąłem to do wiadomości, uskuteczniłem rozległe odsłuchy, wysrożyłem się na rzeczy niedobre, wychwaliłem pozytywy i cały szczęśliwy zamknąłem temat. Już miałem go pakować i odwozić, ku niezadowoleniu syna, któremu bardzo przypadł do gustu i męczył go od rana do wieczora swoim rockowym repertuarem, ale postanowiłem coś sprawdzić, bo w pobliżu wygrzewał się całkiem jeszcze surowy wzmacniacz Sennheisera, a mnie naszła chętka dowiedzieć się, jak też gra on po trzech dniach rozgrzewki względem wygrzanego już całkowicie Lebena, o którym powszechnie wiadomo, że do słuchawek Sennheiser HD 800 też jest jakby stworzony. No i się porobiło. Podpięte HD 800 zagrały zupełnie inaczej niż dwa dni wcześniej, a inne słuchawki także, w związku z czym można było zaczynać recenzję od nowa. A nie ma nic gorszego niż pisać raz jeszcze to samo. Szału od tego można dostać, bo żal zmarnowanego czasu, wytężonych a bezsensownych odsłuchów i straszna złość bierze na wszystkie te uwagi krytyczne, które okazują się przedwczesne i w efekcie niedorzeczne. No ale co robić? Podziwiać można jedynie talenty tych, którzy recenzje w oparciu o niewygrzane urządzenia pisać potrafią. Dobrze chociaż, że w brzmieniu Sennheiserów HD 600 niewiele się zmieniło, bo charakter pozostał ten sam, a jedynie ogólna jakość się poprawiła. Ale w przypadku wszystkich innych już tak łatwo nie było.

Wnętrze naszego bohatera

Do rzeczy zatem. Poprawki odnośnie brzmienia HD 650 już wcześniej naniosłem i tylko teraz dopiszę, że po wygrzaniu, a dokładniej – po pewnym dalszym podgrzewaniu – bo dwa dni uczyniły tu wprawdzie wiosnę, ale na pewno jeszcze nie lato, no więc po tym podgrzewaniu HD 650 zaczęły grać zdecydowanie lepiej, co w ich powyższym opisie zostało uwzględnione, aczkolwiek zapewne z czasem zagrają jeszcze lepiej. A teraz już o T90.

Napisałem za pierwszym razem, że nowej gwieździe Beyerdynamica nie udało się pobić dopasowania wzmacniacza Leben do Sennheiserów HD 600 i to się tak całkiem o 180 stopni nie odwróciło, chociaż zmieniło się bardzo znacznie. Aliści napisałem dalej, że dźwięk T90 był jakiś dziwny i rozdmuchany na średnicy, oraz takie tam różne obfite uwagi, których brzmieniowe inspiracje zmusiły mnie do powrotnego przejścia na Cairna; i z tym Cairnem okazało się być lepiej, chociaż nie tak do końca, więc ten tego i owego, a poza tym… i w ogóle…