Recenzja: Hegel H80

Budowa

Hegel H80…

   Podobnie jak cenę wzmacniacz gabaryty ma średnie. Typową szerokość 43 cm i wagę 12 kg. Wygląda przy tym całkiem sympatycznie. Są do wyboru wykończenia czarne i srebrne, a posiadane przez mnie czarne jest półmatowe i dobrze komponujące się z ciemnoniebieskim wyświetlaczem. Wyświetlacz ten stanowi punkt centralny panelu przedniego i jest duży, czytelny nawet z daleka. Okalają go dwie też duże gałki, z których lewa jest selektorem wejść, a prawa regulatorem głośności. Wraz z umieszczonym powyżej logo firmy stanowią wszystko co na tym froncie się dzieje, choć trzeba dodać, że nie jest onże front płaski niczym stolnica, tylko łukowato, centralnie wygięty ku słuchaczowi, nadając całości bardziej wysmakowanego wyglądu. Dużo więcej dzieje się za to z tyłu. Tu mamy dwa komplety wejść RCA oraz jeden XLR, jako że wzmacniacz jest podobnież w treści swej symetryczny, co na tych symetrycznych wyjściach powinno dać się usłyszeć. Producent zaznacza przy tym, że drugi komplet wejść RCA przewidziano dla kina domowego, ponieważ wzmacniacz ma być też czymś w rodzaju serca domowego centrum rozrywki. O jego nowoczesności nie świadczą wszakże wejścia analogowe tylko cyfrowe. Tych jest aż pięć i wszystkie mogą obsługiwać sygnał 24-bitowy, a są nimi dwa koaksjalne, dwa optyczne i jedno USB. Tak więc wzmacniacz faktycznie ma zadatki na domowy kombajn przemysłu rozrywkowego, podobnie jak te od Burmestera wychodząc śmiało naprzeciw nowym trendom. Jest nawet jeszcze bardziej uniwersalny, kryje bowiem DAC; i to taki, z którego producent bardzo jest dumny. Poza oczywistym gniazdem zasilania jest tam jeszcze równie oczywisty komplet wyjść głośnikowych, jednakże pojedynczy, tak więc z bi-wiringu nici. Włącznik główny znajduje się trochę nietypowo, ale za to wygodnie, bo na spodzie po lewej od przodu, nie trzeba więc sięgać za wzmacniacz by go uruchomić bądź dezaktywować.

…i miniaturowe centrum dowodzenia światem

Uzupełnieniem tego co widać jest mały pilot, na którym mimo małości znalazło się  miejsce dla wielu przycisków. Bardzo jest praktyczny i bezproblemowo działający nawet z dużej odległości. Można między innymi za jego pośrednictwem wygasić wyświetlacz, a wówczas podczas zmieniania jakichś ustawień zapali się on na momencik pokazując nową wartość i zaraz zgaśnie. Super sprawa.

Przejdźmy do tego czego nie widać. We wnętrzu obudowy siedzi patent, którym fundator Hegla, Bent Holter, bez ogródek się szczyci. Stanowi w pewnym sensie ideę założycielską całego przedsięwzięcia pod nazwą Hegel, ponieważ to na jego zaletach ufundowano nadzieję na wyjątkowość brzmienia i odróżnienie się od konkurencji. Zwie się ów patent  SoundEngine i pojawił na początku lat dziewięćdziesiątych jako rozwinięcie pierwotnej koncepcji Benta Holtera, w myśl której wzmacniacz powinien znikać z toru tak bardzo jak to tylko możliwe, dodając od siebie jedynie gołe wzmocnienie, nic więcej. Taki ideał nie jest oczywiście z różnych względów możliwy, bo inaczej mielibyśmy na rynku wyłącznie cudowne wzmacniacze, działające niczym czarodziejskie różdżki. Wróżki nie chcą się jednak podzielić swoim patentem i czarodziejskich różdżek nie ma. Pozostaje w takim razie SoundEngine, którego działanie ma to różdżkarskie naśladować na ile możność i sposób, podobnie jak zastępować piekielnie drogie i skomplikowane rozwiązania stosowane w najdroższych wzmacniaczach. Na czym rzecz polega nie wyjaśnię, ponieważ opisy producenta zawierają same ogólniki odwołujące się do zapobiegania zniekształceniom na poszczególnych stopniach wzmocnienia i ich sumowaniu. Wiele to nam nie mówi, ale za to podobno działa, co w stosownym momencie pozwolimy sobie sprawdzić. Poza tym wzmacniacz zaopatrzono w technologię DualPower, oznaczającą osobne ścieżki zasilania dla różnych jego sekcji, co także pozwala eliminować wzajemne zakłócenia, jak również technologię DualAmp, polegającą na pełnej separacji sekcji wzmocnienia napięciowego od sekcji wzmocnienia prądowego. (Skądś chyba znamy podobne rozwiązanie, zdaje się od Bakoona.) Wszystko to ma skutkować dwoma zasadniczymi efektami: spadkiem zniekształceń i wzrostem dynamiki.

A jest czym dowodzić

Dalej przeto Waszmościowie Audiofile, konie siodłać, szable w dłoń i hajda na tego Hegla, co to jakimiś nagrodami zza oceanu nas straszy. Nim go jednak na audiofilskich szablach rozniesiemy, podsumujmy sprawę.

Wzmacniacz jest nietypowy, ponieważ zawiera DAC. A DAC ten ma wysokiej jakości zegar i bardzo wysoko oceniane własne kości logiczne Hegla. Ma też ten heglowski wzmacniacz inne specjalne technologie – SoundEngine, DualAmp i DualPower. Obiecuje za ich sprawą być naprawdę znakomity i obiecuje to za stosunkowo niewielkie pieniądze. Ma dawać 75 W mocy na kanał i ogromne pasmo przenoszenia 5 Hz – 100 kHz. Odstęp szumu od sygnału i przesłuch międzykanałowy są w nim odgrodzone barierami powyżej 100 dB, a THD jest mniejszy niż jedna setna procenta. No to stępa, a potem kłusem i szarża.