Brzmienie

Szybki rzut oka na bogactwo złączy znajdujących się z tyłu i zaglądamy pod maskę Diabła.

   Po części to brzmienie zostało już opisane, jako że był Diablo jedynym wzmacniaczem towarzyszącym odsłuchom dopiero co zrecenzowanego, dedykowanego mu odtwarzacza Scorpio. Tak więc na pierwszy rzut oka pisanie jeszcze jednej recenzji wydaje się bezcelowym mnożeniem bytów. Tam grał Diablo ze Scorpio i tu grali razem, więc po co o tym raz jeszcze? Ale, jak często bywa, sprawa tylko pozornie jest prosta. Bo na przykład Diablo wcale nie był dedykowany Scorpio, tylko starszemu Mikado, a to był odtwarzacz z wyższego przedziału; więcej kosztujący i potrafiący. Poza tym nie mógł Diablo zasłużyć na miano najlepszej integry grając jedynie z własnej firmy odtwarzaczami, bo ani tych na rynku nie ma dosyć, by być aż takimi wyznacznikami, ani nawet Mikado to nie była podróż do kresu dźwięku. Dlatego dwie rzeczy w recenzji Scorpio zostały odłożone na czas recenzji Diablo: porównanie Scorpio z droższym dwakroć odtwarzaczem; i w tym, za jednym zamachem, bliższe kresu możliwości przebadanie potencjału samego Diablo. Wszystko zatem sprowadziło się do jednego – do odsłuchu z Accuphase DP-700; już nie produkowanym, zastąpionym nowszym ale bardzo podobnym DP-720, a w czasach rynkowej bytności kosztującym ponad osiemdziesiąt tysięcy.

Lecz najpierw przypomnienie, bo grał wpierw Diablo z Cairnem, a potem z partnerem firmowym Scorpio, a wówczas okazało się, że posiada zbiór zalet faktycznie pozwalających nazywać go wybitnym, w tym jedną stosunkowo prostą badawczo i opisowo, mianowicie dynamikę. Ta w gruncie rzeczy przynależy bardziej odtwarzaczom niż wzmacniaczom, o ile tylko dany wzmacniacz ma dość mocy dla podpiętych kolumn. Ale jeżeli ma, to raczej niewiele ograniczy i z doświadczenia wiadomo, że różnice dynamiczne bardziej będą zależeć od odtwarzaczy niż wzmacniaczy. Niemniej i wzmacniacz ma pod względem dynamiki sporo do powiedzenia, a to co mówił Diablo wskazywało, że z dynamiką radzi sobie bez zarzutu. Druga rzecz, także bardziej zależna od odtwarzaczy, ale z większą już rolą wzmacniacza, to czystość i wyraźność artykulacji.

Akurat partnerując Scorpio miał Diablo do czynienia z tymi walorami na świetnym poziomie, tak więc nie tylko dynamiki, ale także tych cech nie ograniczał. Trzecia natomiast właściwość, to już jego wyłączna domena, mianowicie neutralność – i to pod każdym względem z osobna, jak również w całościowym aranżu. Neutralność światła, temperatury, palety barw, dawki wycieniowania; a także szeroko rozumianej całościowej nastrojowości, na którą składają się też takie elementy, jak dozowanie na skali słodycz-gorycz, smutek-radość, chudość-pełność, młodość-dojrzałość, filigranowość-masywność, duże-małe, bliskie-dalekie, szybkie-wolne, płynne-szarpliwe, poważne-wesołe, skryte-jawne, nudne-ciekawe, itd.

Pod każdym z tych względów integra Gryphona okazała się neutralna, to znaczy zdolna przekazać dowolny zestaw cech organizowanych przez resztę toru. Niczego sama nie narzucała i gotowa była na każdy wariant. Świadczyły o tym nie tylko oba odtwarzacze, ale także trzy pary podłączanych kolumn i wiele podpinanego okablowania. Pod tym względem Gryphon Diablo okazał się o wiele bardziej neutralny niż mój lampowy zestaw, który pewne kryteria traktuje dosyć wąsko, nie pozwalając na brzmienie jasne, zbyt poszarpane, czy basowo wyjałowione. Sam zawsze mruczy basem, wygładza i upłynnia, a także stosuje w obfitej dawce światłocień, nie pozwalający na całkowitą jasność.

Czas dać diabelnemu wzmacniaczowi pole popisu.

Coś zawsze także ociepla i może nie tyle dosładza, co czyni dźwięki szczególnie giętkimi i płynnymi, w połączeniu z cieniowaniem nadając im melodykę, ze słodyczą wprawdzie nie tożsamą, ale względem słodyczy pokrewną, jako tak zwana słodycz głosów. Tymczasem Diablo nie. Jemu nie zależy, że tak antropomorficznie się o nim wyrażę. Jeżeli czegoś w źródle nie ma, albo okablowanie czegoś nie umie podtrzymać, to on sam o to nie zadba i niczego sam nie poprawi. Krótko mówiąc: przyjmuje postawę obojętną i zachowawczą, dopalając jedynie samą dynamikę i oferując potężną moc. Co do reszty jest neutralny, ale zarazem niczego nie psuje. I by to udowodnić, do akcji wkroczył Accuphase.