Recenzja: Focal Spirit Classic

Brzmienie: Z Sony Xperia SP i Heglem SUPER

Harman/Kardon SOHO

Problemem dla niektórych mogą być dość małe pady.

Hegel SUPER to takim mały-wielki skurczybyk. Naprawdę szkoda, że nie ma jeszcze jego wersji mobilnej. Pierwsze od razu SOHO pokazały co znaczy dobry wzmacniacz, i to jeszcze taki, który ze wszystkim co mu podpinać gra dobrze. Momentalnie zaszczepił ten Hegel słuchawki Harmana szczepionką naturalizmu, ograniczając ich sferę pogłosową i czyniąc z niej sam już tylko popis a nie jakiś w pewnym stopniu zbyteczny naddatek. Wygładził przy okazji brzmienie, przybliżył je i uczynił zdecydowanie bardziej prawdziwym, choć wciąż w takim przestrzennie zaaranżowanym spektaklu. Prawdziwość i muzyczne bogactwo były tu na zdecydowanie wyższym poziomie niż iPadem, mimo iż ten iPad taki z tymi Harmanami jest dobry i dopasowany.

Beyerdynamic DT 880

Oj, ale te Beyerdynamiki dostały windę w górę. Atmosfera im pociemniała, scena się rozrosła i zagrały w stylu całkiem jak Focale z iPadem, tyle że w nieco delikatniejszej, nieco mniejszymi dźwiękami operującej manierze. Te drobne dźwięki wychodzące na nas z mroku wędrowały w naszym kierunku nieraz z bardzo daleka, stwarzając wrażenie wielkiego, tajemniczego obszaru, będącego zupełnym przeciwieństwem tego jak grały z iPadem. Jest czymś doprawdy zdumiewającym jak wiele potrafi zależeć od wzmacniacza i źródła, i jak te same słuchawki potrafią oferować zupełnie inną aranżację tych samych utworów, przywołującą zupełnie inny zestaw muzycznych doznań i sferę klimatyczną.

Focal Classic

Na szczęście zakres regulacji ich położenia jest na prawdę duży.

Różnice między Focalami a Beyerdynamicami właściwie się nie zmieniły, jeśli pominąć kwestię oświetlenia. Beyerdynamiki bowiem, jak przed chwilą napisałem, zagrały zdecydowanie ciemniej i na większym niż z iPdem obszarze. W przeciwieństwie do nich oświetlenie u Focali się nie zmieniło, a nawet minimalnie pojaśniało, bo pojawiła się zdecydowanie większa przejrzystość a także połyskliwość. Wciąż była to prezentacja raczej ciemna niż jasna, ale znakomicie już transparentna i całkowicie bezpośrednia. Wielkość źródeł i kontakt z nimi była zgoła nie słuchawkowa tylko głośnikowa; zaskakując nasyceniem, mocą i wielkością sceny. Partia chóralna z IX symfonii Beethovena pod batutą von Karajana sprawiała przemożne wrażenie „bycia tam”, całościowego otoczenia przez wykonawców. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że gdyby uruchomić jeszcze lepszy wzmacniacz, doznanie to by osłabło a efekt zmizerniał, bo jak pisałem na wstępie, zawsze wszystko w świecie naszych zmysłów jest względne i nawet całkowicie bezpośrednie doznawanie realnego świata też potrafi się co do siły swego oddziaływania zmieniać. Inaczej wszak postrzegamy rzeczywistość po obiedzie przed telewizorem, a inaczej podczas skoku spadochronowego, albo podczas zdawania trudnego egzaminu, od którego zależy nasza przyszłość.

Szczególnie moim zdaniem godna odnotowania w przypadku prezentacji Focali Classic ze smartfonem i małym Heglem była muzyka rockowa. Co tu będziemy przed sobą udawali, młodzi ludzie przede wszystkim takiej muzyki słuchają, choć doskonale pamiętam, że w czasach licealnych wraz z kolegami pasjonowaliśmy się także muzyką poważną. Nie bacząc na to napiszę, że ciężki rock sprawdził się w systemie z Focalami rewelacyjnie. Półmrok, przejrzystość, bliskość wykonawców, przejmująco realistyczna wokaliza i duże, napierające instrumenty, z mocnym, wyrazistym basem na czele. Kontrastowość tego obrazu i kontrast mroku z przejrzystością niewątpliwie działały na wyobraźnię. Jak na kieszonkowy system – uczta.

Sprawdźmy, jak głośnikowa legenda poradziła sobie w nowy dla siebie środowisku.

Pora ruszyć w rejony systemów stacjonarnych. Rzućmy się zatem w objęcia wzmacniaczy Phasemation i ASL Twin-Head, jako że ich recenzje dawno już sporządzono i nie potrzeba w ich przypadku wybiegać z opisami przed orkiestrę. A w mierze opisywania słuchawkowych wzmacniaczy czeka nas, jak mawiał jeden z bohaterów Kosmosu Gombrowicza – rozliczna przygoda – jako że niebawem Naim, niebawem Questyle, niebawem Bryston. Ale zaraz, tego swojego ASL to chyba też jeszcze nie opisywałem? Tak, niewątpliwie. Lecz co komu po jego opisie, kiedy takiego ananasa nabyć nie można? Niedługo pojawi się za to recenzja wzmacniacza lampowego Abraxas, to się tam coś o jego podobieństwach i różnicach względem tandemu Twin-Head Croft napisze. A na razie bierzmy się za opis Focali.

Podpiąłem tedy, jak to miewam w zwyczaju, równolegle Phasemation i Twin-Heada do odtwarzacza EMM Labs kablami symetrycznymi i niesymetrycznymi, ruszając w kolejną audiofilską eksperiencję.