Recenzja: Final Sonorous X

Budowa

Drewniane opakowanie już nie robi takiego wrażenia jak miało to miejsce przy modelu Sonorous VIII.

   Odnośnie budowy i wyglądu, Final X jest w dużym stopniu powtórzeniem tańszego prawie o połowę modelu VIII. Od strony zewnętrznej tak naprawdę różnica jest tylko jedna, ale za to rzucająca się w oczy. W miejsce pokrycia muszli z czarnego, chropowatego tworzywa ABS, zastosowano aluminiowy pierścień powleczony błyszczącym chromem. Przechodzi on tak samo jak u ósemki skokowo w mniejszy pierścień stalowy pokryty złotem, co poprzez zestawienie metalu z metalem a nie plastikiem prezentuje się ładniej i bardziej przykuwa uwagę. Jest wszakże za to cena – słuchawki są znacznie cięższe. Miast 490 ważą 630 gramów, co czuć zarówno w dłoniach jak i na głowie.

O ile konstrukcja pałąka i padów w odniesieniu do modeli Sonorous VIII i Pandora Hope VI była ergonomicznie wystarczająca, zapewniając przyzwoitą wygodę (w każdym razie mojej głowie), o tyle u ważących podobnie co Audeze LCD-3 flagowych Sonorous X wydaje się zbyt skąpa. Powierzchnia i profil padów zapewniają trochę za słabe przywarcie, a to samo dotyczy otuliny pałąka, skutkując za dużym ciężarem przyjmowanym przez użytkownika na centymetr kwadratowy. Słuchawki czuć mocno po założeniu, a choć sam jestem na stres ergonomiczny dosyć odporny, to jednak nie mogę nie napisać, że ewentualny posiadacz Sonorous X musi się liczyć z dyskomfortem dźwiganego ciężaru. Da się wysiedzieć, ale na pewno mogłoby być lepiej. Otulina pałąka powinna być szersza, głębsza i bardziej miękka, a pady większą średnicę i lepszy profil. Co najmniej jak u Fostex TH-900 albo Stax SR-009. W końcu płacimy tyle, że możemy wymagać wszystkiego, także maksymalnej wygody. Zdaję sobie sprawę, że z tymi cenami i luksusem względem wygody nie zawsze sprawy idą gładko pod rękę, bo na przykład luksusowe bolidy wcale łatwo się nie prowadzą, a suknie balowe na pewno nie są szczytem użyteczności, niemniej trochę więcej wysiłku ze strony Final Audio w odniesieniu do profilowania padów i wyścielenia pałąka na pewno by nie zaszkodziło.

Co do wyglądu, względem „ósemki” jest jeszcze jedna różnica. Na identycznym pod względem kształtu pałąku zaciski prowadnic z napisem SONOROUS są w modelu X umieszczone na tle srebrzystym a nie na złotym, co lepiej się komponuje i jest dobrym pociągnięciem wizerunkowym, zapewniającym lepszą równowagę barwową. Poza tym wszystko jest identyczne, włącznie z kulistymi sworzniami mocowania muszel i płynną regulacją ich zawieszenia oraz półobrotowo mocowanymi kablami na jacki. Tu wszakże pewna uwaga. Modelu VIII używałem w testach z kablem 3-metrowym, a modelu X z o połowę krótszym, z którym został dostarczony. Poza długością kable są identyczne, ale tknęło mnie by je zamienić, jako że długość też ma w przypadku kabli znaczenie. No i się mieć okazała, ponieważ z krótszym model VIII zatracił opisaną w jego recenzji twardość, która najwyraźniej pochodziła jedynie z kabla. Twardość ta ma swoje zalety, czyniąc brzmienie na swój sposób efektownym, ale jak napisałem w tamtej recenzji – gdy zanikła przy wzmacniaczu Twin-Head, wówczas niewątpliwie stawało się lepiej. Tak więc z długością kabli trzeba uważać i dobrać sobie odpowiednią. To jednak żaden problem, bo słuchawki dostajemy wyposażone w oba – 3 i 1,5 metrowy, a tylko roztargnieni recenzenci łapią który popadnie.

Ale zawartość i owszem – robi wrażenie!

Nieznaczne różnice tyczą wyglądu, natomiast żadna nie tyczy opakowania. Model Sonorous X dostajemy w identycznym pudle z drzewa kiri, stanowiącego tradycyjny materiał wykwintnych japońskich opakowań. W takie same pudła są pakowane tradycyjne japońskie kimona, a jeżeli się komuś zdaje, że „co tam kimono”, to śpieszę donieść, iż takie eleganckie kosztuje jakieś dziesięć tysięcy dolarów, tak więc nie radzę wybierać się po nie bez duchowego przygotowania i z samą portmonetką.

Drzewo kiri jest specyficzne, bo bardzo lekkie i bardzo odporne. Okazuje się wprawdzie normalnie łamliwe, natomiast jest całkowicie uodpornione na degradację, tak więc nie gnije, nie próchnieje i nie imają się go pleśnie. Ma też specyficzny rysunek słojów, a właściwie niemal brak tego rysunku, co przy jasnej, prawie białej barwie, stwarza szczególną atmosferę elegancji i czystości. Same Sonorous X lądują, tak samo jak model VIII, na półce wyścielonej białym futerkiem o długim włosie, dodatkowo podkreślającym ich czarno-złoto-srebrzystą kolorystykę. W pakiecie nie ma stojaka, są tylko dwa kable i metalowa plakietka identyfikatora.

Byłoby wszakże czymś zgoła nieprzyzwoitym, gdyby kosztujące dwadzieścia a nie dwanaście tysięcy słuchawki różniły się samym metalowym pierścieniem w miejsce takiego z tworzywa. Tak więc jest i różnica konstrukcyjna, z zewnątrz całkowicie niewidoczna. Stanowi ją sam przetwornik, mający zarówno inną budowę, jak i konstrukcję osłony.

Membrana ma inny profil, choć także jest wykonana z tytanu i też ma średnicę 50 mm. Szczegóły odmienności nie są znane, ale wiadomo, że polegają między innymi na lepszym uformowaniu w poszukiwaniu brzmieniowej doskonałości i bardziej pieczołowitym dopasowaniu względem cewki. Jasna natomiast jest sprawa kształtu samej oprawy przetwornika i jego całościowego mocowania, bo to można zobaczyć na przekroju technicznym ze strony producenta. Tu z kolei główna różnica polega na jednolitości i ponownym zastąpieniu tworzywa metalem. Przetwornik z modelu VIII posadowiony został w skomplikowanej (otwieranej i wielootworowej) kształtce okalającej cewkę z membraną, wykonanej całościowo z aluminium, ale osadzonej w też wielootworowym większym pierścieniu zewnętrzny z tworzywa wraz z scalającym obie części, wydrążonym trzpieniem BAM (Balancing Air Movement), będącym tak naprawdę pozostałością po maleńkim przetworniku z kotwicą zrównoważoną.

Oto: Final Sonorous X.

Ta pięcioczęściowa konstrukcja (sam przetwornik, jego dwuczęściowa oprawa aluminiowa, zewnętrzny pierścień mocujący z tworzywa oraz trzpień BAM) w modelu X zastąpiona została całościowym profilem aluminiowym, nie wymagającym żadnego łączenia. Widzimy tu mający tę samą średnicę ale ulepszoną konstrukcję przetwornik, osadzony w monolitycznym profilu z aluminium, mającym  otwieraną pokrywę, umożliwiającą jego włożenie. W rezultacie części są tylko trzy, a otwór BAM wydrążono bezpośrednio w oprawie i pełni jedynie funkcję akustyczną. Zarazem wobec zastąpienia tworzywa metalem daje to niestety znacznie większy ciężar, ale w zamian większą jednolitość i sztywność, a więc mniejszą podatność na powstawanie rezonansów, czyli jakość za wygodę. Także sam ulepszony przetwornik, a dokładniej lepsza membrana i skuteczniejsza prawdopodobnie cewka, powinny zaznaczyć swoje przewagi, tak więc wyższa cena nie jest li tylko chimerą, a oczekiwania co do brzmienia możemy mieć znacznie większe. Przed ich sprawdzeniem dorzucę tylko, że model X prezentuje się naprawdę luksusowo, rwąc oczy srebrem i złotem. Wykonano go po mistrzowsku, a konstrukcja jest jednocześnie stylowa, pełna przepychu i pancerna.