Recenzja: Final Sonorous VIII

Podsumowanie

   Dobra luksusowe mają w świecie ugruntowaną pozycję, a zżymanie się na nie ma sens jedynie wówczas, gdy nie reprezentują niczego poza sztucznie wykreowanym prestiżem. Sztuczność bycia gwiazdą, w następstwie ferowania i podtrzymywania fałszywych opinii, dotyka wszystkich sfer życia na świeczniku. Fałszywe idole spotyka się na równi w polityce, biznesie, kręgach intelektualnych i artystycznych. Wypromowane fałszem bywają też całe marki albo poszczególne produkty, chociaż tu żywot fałszerstwa zazwyczaj okazuje się  krótszy. W dobie for internetowych i masowości dostępu do dóbr maski fałszu są zwykle szybko zdzierane. Tak więc jedynie wyroby elitarne swoją drogością, do których dostęp bardzo jest utrudniony, mogą się przez czas jakiś przechowywać w fałszywym nimbie rzekomej wyjątkowości. Tutaj remedium bywają wystawy, na których wypada bywać, a wówczas zdarzają się spektakularne kompromitacje, czego i w Warszawie byliśmy świadkami. Można co prawda nawet w obliczu zdemaskowanej blagi kryć się za przekupnymi opiniami rzekomych znawców, tłumacząc równolegle, że wprawdzie tym razem nie do końca się wszystko powiodło, ale gdybyście usłyszeli wtedy a wtedy i tam a tam, to byście mieli pewność…

Baju, baju – będziesz w raju. Tym razem jednak nie jest. Z niemałą satysfakcją pozwolę sobie oznajmić, że elitarne i bardzo drogie słuchawki Final Sonorous VIII na pewno blagą nie są i nie samym są świecidełkiem. Oferują dźwięk faktycznie  elitarny, który w towarzystwie zwyklejszych systemów ma pewien styl popisowy, choć nie do końca naturalny, natomiast w torach najwyższej klasy przejawiają pożądany dla nich pełny naturalizm bardzo wysokiej próby. Do tego czy w torze takim zwykłym, czy bardziej popisowym, zawsze słucha się ich z ogromną satysfakcją, wynikającą zarówno z bogactwa jak i dynamiki. Wspomaga to jeszcze pozbawiona cech podwyższania dźwięków, bardzo przyjemna w odbiorze tonacja, wspierana zawsze obecną konkretyzacją oraz urodą brzmienia. Przyjemne światło omiata postawne i pięknie skrojone dźwięki; zawsze pełne życia i zawsze szczególnie głębokie. A wszystko to zawieszone zostaje w super transparencji i na uporządkowanej scenie, która nie jest wprawdzie ogromna ani szczególnie holograficzna, ale mała i ułomna też nie jest.

Wyjątkowo zaś godna pochwały jest umiejętność skutecznego maskowania własną świetnością słabszych torów, w połączeniu z podobnie wytrawną umiejętnością wydobywania tego co najlepsze z wybitnych. Nie są to zatem słuchawki wymagające jakichś specjalnych wzmacniaczy: czy to takich szczególnie pasujących, czy szczególnie wybitnych. Przy całej fantastycznej jakości na miarę gwiazdy, nie są grymaśne i nie strzelają fochów. Jak mistrz prawdziwy w swym fachu zawsze sobie radzą.

Przedstawiona tutaj recenzja zawiera dwie istotne słabości. Zabrakło nieco czasu na odpowiednie wygrzanie, skutkiem czego słuchawki sportretowane zostały na bazie trochę powyżej dwustu godzin pracy, co przy ich tytanowych membranach może być okresem za krótkim. Zabrakło także porównania do najgroźniejszego rywala, słuchawek Ultrasone Edition5 – w wersji Limited znacznie droższych, a w Unlimited znacznie tańszych. Nie dysponując nimi powstrzymam się od wszelkich odniesień, poza jedynie uwagą, że Ultrasony mają na pewno ciekawszą scenę, natomiast same dźwięki prawdopodobnie to Sonorousy oferują głębsze, ale tu mogę się mylić. Na pewno jednych i drugich słucha się z fascynacją, i na pewno stanowią przykłady współczesnego uniwersalizmu, zapewniającego zarówno świetną współpracę ze sprzętem stacjonarnym jak i przenośnym. Sonorousy są przy tym bardziej klasyczne, ponieważ nie wymagają przywyknięcia do technologii S-Logic, co do której pojawiają się sugestie, iż nie u wszystkich się sprawdza. Sporo osób zgłasza problemy z jej przyswojeniem, a w efekcie oferowanymi przez nią niezwykłymi efektami przestrzennymi nie wszyscy na równi mogą się cieszyć. Sam tylko dopowiem, że o ile początkowe wersje S-Logic także u mnie powodowały pewne zastrzeżenia, to najnowszy S-Logic EX przemówił do mnie z wielką siłą i bardzo chciałbym nim dysponować na co dzień.

Zostawmy jednak wątpliwej jakości pod absencję jednego z porównywanych odniesienia i napiszmy na koniec, że wbrew pewnym obawom słuchawki Final Sonorous VIII dały radę się obronić. Można utyskiwać na ich cenę, mogą się mniej czy bardziej podobać, ale na pewno za swoje bardzo obfite pieniądze oferują nietuzinkowe przeżycia, zwłaszcza gdy ktoś woli granie optymistyczne od nurzania się w posępnych refleksjach. Są ewidentnie po słonecznej stronie ulicy, tam gdzie jest ciepło i radośnie. A ulica ta to piękna promenada.

W punktach:

Zalety

• Fantastyczna przejrzystość i czystość dźwięku.
• Zawsze doskonale wypełnionego i konkretnego.
• Znakomite, bardzo plastyczne oświetlenie.
• Żadnego podnoszenia tonacji.
• Naturalne ciepło.
• Popisowy dynamizm.
• Bogactwo całego przekazu wraz z rewelacyjną szczegółowością.
• Spotykana jedynie u naprawdę najlepszych głębia brzmienia.
• W efekcie stajemy przed muzyczną otchłanią.
• Optymistyczny styl bycia. (O ile ktoś lubi.)
• Najwyższego poziomu umiejętność kreowania prawdziwych instrumentów i żywych wykonawców.
• Doskonale maskują słabości aparatury towarzyszącej.
• I równocześnie uwypuklają takiej wybitnej.
• W efekcie nie są kapryśne ani nie mają wygórowanych żądań.
• Wytrzymują najcięższe porównania.
• Do sprzętu przenośnego i stacjonarnego.
• Mimo bardzo niskiej impedancji nie buczą z lampami. (Przynajmniej moimi.)
• Tytanowe membrany.
• Konstrukcja tubowa przetwornika.
• Efektowny wygląd.
• Staranne wykonanie.
• Dobre kable.
• Żadnych niedoróbek.
• Wygodne.
• Łatwe w regulacji.
• Odporne na uszkodzenia.
• Elegancko zapakowane.
• Made in Japan.
• Renoma marki.
• Polski dystrybutor.

Wady i zastrzeżenia

• Wymagają jednak doboru interkonektu.
• Nie należą do lekkich.
• Ani super wygodnych.
• Scena jest tylko dobra.
• Symetryczny kabel by nie zaszkodził.
• Podobnie jak elegancki stojak.
• Cena nie dla normalnych ludzi.

 Sprzęt do testu dostarczyła firma: 

Strona producenta:

Dane techniczne:

• Słuchawki dynamiczne o budowie zamkniętej.
• Przetwornik aluminiowy z otworem BAM (Balancing Air Movement) o konstrukcji quasi tubowej.
• Membrana tytanowa o średnicy 50 mm.
• Obudowa komory rezonansowej: stal nierdzewna i tworzywo ABS.
• W komplecie dwa kable o długości 3,0 i 1,5 metra, oba zakończone małym jackiem, plus przejściówka na duży.
• Impedancja: 16 Ω.
• Skuteczność: 105 dB.
• Waga: 490 gramów.
• Cena: 11 999 PLN.

System:

• Źródła: PC z przetwornikiem Accuphase DC-37, Cowon Plenue, Accuphase DP-700.
• Wzmacniacze słuchawkowe: ASL Twin-Head Mark III, Divaldi AMP 01, Sugden Mastercalass HA4.
• Słuchawki: AKG K712 (kabel Oyaide HPC), Audeze EL-8 OpenBack, Final Audio Design Sonorous VIII, Fostex TH-900, OPPO PM-2, Sennheiser HD 800 (kabel FAW noir Hybrid).
• Kabel USB: ifi Audio Gemini z ifi Power.
• Interkonekty RCA: Crystal Cable Reference, Entreq Konstantin,
• Interkonekty XLR: Divaldi, Tellurium Q Black Diamond.
• Listwy: IsoTek, Sulek.