Recenzja: Cary Audio CAD-300-SEI

Brzmienie cd.

Inne lampy, inne życie

Nie może też zabraknąć nowych Grado, które pasują tu jak ulał.

Lamp 300B, nawet tylko tych bardzo wysokiej klasy, jest wyjątkowo wiele, toteż proszą się o jakiś miting oddzielny, na którym można by je zestawić i ocenić. To jednak zadanie niełatwe, niemal karkołomne. Trzeba mieć odpowiedni najwyższej klasy wzmacniacz, i to w dodatku taki, który ustawienia prądowe dla tych lamp posiada w oryginalnych wartościach, ustalonych w latach trzydziestych przez Western Electric, a o taki wcale łatwo nie jest. Cary od razu staje pod znakiem zapytania, bo ma te prądy ustawione dosyć wysoko, chociaż oczywiście w granicach dopuszczalnej normy, a najlepiej byłoby sięgnąć po replikę oryginalnego WE, oferowaną przez Sophia Electric. Taka replika z kolei swoje kosztuje i do wypożyczenia też łatwa nie jest, bo na przykład w tej chwili w kraju żadnej nie ma. Jednak najtrudniej byłoby zgromadzić wszystkie lampy, zwłaszcza oryginalne WE z lat 50-tych, bo te podobno były najlepsze, a także bardzo kosztowne EAT, Sophia Royal Princess, KR Audio 32B, Takatsuki Electric i wierną kopię Western Eelectric od Psvane. Wszystkie kosztują ponad tysiąc dolarów za parę, niekiedy nawet grubo, a oryginalne stare WE to w ogóle Święty Graal, do kupienia tylko za ogromne pieniądze i po długich łowach. Sprawa jest zatem trudna i wymagająca odpowiednich zasobów. Może z czasem, miejmy nadzieję, ale na razie bierzmy co dają. Dali jednak wcale niemało, bo do porównania obok oryginalnych Gold Lionów stanęły słowackie JJ, czeskie KR Audio 32B i japońskie Takatsuki, a więc dwie z wymienionych powyżej najznakomitszych i dwie popularne, uchodzące za dobre. Porównania były króciutkie, wręcz migawkowe, ale coś mimo to pokazujące, tak więc mała relacja.

Genalex – Gold Lion PX-300B

Jak tak, to i flagowe AKG nie będą gorsze!

Kosztujące 325 dolarów za parę Złote Lwy zachowują cechy rosyjskich lamp, ale całkiem udanie trzymane pod kontrolą i uzupełniane. Brzmienie mają wyraziste i mocne, dźwięki rzucając na ciemne, ale nie całkowicie czarne tło, dając przy tym przejrzystość, szczegółowość i nasycenie w stopniu bardzo zadowalającym, natychmiast rozpoznawanym jako godny pochwały. Wszystko w ich kreacji jest wypełnione, postawne, bardzo wyraźnie kreślone, a swoistość głosów na wysokim poziomie. Krawędzie nie za ostre, chociaż dobrze wyczuwalne, a bas i soprany ekspresyjne ale z kulturą i w ryzach. Klimat jak najbardziej realistyczny, a przy tym otwarty, dynamiczny, swobodny. Zero naprężania i przyciemniania, pomimo tego ciemnego tła. Górne rejestry całkowicie wolne od powściągania, dynamika bardzo dobra, a dół mocno zaznaczony, chociaż bez najniższego zejścia, które jest trudne z lampami 300B do uzyskania, ale jak pokazały głośniki Spendora, jak najbardziej możliwe. Kto takie zejście szczególnie sobie ceni a lampy 300B nie mniej, toteż chciałby ich używać za wszelką cenę, powinien poszukać źródła w bas jak najbardziej zasobnego, odpowiedniego okablowania i głośników właśnie takich jak te Spendora, albo jeszcze bardziej basowych. Koniecznie przy tym wysoko skutecznych, bo jak sprawdziłem z tymi o mniejszej skuteczności nie będzie ani dołu, ani góry. Czego natomiast brakuje tym Złotym Lwom, to kultury najwyższego poziomu, czarowania i w pełni rozwiniętej analogowości. Te cechy jednak istnieją, tylko nie w stopniu pozwalającym wysuwać się na plan pierwszy i wystawiać wysokie noty. Brakuje także mistrzowskiej obróbki krawędzi i czegoś więcej ponad bardzo dobrą, ale tylko całościową poprawność. Świetnie się słucha, a słuchający wraz ze mną pełni byli uznania dla tych stosunkowo niedrogich lamp, ale że da się lepiej, to nie ulega wątpliwości.

JJ Electronic 300B

Hola, nie tak prędko! Jak AKG, to muszą być i K1000. Już one wszystkim pokażą jak się gra!

To lampy znane z Audiona i poprzednio, przed Gold Lionami, stosowane także przez samo Cary. Kosztują minimalnie mniej, bo 840 PLN za parę, ale producent uzyskał zapewne tańszą ofertę właśnie od Gold Liona, którego właściciel siedzi w Ameryce i po sąsiedzku coś pewnie zaoferował. Renomę te JJ mają bardzo dobrą, co w teście z Audionem potwierdziły, a tutaj powtórzyły raz jeszcze. W ich wydaniu względem rosyjskiego konkurenta pojawiło się początkowo minimalne naprężenie; dźwięk świetnie wypełniony i skłaniający do słuchania, ale mający powierzchniową powłokę i elastyczne naprężenie. To się może podobać, niektórzy sobie to cenią, poczytując zdaje się za cechę przynależną do wypełnienia, lecz na pewno nie jest to tożsame. I na pewno nie jest realistyczne, bo prawdziwa muzyka tak nie brzmi. Kto nie wie o czym piszę, powinien spróbować posłuchać słuchawek Beyerdynamic DT 990 (ale nie w wersji PRO), bo one przeważnie takiego powierzchniowego napięcia dźwiękom przydają. Naprężenie to pojawia się jednak u JJ tylko w pierwszych kilkunastu minutach, a potem całkowicie ustępuje, choć w Audionie czasami bywało trwalsze, zmuszając do dłuższego odczekiwania. Same lampy względem poprzednich, jak to dopiero co z głośnikami Spendora opisałem, okazały się subtelniejsze, trochę jaśniejsze, bardziej promieniujące dźwiękiem, a mniej kontrastowe i cyzelujące krawędzie. Nieco większy nacisk kładły na melodykę a mniejszy na szczegółowość, a pasmo miały podobnie otwarte i może ciut lepszy bas. Generalnie różnica była jednak mała i łatwo mogę sobie wyobrazić kogoś wolącego dosadniejszy i nieco ciemniejszy dźwięk Gold Lionów.