Wygląd i budowa

Zdaje się, że bez profesjonalnego kuferka nie można już sobie wyobrażać produktów serii.

   Słuchawki przychodzą w plastikowym kuferku, od wcześniejszych niemal się nie różniącym, bo tylko zamykaniem. Przychodzą też z innym kablem, w dodatku pojedynczym. Dotychczas po dwa były w komplecie u każdych szczytowych Audeze, to znaczy po symetrycznym i niesymetrycznym, a każdy z czarnej taśmy i oczywiście z podpięciem. Ostał się teraz jeden, ale za to niebieski. Nie płaski, lecz okrągły, i na przekroju dość gruby, co już się przez palce nie leje, a lekko sprężynuje. Trzy piny na podpinkę przy muszlach mu zostały, a na drugim końcu 4-pin do symetrycznego gniazda. Tak więc tych starszych wciąż użyć można i czynić porównania, a trzeba jeszcze dodać, że nowy pochodzi od Locus Design Group i został zaprojektowany przez samego Lee Weilanda; co firma ogłasza z dumą, ale mnie nic nie mówi. W każdym razie kabel jest traktowany kriogenicznie i faktycznie dobrej jakości, do czego będzie okazja wrócić w teście odrębnym, o porównaniu kabli i LCD-3 z LCD-4. Przejściówki nie ma w komplecie, tak więc zostało używać tą od kompletu Forzy. Bo tak się korzystnie składa, że kabel mam dla Audeze także od tego wytwórcy, tak więc będzie okazja do szerszych jakości przymiarek.

Poza inaczej zamykanym kuferkiem oraz pojedynczym a za to grubszym kablem, różnic względem LCD-3 jest jeszcze parę. Zacznijmy od tych widocznych. Nowy flagowiec ma kształt identyczny, ale każdy ze składających się nań elementów został coś ulepszony. I tak wielkie grille na muszlach nie są już matowo czarne, tylko całe błyszczące chromem, który rzuca się w oczy. Oprawiono je w inne drewno – ciemniejszy palisander (podgatunku Cocobolo) i pociągnięto werniksem dla efektowniejszego wyglądu i mocniejszego kontrastu. Od strony głowy przychodzą na to wielgachne pady; dokładnie takie same, lecz z lepszej w gatunku skóry. Mięciutkie, bardzo miłe i nieźle się układające. Zwieńczenie stanowi pałąk, w którym użyto też owej lepszej skóry, uzupełniając z niej  wykonaną opaskę łącznikiem z włókien karbonu – bardziej odpornym na uszkodzenia i rugującym odkształcanie. Jedyne, co się nie zmieniło, to sposób regulacji, wciąż bazujący na prowadnicach o dużej głębi żłobień. O kablu już mówiłem, więc zostaje co w środku. O tym też była mowa, ale raz jeszcze powtórzę, że w nowych przetwornikach znalazły miejsce wszystkie nowo opracowane przez Audeze wynalazki i jeszcze w części poprawione.

Uwolniony obiekt wielkich kontrowersji – Audeze LCD-4.

Mamy zatem FAZOR-a oraz technologię zmiennej grubości membran, mającą powodować identyczną na całym obszarze siłę nośną dla dźwięku, w następstwie wyrównywania różnic pola działania magnesów. Jest także technologia FLUXOR™ MAGNETIC, która, podobnie jak poprzednia, opracowana została dla słuchawek Audeze EL-8, ale u LCD-4 jest udoskonalona. Chodziło o zwiększenie siły magnesów przy jednoczesnym zmniejszeniu ich masy, co u EL-8 oznaczało redukcję do jednej strony diafragmy. To się nie spodobało użytkownikom, ponieważ klasyczne słuchawki planarne miały zawsze magnesy o kształcie serpentyny po obu stronach membrany, co dawało lepszą kontrolę. Redukcja do jednostronności powodowała ubytek, a więc postępowanie przeciwskuteczne do założenia, że FLUXOR™ MAGNETIC będzie dokładność zwiększać. Audeze uznało krytykę i w miejsce FLUXOR™ MAGNETIC pojawiła się ulepszona DOUBLE FLUXOR™, czyli wrócono do magnesów dwustronnych, zachowując lekkość, dokładność i większą siłę działania.

Co do samej membrany, to mikronową ma grubość, ale producent nie zdradza jej dokładnej wartości ani z czego ją wykonano, ograniczając się do podania wielkości samej średnicy, wynoszącej 106 mm. Podaje też siłę magnesów, szacowaną na 1,5 Tesli, a więc trzy razy większą niż u LCD-3. Obiło mi się jednak o uszy, że membrana ma grubość około pięciu mikronów.

Pomimo wciąż dwustronnych magnesów przy większej średnicy membrany, dzięki dążeniu do lekkości, udało się zachować ciężar porównywalny z LCD-3. Wynosi on 600 gramów i jest tylko nieznacznie większy.

Odnośnie jeszcze wygody. Słuchawki dobrze osiadają i są miłe w dotyku, ale niewątpliwie też ciężkie. W porównaniu z taką Audio-Technicą ATH-AD2000X wielokrotnie aż cięższe. Mimo to zawieszenie trzyma mocno, toteż się nie osuwają, a kabel jest sztywnawy, solidny i dużej długości, niespecjalnie się też mimo tej sztywności skręcający, tak więc od jego strony wszystko pozostaje w porządku.

Na pierwszy rzut oka wyglądają na lekko zmodyfikowaną wersję modelu 3.

Jedna jeszcze uwaga odnośnie użytkowania, mająca znaczenie praktyczne. Nie należy tych nowych Audeze pod żadnym pozorem dociskać dłońmi do głowy, gdyż to może uszkodzić wyjątkowo delikatną membranę. Zakładamy i podpinamy – a potem już ręce przy sobie albo w obsłudze sprzętu. Żadnego majstrowania dociskowego ani zasłaniania maskownic.

Cena to temat odrębny i wysoce drażliwy. Słuchawki są tańsze niż flagowy Stax SR-009 (4900 €), flagowy Sonorous X (20 000 PLN) i niedostępny u nas Abyss 1266 ($5500). Są też wielokrotnie tańsze od systemów elektrostatycznych Sennheiser HE-1 i HiFiMAN Shangri-La, ale to wszystko słabą dla przeciętnego słuchawkowca stanowi pociechę, któremu cena 18 000 PLN musi wydać się abstrakcyjna. To niewiele mniej niż zwykły obywatel zarabia w ciągu roku i równowartość przyzwoitego samochodu na rynku wtórnym. Nie ma zatem wątpliwości – produkt jest dla wybranych. Jak ogłosiło Audeze w niedawnym wywiadzie, wypuści też niebawem dedykowany wzmacniacz hybrydowy 6W The King o cenie amerykańskiej $4000, mający być dostępny za oceanem od maja, a w Polsce trochę później i odpowiednio droższy; znów o jakieś trzydzieści procent. Tłumaczy przy okazji cenę samych słuchawek i poniekąd również problemy z nimi związane, trudnościami w produkcji diafragmy. Przeczytałem o tym post factum, tak więc intuicja mnie nie zawiodła. Faktycznie, to diafragna jest wyjątkowo trudna i każdy jej egzemplarz okazuje się powstawać przez aż dwa tygodnie (sic!). W efekcie możliwości produkcyjne nie przekraczają dwudziestu sztuk w miesiącu, a co za tym idzie możliwe są opóźnienia i przeciągnięte terminy realizacji. Natomiast na pytanie, czy możliwy jest model LCD-5 za osiem tysięcy dolarów, padła odpowiedź: że się zobaczy.