Recenzja: Astell & Kern AK 120

Brzmienie cd.

I do tego można ją zabrać na spacer

   A teraz po długim wstępie i suchym treningu zrelacjonujmy nareszcie jak grał ten AK120 z różnymi słuchawkami.

Grado SR-60 to niedrogie i bardzo szanowane przeze mnie słuchawki, które zabrzmiały tutaj znakomicie; z oddechem, wspaniałą analogowością i przestrzenną swobodą. Towarzyszył temu lekki zaśpiew i nieznaczny pogłos, a dźwięk był gęsty ale swobodnie płynący, bez żadnego przykucia do miejsca własnym ciężarem czy spowolnienia. Soprany okazały się lekko cofnięte, a główny nacisk szedł na średnicę i w mniejszym nieco stopniu na bas. Wszystko to pozbawione było akcentu na szczegółowość i cała para szła w samą muzykę. Słuchało się jak gramofonu, z wielkim ukontentowaniem.

Beyerdnamic DT 880 Edition zagrały do Grado tak podobnie, że pomijając fakt innego nacisku na uszy nie byłbym pewien przejścia ślepego testu. Miały jednak wyczuwalne srebrzenie na wysokich tonach i ogólnie trochę mocniejszy akcent sopranowy przy jednocześnie bardziej zaakcentowanych szczegółach. Ciężki rock za mało był u nich gęsty i za bardzo właśnie sopranowy; bez dostatecznej masy i basu. W tym repertuarze Grado okazały się zdecydowanie lepsze – ciemniejsze, bardziej nasycone, z mocniej uwydatnionym niskim zejściem i rytmem, a bez żadnego świdrującego wejścia w soprany. W ogóle Grado podobały mi się bardziej i nic na to nie poradzę. DT 880, które towarzyszyły mi poprzednio podczas testowania AK100 (inny egzemplarz), grały wyraźnie lepiej, bardziej analogowo i bez podkreślania sopranów. Jednak i te tutaj zagrały z plikami MQS high-endowo, mino że akcentowały górę pasma bardziej nawet od HD 600, przy czym ich nuty sopranowe okazały się drobniejsze, ale za to zabrzmiały cieplej.

Z pomocą Continentala, nawet poważni lampowi czarodzieje muszą się mieć na baczność

Tanie słuchawki JBL J-88i do sprzętu przenośnego od razu zaznaczyły, że zrobiono je właśnie do aparatury przenośnej i zaprojektowano z uwzględnieniem rasowania dźwięku. Zaznaczała się w nich wyraźna próba uczynienia przekazu trójwymiarowym i podkreślenia głębi sceny. I w sporej mierze, trzeba przyznać, im się to udawało. Grały inaczej od pozostałych, całkiem w tej swojej inności ciekawie, a zarazem spokojnie, bez żadnej agresji. Mocny bas był trochę rozwleczony, ale przyjemny, a trójwymiarowość, chociaż cokolwiek tania i efekciarska, to specyficzna i zwracająca uwagę. Takie przyjemne dziwadełko z próbą trójwymiarowania w miejsce ostrego rysunku. W rocku się to nie sprawdzało, ale w muzyce rozrywkowej i elektronicznej brzmiało znośnie. Podobnie kosztujące Grado były lepsze bo prawdziwsze, bardziej rozdzielcze i na wyższym poziomie technicznym, ale jednocześnie takie zwyczajne, bez żadnego efekciarstwa, a efekciarstwo nie zawsze jest złe. Nie wybrałbym tych JBL, za bardzo te ich efekty trójwymiarowe były prymitywne, ale trzeba przyznać, że coś w sobie miały i czegoś po założeniu Grado okazywało się brakować. Tak więc kierunek obrany przez JBL okazuje się dobry, tylko rzecz trzeba lepiej opracować, a wówczas konkurencja może mieć problem. Ale jeszcze go nie ma.

Dodajmy, że na plikach MQS zagrały te JBL-e zupełnie znośnie, z nieźle zarysowanymi sopranami i dobrym wypełnieniem oraz ogólną dominacją basu z wciąż zaznaczającą się trójwymiarowością i całkiem intrygującą głębia sceniczną. Naprawdę brzmiało to chwilami całkiem, całkiem. Jednak całościowy poziom techniczny okazał się jeszcze niewystarczający.

Klasyczne Sennheisery HD 650 pokazały swoim zwyczajem świetną gładkość i basowy atak. Nieagresywne przy tym soprany, lepsze nawet niż u flagowego Denona i z większą niż u niego głębią sceny oraz dalszym pierwszym planem. Mniej też atakowały szczegółowością i miały lekki, przyjemny pogłos, a w uzupełnieniu do niego lekkie, równie przyjemne ocieplenie. Tonacja była minimalnie przyciemniona, a decydujący o wszystkim fun factor bardzo wysoki. Wspierały go znakomite kobiece wokale – spokojne, naturalne, zmysłowe i leciutko od słuchacza odsunięte. Pełna analogowość brzmienia i muzykalność, podobnie jak miało to miejsce na Grado SR-60, bardzo przemawiały do muzycznej wyobraźni, prezentując tutaj zdecydowanie wyższy techniczny poziom.