Recenzja: Astell & Kern AK 120

Brzmienie

Pora na małą przepychankę ze starszym bratem

   Opisując protoplastę, czyli model AK100, cały czas byłem pod wrażeniem jego możliwości i klasy dźwięku, ogłaszając sobie i innym nastanie ery przenośnego high-endu. Jeszcze nie takiego przez duże H, ale takiego na zasadzie „ten dźwięk brzmi pięknie i nie ma się czego czepiać”. Tym bardziej ciekaw byłem co się może wydarzyć w przypadku odtwarzacza prawie dwakroć droższego a jednocześnie w zasadzie takiego samego w sensie konstrukcyjnym. Nie wiem czy jest jeszcze produkowany, ale był kiedyś taki model Mercedesa klasy S z dwunastocylindrowym silnikiem, w którym można było włączyć tryb oszczędnościowy na połowę cylindrów. Czymś w tym rodzaju są właśnie AK120 i AK100; jeden ma silnik dwa razy większy. Jak taka podwójna moc działa w samochodzie, łatwo zgadnąć, ale co dać może przy odtwarzaniu muzyki? Trochę to trudniej przewidzieć, ale już odpowiadam, a odpowiadając znów odwołam się do porównań samochodowych, ale tym razem nie do silników tylko do kół. Otóż AK100 w porównaniu do AK120 gra trochę jakby spuszczono mu z opon połowę powietrza. Jedzie gładko i równo, i wciąż jego brzmienie jest piękne, bo przecież się nie zmieniło, ale brakuje mu tej siły i tej możliwości szybkiego pokonywania zakrętów. Mówiąc krótko, w porównaniu okazuje się nieco oklapnięty. Natomiast AK120 gra jak rasowy stacjonarny słuchawkowy wzmacniacz wspierający wysokiej klasy źródło. Z plikami MQS, do których stale nawiązuję, ale które od początku robiły na mnie naprawdę duże wrażenie, to brzmienie jest jak z odtwarzacza CD za około dwadzieścia tysięcy i to nie tylko pod względem szczegółowości, która zawsze była najsilniejszą stroną plikowego grania, ale także dynamiki, elegancji i całościowego muzycznego przenikania w głąb duszy. Zarówno wokaliści jak i instrumenty pojawiają się tu w na tyle bogatej formie, by była to już pełnia muzycznych przeżyć a nie tylko ubożuchna linia melodyczna poparta jakimś chrobotem zwanym szczegółowością. To nie wyłącznie łubu-dubu żeby sobie hopsa-hopsa, tylko prawdziwa muzyka, nawet jeżeli z samego rockowego łomotu sporządzona. Wiem, wiem – wielu jest takich co uważają (i nie omieszkują tym swoim uważaniem na forach z innymi się dzielić), że łubu-dubu jest całkowicie dla hopsa-hopsa wystarczające i w związku z tym każda złotówka wydana ponad to co dla hopsa-hopsa niezbędne jest zmarnowana.

A za oręże posłużą nam Senheisery IE800

No więc jeżeli ktoś tak uważa, to AK120 ani AK100 nie są dla niego. Wystarczy kupić jakiś miniaturowy wzmacniacz do łączenia z telefonem komórkowym i napędzać tym Creative Aurvana Live! albo jeszcze lepiej Kossa Porta Pro. – I będzie git. Chłopaki – git będzie! Mucha nie siądzie, noga nie spocznie, a oko nie zaśnie. Ale kiedy kocha się muzykę nie za samo łubu-dubu celem hopsa-hopsa, to mamy ostrą jazdę do jakościowej góry, a na jej szczycie najpierw AK100, a potem już na samym czubku AK120. Ale to i tak nie koniec, bo można jeszcze wyżej podskoczyć, wystrzeliwując tego AK120 w jakościową górę wzmacniaczem przenośnym ALO Audio Continental V3. I wówczas to jest już jak mawiają Anglosasi – łał!, albo jak mawiali dawni Polacy – o matko!

Słuchałem tego zestawienia i względem samego AK120 nie tylko czyni przekaz jeszcze bardziej szybkim i dynamicznym, ale także nadaje mu większej spójności. Staje się wówczas nie tylko sama świetna muzyka, ale taki prawdziwy muzyczny żywioł. Cała scena kipi i stapia się w jedno, nie grając tu i tam po trosze, tylko mając jedną zwartą całość, jedną wszystko ogarniającą muzykę. Ale i bez tego wsparcia Continentalem gra to fantastycznie, a poza tym nie jednego tylko Continentala można do AK120 podpinać. Podpiąłem mu także stacjonarny wzmacniacz słuchawkowy Bakoon HPA-21, który wprawdzie nie jest przenośny w sensie kieszonkowym, gdyż waży pięć kilogramów, ale że jest bateryjny, można go ze sobą wszędzie zabierać i tam gdzie nie ma prądu grał będzie przez bite osiem godzin oddając na słuchawkowym wyjściu moc jednego wata. Podpiąłem też do AK120 aktywne głośniki monitorowe do stawiania na biurku koło komputera – Ancient Audio Master Oslo. W obu tych przypadkach nasz AK120 spisał się jako źródło dźwięku rewelacyjnie, a z plikami MQS był to już high-end przez duże H i za jeszcze większe pieniądze. Wraz z AK120 dostajemy zatem nie tylko wysokiej klasy przenośny odtwarzacz plików, ale także naprawdę wysokiej klasy stacjonarny odtwarzacz strumieniowy i DAC, który nie musi się wstydzić nawet kiedy konfrontowany jest z urządzeniami stacjonarnymi dwa i więcej razy droższymi. Muzyka płynąca z Bakoona i Oslo napędzanych przenośnym iRiverem była już zjawiskowo dobra, a nie tylko dobra bądź bardzo dobra. Tym lepsza oczywiście, im lepsze się do Bakoona podpinało słuchawki, a z Oslo doskonała nieustająco. Miałem też rzadką okazję, okazję wręcz wyjątkową, usłyszeć jak gra AK120 z ALO Audio i Bakoonem kiedy podpina się do nich legendarne słuchawki Sony MDR-R10. Już z Sennheiserami HD 800 niesamowicie zestawy te brzmiały, a z R10 była to muzyka jakiej można by słuchać do końca życia niczego ponad to nie pragnąc. Próżno niestety takich słuchawek pośród dzisiejszych szukać i jest to doprawdy zasmucające.

Wraz z plikami MQS daje to iście wybuchową miksturę

Z niebiańskich wyżyn zstąpmy na Ziemię, lecz wciąż pozostając na ośnieżonych szczytach, bo pośród przenośnych odtwarzaczy plikowych jest nasz AK120 niczym jeden ze szczytów Korony Himalajów, gdzie wieczne śniegi leżą i gdzie przybywają wędrowcy by nawet za cenę życia na nich stanąć. Takiej ceny za słuchanie odtwarzacza iRiver Astell & Kern AK 120 płacić na szczęście się nie musi i na pewno nie byłoby warto, ale i tak trzeba zapłacić niemało, a czy warto wydać nań żądane ponad cztery tysiące złotówek, jest kwestią tyleż muzyczną co ekonomiczną. Sam mogę na to tak odpowiedzieć, że kiedy się jest zamożnym, na pewno urządzenie to mieć warto, o ile oczywiście zamierzamy z odtwarzacza przenośnego korzystać, ale kiedy przekracza ono nasz budżet w sensie możliwości jego nadszarpnięcia, lepiej poprzestać na dobrym odtwarzaczu z niższej półki, bo postęp wydaje się w tej dziedzinie szybki i z roku na rok za te same pieniądze można otrzymać wyższą jakości, a już najtańsze odtwarzacze HiFiMAN-a z plikami MQS potrafią grać rewelacyjnie. Gdy jednak budżetowe ograniczenia nas nie dotyczą, warto sobie zafundować frajdę użytkowania przez lat parę takiego cacka jak AK120, zanim nowe, jeszcze lepsze, nie strąci go z tronu. W sumie jest to tak nawiasem do pewnego stopnia ten sam wyścig co z kartami graficznymi do komputerów, z tą wszakże istotną różnicą, że możliwości grafiki komputerowej są jeszcze dalekie od wyczerpania, podczas gdy reprodukcja muzyki w wydaniu AK120 nie jest od perfekcji specjalnie odległa i tu już zasadniczego postępu na pewno nie będzie, bo nie ma nań miejsca.